Eindelijk. Het is zover. Gisteren hebben we de camper gepoetst, uitgezogen en gevuld met kleding en eten. Nu hoeven alleen wij er nog bij. Al is het vakantie, we moeten op tijd vertrekken. Kwart voor acht start ik de motor en rijden we de straat uit. Raar hoor. Tot nu toe gingen we weekendjes weg met de camper en waren we na uiterlijk twee nachten weer terug op honk. Deze keer is het anders. Noorwegen staat op de planning en daar hebben we maar liefst 30 dagen voor uitgetrokken. We zetten vandaag eerst koers richting Cuijk. Ik heb al een kleine week vakantie, maar Richard moet vanmorgen nog aan het werk. Juist ja, in Cuijk. Daar heeft hij een bespreking. Terwijl hij in ruim anderhalf uur de neuzen dezelfde kant uit krijgt gebabbeld in het gemeentehuis van Cuijk, lees ik op het terras van het tegenoverliggende cafetaria heerlijk in mijn boek en drink ik de nodige koffie. Na de bespreking halen we snel een broodje bij de bakker, dan hoeven we niet te stoppen voor de lunch, en kan de vakantie echt beginnen.

We stellen Google Maps in op Bremen, dat wordt onze eerste stop op weg naar Noorwegen. Om eindelijk die Bremer stadsmuzikanten te zien. Met de koffiemolen was dit reisdoel eerder dit jaar niet behaald. Vandaag dus poging twee. Als het in deze camper ook niet lukt, zijn we dit weekend weer thuis en verkopen we 'm per direct aan de hoogste bieder. Maar goed, de motor ronkt tevreden, dus we kruisen onze vingers en gaan goedgeluimd en vol vertrouwen op pad. De reis verloopt prima maar dan valt Ries wat op. Hoe lekker we ook doorrijden, de resterende reistijd blijft 2 uur en 52 minuten bedragen. Huh? Da's raar, toch? Er moet of een groot ongeluk gebeurd zijn of ze zijn druk met de weg bezig. En ja, dan valt het kwartje. Bij Osnabrück zijn ze de A1 aan het verbreden. Dat weten we nog van onze trip drie maanden geleden... Een deel van de weg is nu zelfs geheel afgesloten, vindt Ries uit. Google stuurt ons via een zeer alternatieve route ruim om de afzetting heen. We gaan door dorpjes en woonwijken, en worden zelfs een soort boeren pad dat langs weilanden leidt opgestuurd. Prachtig hoor maar echt, ik heb geen idee meer waar we zijn. Als we weer op de snelweg terecht komen, ben ik wel klaar met rijden. Net als ik aangeef dat ik op zoek ga naar een plek om wat te drinken en het stuur aan Ries over te geven, herkent Ries waar we zijn. Is het toeval of heeft het zo moeten zijn? We drinken dus koffie (wat anders, hahaha...) bij de Aral op de Raststätte waar we de laatste meters met de koffiemolen hebben gereden! Een toepasselijker begin van deze vakantie kan haast niet. Deze stop is zowel het symbolische definitieve einde van de koffiemolen als het echte begin van de nieuwe camper. Zo klopt het. De cirkel is rond. En deze koffie is wel lekker.

(Heb je bovenstaande alinea gelezen en begrijp je er geen yota van? Lees dan eerst even het blog van 28 april 2023 (Slechte koffie). Dat verduidelijkt een hoop...)

En ja hoor, op een paar stukken Stau na rijden we zonder al te veel moeilijkheden rond half zes Bremen binnen! We hebben het gered! Er is zelfs nog plaats op de camperplaats waar we in april ook onze pijlen op hadden gericht. Reisemobil Stellplatz Am Kuhhirten is gelegen op een soort eilandje tussen de Wezer en de Werdersee. Midden in het groen en op loopafstand van het centrum. We vinden een geschikte plek voor onze WoMo (= hippe Duitse afko voor WohnMobil) en dan is de energie er wel uit. Bij ons dan. Het was uiteindelijk best een lange reisdag. Kwart voor acht vertrokken en als we eenmaal gesetteld zijn is het al kwart voor zes. Zin om te koken? Neuh... Ries vindt op vijf minuten lopen bij ons vandaan een plek waar we wat eenvoudigs kunnen eten. En waar ze koud bier hebben. Laten we het er nu nog maar even van nemen. In Noorwegen schijnt uit eten gaan echt meer dan schrikbarend duur te zijn.

Geschreven door Nienkoen