Nu zijn we aangekomen op de eindbestemming van onze reis, Anchorage. We staan op een niet mooie camping in de stad. Maar dat is niet zo erg, want als ik naar buiten kijk, krijg ik zin om naar huis te gaan :-). Morgen moeten we nog inpakken en schoonmaken. Dinsdag de camper inleveren en woensdag gaan we dan op weg naar huis. Tussendoor hopen we nog iets van Anchorage te zien.
Op 19 juni ben ik eerst nog vroeg opgestaan om de wedstrijd tegen Japan te zien. Maar dat had ik beter niet kunnen doen, want de wedstrijd was niet om aan te zien. Alleen de uitslag was ok. De rest van de dag hebben we in Homer het visitor center bekeken en inkopen gedaan. 's Middags zijn we naar de volgende camping gereden bij Johnson Lake. Hier waren we al vroeg en we hadden nog veel tijd bij het water te spelen en over de camping te lopen. Onze buurman ving nog een enorme forel (van een paar cm) en kwam deze nog aan Dennis laten zien.
De 20e zijn we een klein eindje verder gereden naar Soldotna, om hier ons avontuur (beren kijken en vissen op zalm) met het watervliegtuig te regelen voor de volgende dag. Nadat we nog een mooi, klein wandelingetje hadden gemaakt zijn we doorgereden naar een meertje bij Nikiski, waar Alaska West Air gevestigd is. We konden hier op de parkeerplaats overnachten en gebruik maken van het terras en de BBQ. De rest van de middag en avond hebben we heerlijk gerelaxed aan het meer.
De volgende ochtend, 21 juni, zijn we om 8 uur 's ochtends met het watervliegtuig opgestegen en naar Wolverine Creek gevlogen, aan de andere kant van Cook Inlet. Hier zijn helemaal geen wegen en de enige manier om er te komen is met een watervliegtuig. Na ongeveer een half uur zijn we geland en en met z'n drieen en een gids in een bootje gegaan. Dennis vond de vlucht leuk, alleen "watervliegtuig maakt klein beetje kabaal!". Eerst zijn we met het bootje naar het punt gevaren waar de kreek in het meer uitkomt, om beren te kijken. Al snel kwam er een beer aan, die een beetje rondkeek, een zalm ving en weer vertrok. Daarna zijn we het meer opgegaan om te proberen een zalm (red salmon) te vangen! Voor het eerst in zo'n 20 jaar weer met een hengel in de hand. De gids zocht een school zalmen op en het was de bedoeling over deze school heen uit te gooien en dan snel weer in te halen. En dan hopen dat je een zalm vangt. De zalmen eten niet meer op weg van zee naar de rivier, dus met een dobber en aas zal je ze niet vangen. De gids deed het een aantal keren voor en had al snel twee zalmen gevangen en weer terug gegooid. Ook had hij bijna Dennis gevangen, maar dat ging gelukkig net goed. Daarna was het mijn beurt en na een aantal ontsnapte vissen is het gelukt de eerste zalm aan boord te brengen. Deze zalm is uiteindelijk ons avondeten geworden. Later heb ik er nog een gevangen die de gids als het goed is heeft opgegeten. Toen we uitgevist waren zijn we nog wat verder gevaren om meer beren te bekijken, maar helaas hebben we die niet meer gezien. Wel hebben we genoten van de schitterende omgeving. Om 1 uur 's middags kwam het watervliegtuig ons weer ophalen, om nog rond de gletsjer te vliegen. Om 2 uur zijn we weer geland op het meertje bij de camper. Hierna wilden we een klein eindje verder rijden naar onze volgende camping, maar deze bleek tot onze verbazing vol te zijn. Dat was tijdens onze vakantie nog nier eerder gebeurd. Ook de volgende paar campings waren allemaal vol. Uiteindelijk vonden we nog een plekje in Moose Pass.
Op 22 juni kwamen we al voor 10 uur 's ochtends aan in Seward. Hier hebben we een mooi plekje gevonden aan zee en daarna tickets gekocht voor een 9 uur durende cruise naar de Northwest Glacier. 's Middags hebben we gespeeld in een hele grote speeltuin vlakbij de camper. Op de 23e is Helena met de boot gegaan, en ik op de 24e. Dit was werkelijk een schitterende tocht! De gletsjer komt uit in zee en zo nu en dan vallen grote stukken ijs met donderend geraas in het water. Onderweg hebben we ontelbare vogels, berggeiten, bultruggen en orca's gezien.
Op de 25e ben ik eerst naar de kapper (eindelijk) geweest, daarna zijn we doorgereden naar Ptarmigan Campground. Op 26 juni hebben we hier eerst een mooie wandeling gemaakt en zijn daarna doorgereden naar Bird Creek Campground.
Vandaag zijn we via Beluga Point (geen beluga's, witte walvissen, gezien) en Potter Marsh (een eland) naar de Creekwood Inn gereden. Hier staan we dus nog twee nachten met de camper, daarna hebben we nog een nacht een kamer gereserveerd. Daarna op naar De Meern!
Dnes jsme dorazili na posledni misto nasi dovolene, Anchorage. Nestojime na moc krasnem kampingu a tak nam pomysleni na nas domecek neni ani tak cizi . Zitra musime jeste zabalit a uklidit a v utery uz odevzdavame kamper. Ve stredu rano uz letime!!!! Mezitim snad jeste uvidime neco z Anchorage.
19 cervna vstal Robert velmi brzy (3 hodiny rano), aby shledl zapas s Japonskem. Zpetne se mel radeji vyspat, neb nebolo na co koukat. Jen ten vysledek byl uspokojujici. Zbytek dne jsme pobyli v Homeru v informacnim stredisku a take jsme zasli na nakup. Odpoledne jsme vyrazili na dalsi kamping Johnson Lake. Byli jsme tu brzy a tak jsme meli dostatek casu pokochat se krasnym jezerem a projit se po okoli. Nas soused chytil “velmi “ velkou rybu (par cm) a prisel ji ukazat Denniskovi. Dennis si ji pekne pohladil a moc se mu libila.
20 cervna jsme museli jet jen velmi malo do mestecka Soldotna, abychom si zaridili nasi dobrodruznou cestu vodnim letadlem na medvedy a lov lososu na pristi den. Pote jsme se prosli podel reky, kde byla spousta rybaru. Dennis si chtel take chytit rybu, ale to musi jeste chvili pockat. Pak jsme jeli smer rybnik u mestecka Nikiski, kde sidli Alaska West Air spolecnost. Mohli jsme zustat na jejich parkovisti pres noc zadarmo. Po telefonu si clovek predstavi obycejne parkoviste, ale kdyz jsme prijeli tak jsme padli uzasem. Malebny dreveny domecek na okraji rybnika, kde pristavaji vodni letadla. Tri letadla stala na vode a tak jsme meli dostatek casu se s nimi seznamit. Dennis byl v sedmem nebi. Sice porad opakovat, jaky ze delaji ramus, ale presto chtel letet. Tak jsme zbytek odpoledne posedeli u vody s vynikajicim vyhledem a pekne opdocivali. Take jsme mohli vyuzit jejich rozen a tak jsme si opekli pecne burtiky.
Pristi rano 21 cervna v 8 hodin rano jsme vyrazili vodnim letadlem na Wolverine Creek na druhe strane Cook Inlet. Tady nejsou zadne cesty a tak jediny zpusob jak se sem dostat je letadlem, nebot po vode pres ropne vrty u Nikiski by nas asi jen tak nepustili. Asi tak po pul hodince jsme pristali a vsichni tri s nasim pruvodncem nasedli do velke pramice. Denniskovi se let libil, jen podotknul, ze vodni letaldo dela tak trochu ramus. Nejdriv jsme jeli pramici mistu, kde se reka vleva do jezera a kde skacou lososi nahoru, aby se dostali do te reky dal proti proudu. Po male chvili prisel medved, ktery tu ceka na ty lososy, aby si na nich pekne posmaknul. Take jednoho chytil a hned s nim utikal do lesa. Moc pekna podivana. Pak jsme jeli o trochu dal, kde sel Robert po 20 letech chytat ryby. Pruvodce nam nasel pekne misto, kde bylo opvradu hodne ryb a po chvili hned chytil krasneho lososa a zase ho pustil. Po nejake dobe nahazovani a zkouseni chytil Robert nasi veceri na dalsich par dni. Panu pruvodci se take podarili trosku chytit Denniska na prut, ale nastesti ne tak docela.
Pozdeji chytil Robert jeste jednoho lososa a toho si vzdal pan pruvodce pro sveho souseda. Take si chytil jednoho pro sebe. Zbytek odpoledne jsme se kochali nedotcenou prirodou a snazili se najit jeste nejakeho medveda, ale marne. V 1 hodinu jsme vyrazili letadlem zpet okolo mistni sopky a s prekrasnym vyhledem na ledovce. Z letadla jsme take videli medvedy a losy. Po priletu jsem jeste chteli ujet kousek cesty do dalsiho kampingu, ale k nasemu velkemu prekvapeni byli nami vytypovane kampingu uplne plne a tak jsme museli jet jeste kus cesty do Moose Pass.
22 cervna jsme dorazili asi tak v 10 hodin do Sewardu. Tady jsme nasli pekne misto na 3 noci primo u more s vyhledem na vsechny lodi a take morskou vydru, ktera tu plavala cele dny. Pak jsme si zarezervovali listek na nasi cruise na Severozapani ledovec. Odpoledne jsme stravili na mistnim hristi rpo deti, ktere bylo asi nejlepsi co jsme doposud mohli shlednout. Ja jsme si naplanovala cestu na 23 a Robert na 24. Dennisek s nami nejel, nebot je to na nej jeste moc dlouha cesta a jeden nikdy nevi, kdy se more rozbouri. Ja I Robert jsme se shodli, ze to bylo opravdu neuveritelna padivana. Cestou jsme videli okry, velryby, delfiny, morske vydry tulene a nespocetne ptaku. Vyslo nam pocasi a tak byl zazitek o to lepsi.
25 cervna sel Robert nejdriv k holici (uz to nemohl vydrzet) a pak jsme dojeli do Ptarmigan kampingu. Druhy den jsme nejdriv vyrazili na turu podel reky, kde bylo zase plno komaru (a tak je Dennisek opet podobany), ale cesta byla krasna. Pak jsme dojeli do dalsiho kampingu Bird Creek. Nastesti jsme tu byli brzo, nebot byli jen 3 mista volna.
Dnes jsme jeli na Beluga vyhlidku, kde se daji videt bile velryby, ale protoze prselo, tak jsme toho moc nevideli. U prochazky Potter Marsch jsme ale zahledli krasneho losa, jak ji rostliny ve vode a uz mu zacinalo narustat parozi. Pak jsme dojeli do Creekwood Inn. Tady pobudeme 2 noci v kampru a pak jeste jednu noc v motelu, nebot brzy rano musime byt na letisti. No a pak uz budeme v De Meer!!

Geschreven door Mudman