Het zou vandaag gaan regenen. Nou, als we wakker worden tikt de regen inderdaad heftig op ons dak. Vinden we dat erg? Nee! We gaan namelijk vandaag nog veel natter worden dan alleen van de regen. Na het ontbijt en een goed toiletbezoek (want dat kan de rest van de ochtend even niet) lopen we in ons zwemgoed, met slippers aan de voeten en gehuld in die oh zo charmante poncho's in tien minuten naar Outdoor Adventures. Samen met elf andere toeristen hijsen we ons daar in het neopreen. Juist ja, wetsuits. Vandaag gaan we voor de overtreffende trap van nat, vandaag gaan we raften!

De rit naar het begin van de tocht duurt zo'n 20 minuten. Via een smalle weg slingeren we in twee busjes gepropt naar boven en worden we aan de kant van de weg weer uitgeladen. Achter een van de busjes hangt een aanhanger, met daarop twee rafts en een kano. Na een uitvoerige uitleg over de commando's waar we zo meteen direct en zonder vragen gehoor aan moeten geven, en de nodige voorzorgsmaatregelen voor het geval je te water raakt, mogen we dan eindelijk de boot in. Ben, 'onze' stuurman, heeft er zichtbaar zin in. Het heeft vannacht flink geregend en dat heeft gezorgd voor een hogere waterstand. Hij verwacht dan ook aardig wat spektakel. Ter indicatie: de rivier is normaal klasse 3 en door de regen op sommige stukken nu klasse 4. Weet niet precies wat het inhoudt, maar de ogen van Ben gaan er van stralen.

Het begint dan ook gelijk goed. Niets even rustig inkomen, maar gelijk de witte schuimkoppen in! Oei, hoe gaaf! Met regelmaat moeten we de veiligheidspositie innemen, dat is ineengedoken in de boot, omdat we weer ergens een rots of een kleine waterval afkukelen. De rivier is inderdaad flink wild. Ries en ik hebben al vaker geraft maar zo wild als deze rivier hebben we het nog nooit meegemaakt. Wederom: vinden we dat erg? Nee! Tijdsbesef hebben we niet meer. We zijn zo bezig met het woeste water en het opvolgen van de commando's, dat de tijd voorbij vliegt. Halverwege is nog een waterval van 3 meter hoog, met gelijk daar achteraan een zeer moeilijk stuk rivier. Om daar vanaf te raften moet je behoorlijk wat ervaring hebben. Die gaan wij dus niet doen. De twee begeleiders laten ons uitstappen, binden de rafts aan een touw vast en begeleiden ze, terwijl ze met het touw stevig in hun handen over de rotsen klauteren, door het water tot waar het weer begaanbaar is voor ons. Wij moeten ondertussen in onze neopreen schoentjes zonder enige vorm van profiel over rotsen, door modder, langs begroeiing over iets wat in de verte op een pad lijkt het blauwe touw volgen. Het voelt of we weer in de Pyreneeën zijn, tijdens onze canyoningvakantie van een paar jaar geleden. Alleen hebben we nu geen klimgordels om maar een peddel in de hand. Oh ja, die peddel raak ik overigens kwijt tijdens het weer terug op de rand klimmen. Nou ja, liever de peddel dan dat ik zelf overboord ga zullen we maar zeggen.

Net voor de brug, en de daarna volgende waterval, peddelen we naar rechts en stappen we uit. Het avontuur zit er weer op. Tot onze verbazing is het al na enen. Het is nog even een uitdaging om de rafts en al die peddels heuvelopwaarts naar de klaarstaande busjes te krijgen. De weg gaat goed omhoog en is flink nat, het regent namelijk nog steeds. Of alweer. We weten het eigenlijk niet... Wat we wel weten, is dat dit een goede invulling was van een ochtend die anders ehhh... in het water zou vallen. Kwart voor twee lopen we met de adrenaline nog in ons lichaam terug naar de camping, naar de warme douche die daar op ons wacht. Wat een onwijs coole ochtend was dit, zeg!

Na de lunch storten we in. Het begint droger te worden maar om nu nog naar het museum te gaan? Het wordt een gezapige middag waarin ik een flink aantal pagina's in mijn boek lees. 's Avonds doen we nog snel een wasje, dan hoeven we ons daar tot het einde van de vakantie geen zorgen meer om te maken. En we eten weer een keertje buiten. Echt mooi weer is het niet, maar het is droog en niet koud. Al met al was het, ondanks het slechte weer, wederom een zeer geslaagde dag.

Geschreven door Nienkoen