Geen wekker vanmorgen. Nee, geen gehaast of gejakker, we hoeven niets en kunnen alles. Na het ontbijt gaat Ries met handdoek naar het toiletgebouw. Ik had de voorzieningen gisteren al even gecheckt en geef hem en mij weinig kans. Twee douches bij de vrouwen, en bij de mannen net zoveel, en dat op een best wel flinke camping? Ik wens Ries succes en heb mij ondertussen op plan B beraad. Al moet ik mezelf daarvoor wel wat moed inpraten. Dat doe ik terwijl ik in de camper mijn bikini opsnor en aantrek, de voeten in de slippers steek, een handdoek om mijn schouders gooi en mijn doucheschuim pak. En dan, op naar het fjord. Geen getreuzel. Geen eerst-een-laffe-teen-in-het-water maar zonder nadenken gewoon gáán. Ries staat ondertussen nog in de rij bij de douches dus bewijsmateriaal van mijn actie is er niet. Wel kan ik melden dat het koud was. En snel. En bovenal heel verfrissend! Klinkt gek uit mijn mond maar deze Noorse douche is voor herhaling vatbaar.

Het plan is om vandaag in de richting van Hamar te rijden. En dan vooral de B-wegen te nemen. Het eerste stuk, tot Oslo, gaat nog wel over de snelweg en door tunnels. Oh ja, dat was ik nog helemaal vergeten te melden. Ik had gisteren de primeur van het nemen van een rotonde... ín een tunnel. Vandaag is het de beurt aan Richard. Ze hebben er zelfs afslagen en opritten in weten te krijgen. Na een half uur draaien we de snelweg af. En wat is het hier weids en groen! Glooiende heuvels vol bomen, met grote regelmaat een rivier, fjord of meer... we rijden in een steeds wisselende ansichtkaart. Zo nu en dan zien we waarschuwingsborden. Loslopende elanden (!), koeien, schapen. Nou, die laatste zien we ook. Recht voor ons op de weg. Gelukkig zien we ze ruim op tijd de weg oversteken.

Tegen enen zoeken we een plekje om te lunchen. Langs het water zien we een parkeerplaats met twee picknicktafels. Ik zet de oven aan voor de afbakbroodjes en even later zitten we heerlijk in de buitenlucht te genieten van onze bammetjes. Geluksmomentje, hoor.

Terwijl Richard de camper weer door de ansichtkaarten laveert, bekijk ik wat er te doen is in de omgeving van Hamar. Volgens een reiswebsite moet je naar het Domkirkeodden. Dat vinden zij een van de mooiste musea ooit. Omdat we verder toch geen plan hebben, wordt dat ons plan. Op Campercontact zoek ik snel nog een plaats op waar we - hopelijk - kunnen staan. Een parkeerplaats aan het water, zonder voorzieningen en geheel gratis. En op loopafstand van het museum. We hebben mazzel als we aan komen rijden, er is nog plek. Sterker, er is nog plek met uitzicht over het water! Wederom een tuin met een uitzicht. En met een Noorse douche in de morgen. Bij gebrek aan een echte douche kan ik Ries misschien ook overhalen? We gaan het zien morgen.

Omdat het museum om vijf uur sluit en het ondertussen al kwart over drie is, zetten we de camper neer en gaan gelijk in de benen. Het is een kwartiertje lopen. Het museum zelf is niet zo speciaal; opgravingen en gebruiksvoorwerpen uit de middeleeuwen. Wat het wel bijzonder maakt, is de locatie. De ruïne van wat eerst een versterkte boerderij was en later door de bisschoppen tot kerk is omgebouwd, hebben ze niet tentoon gesteld maar gebruikt bij de bouw van het museum. Oud en modern samen. Het is raar. Het is mooi. Het klopt. Wat er nog over is van de kerk hebben ze onder een soort enorm groot glazen dak gezet. Het licht komt er van alle kanten naar binnen. Leuk feitje: de kerk wordt in deze hoedanigheid nog steeds zo nu en dan als kerk gebruikt. Bruiloften zijn populair, en zo zijn er nog een stuk of zeven kerkelijke evenementen die hier worden gevierd. Ook worden er concerten gegeven. Het museum zelf is in een openbaar openluchtmuseum gelegen. Langs de wandelpaden staan diverse woningen uit voorgaande eeuwen. Originele woningen, geschonken door deze en gene, en opnieuw opgebouwd in dit park aan het water. Een paar kan je ook in. Altijd leuk.

Weer 'thuis' zetten we de stoelen voor de camper en genieten we van het uitzicht. Als Ries de pasta van gisteren opwarmt, komt er een Noorse dame naar mij toe. Of we wel weten dat dit een parkeerplaats is? Ja, je mag hier slapen maar nee, het is niet de bedoeling dat je naast je camper leeft. De campers moeten, net als bij een gewone parkeerplaats, zo dicht als mogelijk naast elkaar worden geparkeerd zodat er zoveel mogelijk mensen kunnen overnachten. Zitten doe je op het strookje gras voor je camper. Best logisch eigenlijk, en onze stoelen staan sowieso al op het gras. Ik bedank haar dat ze dit aan me vertelt en geef aan dat we de camper na het eten een stukje zullen verplaatsen. De Hollander naast ons is minder begripvol. Ja, hij begrijpt haar best wel hoor maar de toon waarop ze het zegt, raakt bij hem de verkeerde snaar. Het ontaardt in een onaangenaam 'gesprek' met resultaat dat de Hollander zijn camper inderdaad verplaatst. Al is het met zichtbaar zeer frisse tegenzin. Maar goed, puntje bij paaltje is ons probleem op links dus opgelost. En rechts? Daar heeft het Noors-Britse echtpaar ondertussen ruimte gemaakt voor hun Noorse vrienden. Camper ertussen, nieuwe buren dus ook hier: problem solved. En dat allemaal terwijl wij heerlijk in de zon en zittend aan het water onze pasta eten. Het camperleven is zo gek nog niet.

Geschreven door Nienkoen