Vandaag zijn we aangekomen in Haines Junction, een plaatsje vlakbij Kluane National Park. We bevinden ons nu in de provincie Yukon. Even wat feiten en cijfers: Yukon is ongeveer 2x zo groot als Engeland en er wonen zo'n 30 duizend mensen, waarvan 2/3e in de hoofdstad Whitehorse. Het is hier dus aardig leeg...En de laatste dagen hebben we schitterend weer, warm en zonnig. Er is zelfs een "fire ban" afgekondigd, dus we mogen geen vuurtjes meer stoken. Mijn bioritme begint hier ook aardig verstoord te raken, als we bijvoorbeeld om 11 uur naar bed gaan is het net of we een middagdutje gaan doen. En word je om 3 uur 's nachts wakker, dan is het alweer licht (of is het nog steeds licht?). Van Watson Lake zijn we doorgereden naar Teslin. Onderweg hebben we een wandelingetje gemaakt naar een waterval (Rancheria Falls) en de middag hebben we doorgebracht aan het grote meer. Dennis heeft zeker een uur lang in het koude water gelopen en gebaad. De volgende dag zijn we doorgereden naar Whitehorse. Vlakbij Whitehorse wilden we eerst bij Wolf Creek Campground een wandelingetje maken, maar het bleek er erg druk te zijn, met vooral veel kinderen. Er werden kleine zalmpjes losgelaten in de rivier (zo'n 15 duizend) en er was gratis worst en taart. Iedereen mocht helpen en dat was natuurlijk wat voor Dennis. Eerst werden de zalmpjes in emmers gedaan en kinderen konden met een plastic zakje komen om visjes op te halen en die vervolgens vrij te laten in de rivier. Nadat we dit een keer met Dennis hadden gedaan wilde hij nog meer visjes vrijlaten. Ik liep mee terug, maar nee: "Pappa hier wachten, Dennis zelf doen! Pappa niet mee!". Dus ging Dennis zelf in de rij staan om visjes op te halen en hij wilde ze ook zelf loslaten. Dennis heeft de laatste dagen helemaal een "zelf doen" stemming. Hij wil zelf in zijn stoeltje klimmen, zelf tandenpoetsen en o wee als iemand toch helpt. Ook wil hij als wij buiten eten altijd zelf binnen eten. Met bord verdwijnt hij dan in de camper en zwaait daar naar ons. Nadat Dennis een keer of zeven visjes had vrijgelaten gingen we eindelijk terug naar de camper. Dennis ging slapen en ik heb nog snel een rondje gelopen. Toen Dennis was uitgeslapen zijn we naar een mooie canyon van de Yukon rivier gegaan, om naar een ghost town Canyon City te lopen. Dit was met recht een ghost town, want niet alleen de mensen waren verdwenen, maar ook de hele stad. Er stond alleen nog een oude kar en er lagen overal verroeste blikjes. 's Avonds ben ik nog van de camping naar de dam in de buurt gelopen en heb onderaan de dam twee grote bevers gezien, die tevergeefs probeerden stroomopwaarts te gaan. Of misschien keken ze hoe een dam gebouwd moet worden :-). Ook was er een grote houten visladder om de zalmen over de dam te helpen. Vanochtend zijn we van de camping naar het centrum van Whitehorse gelopen en hebben daar een tochtje gemaakt met een soort oude tram. Vanmiddag zijn we dan doorgereden naar Haines Junction. Nu hebben we een schitterend uitzicht op de bergen van het nationale park, wat we de komende twee dagen verder gaan verkennen.

Z Watson Lake jsme se vydali hned rano smer Teslin. Po ceste jsme navstivili vodopady (Rancheria Falls) a jeli dal do mestecka Teslin. U Teslinu maji velmi dlouhy most (asi tak 500 metru), tak jsme si ho nalezite prohledli. Ve mestecku (ci spise vesnici) nebyl zadny pekny kamping, tak jsme jeli jeste dal do statniho campingu Teslin Lake Campground. Opet jsme hazeli kaminky a granaty do vody. Bylo opvradu moc velke teplo a tak jsme byli radi, ze kamping byl v lese. Denniskovi se to jezero moc libilo a dokonce se v nem i smocil, i kdyz bylo dosti studene. Nejdriv si sundal jen boticky, ale pak se tam stejne vycakal cely. Druhy den jsme jeli smer hlavni mesto Yukonu (Whitehorse). Nebylo to daleko, ale tak jsme naplanovali vychazky. Nejdriv jsme zastavili v campingu Wolf Creek, kde jsme chteli udelat malou prochazku. Ale meli jsme velke stestni. Byla nedele a mistni rybarsky klub sel vypoustet male lososy do reky(coz se deje jednou rocne), aby se zase asi tak za 5 az 7 let vratili naklast vajicka. Byla to velka slavnost pro vsechny prichozi. Deti si nabiraly male rybicky do igelitovych pytliku a sami je poustely do ricky. Dennis si sel pro ryby asi tak desetkrat. Meli jich opvradu dosti (asi kolem 50 tisic), takze se dostalo na kazdeho. Moc ho to bavilo. Pak si trosku pospal a my udelali tu nasi naplanovanou prochazku. Pak jsme jeli dal a zastavili u Whitehorse, kde proteka reka Yukon krasnym kanonem. Byl tu provazovy most, ktery samozrejme lakal k hazeni....hihi. Pak jsme jeste navstivili stare mestecko(Canyon city), ktere je uz opustene, ale vlastne z nej uz nic nezbylo.
Dnes jsme prosli hlavni mesto (v americkych a kanadskych pomerech velmi male mesto, jen kolem 20.000 obyvatel). Prosli jsme kolem prehrady, kde lososy museji prekonat vyskovy rozdil cele prehrady. Priplouvaji az Berinskho more, takze to maji opvradu daleko a podle mistnich informaci jim to trvala okolo 2 mesicu prekonat tuto vzdalenost (2500km) a po celou tu dobu nejedi.....uuuj. V malebnem mestecku maji i malou tramvaj, ktera projizdi po promenade okolo reky Yukon. Krasne jsme se svezli. Je tu velke teplo, dosti sviti slunko. Vsude je vyhlaseny zakaz delani ohne. Jsme rady, ze je teplo, ted jedeme do hor. Dnes jsme zastavili v informacnim stredisku narodniho parku Kluane. Dnes tu prespime v krasnym vyhledem na hory a zitra udelame par prochazek parkem.

Geschreven door Mudman