Ontbijt op bed vanmorgen. Jan en Fia vroegen waar we ons breakfast konden nuttigen en kregen vervolgens een dicht geniete zak (nu snappen we het verhaal van de man en de niet bij TH gisteren) en de boodschap dat de koffie op de gang stond en dat we het zelf mochten pakken. De man achter de balie zal ons niet gauw vergeten, koffie halen betekent soms dat er gedweild moet worden en niet zo'n klein beetje ook. De inhoud van de zak was een prima maagvulling, dus voldaan gingen we om 10 uur op pad.

Je kunt een ronde van 2092 km rijden rondom het Superiormeer hier in Noordwest Canada. Vandaag hebben wij daarvan 600 km afgelegd. Onze tocht ging langs het meer en het spoor dat daar ook loopt. Het landschap van vandaag was heel anders dan dat van gisteren. Wel nog wat rotsig aan beide kanten van de weg, maar de rotsen waren niet zo dominant aanwezig. Ons pad ging door natuurparken waar indrukwekkende vergezichten zich niet lieten vangen in foto's. Metershoge dennenbomen die dicht op elkaar stonden, zodat er geen licht scheen op de bodem stonden langs de wegen en aan meren waarin de bomen zich konden spiegelen en als dan nog de zon op het water scheen, kreeg het een gouden gloed. Door de bomen slingerden op coniferen lijkende struiken en de heuvels waren begroeid met loof- en dennenbomen. De weg was klimmen en dalen (soms 7,5 %) en als je dan naar beneden keek kon er een mist boven het water en de heuvels hangen, waardoor het leek alsof je in de wolken was... Ook gebeurde het dat we bijna boven gekomen voor ons het Superiormeer zagen en dat het net leek alsof we erin reden. Prachtig, dit waren adembenemende plaatjes (ook al konden we ze niet schieten).
Al aardig wat kilometers gereden, kregen we de behoefte om koffie te drinken. We ontdekten dat in Wawa een TH was gevestigd. Helaas, we kwamen van de koude kermis thuis. Je kon alleen via een app bestellen en afhalen... Teleurgesteld in Tim, denken we in oplossingen...
Even terug hadden we iets gezien. Een grote Canadese gans, waar we thuis zo'n hekel aan hebben. De gans is het symbool van Wawa en stond op het terrein van het bezoekerscentrum. Aan de overkant stonden twee vliegtuigen, dus ook maar even gekiekt. Een aardige man vertelde ons dat je in het bezoekerscentrum een gratis kaart kon krijgen van de ronde van het Superiormeer. Je kon er ook nog gratis naar het toilet EN voor 2,25 mocht je zelf koffie maken. Dat maakte alles goed en op een bankje op het terrein lieten we de lunch en de koffie goed smaken. Gerard raakte in gesprek met een echtpaar dat reed op een Royal Enfield, een in India nagemaakte oude motor. De man had Europese roots, was geboren in Italië en had jaren in Londen (Ontario) gewoond.
In White River kwamen we Winnie de Poeh tegen. Het is zijn hometown en ieder jaar worden hier parades gehouden met Winnie als thema. In de mooie bloemperken ontdekte Jan twee kolibrie vogeltjes. Ze likten steeds met hun lange snaveltje in de kelkjes van de bloemen. Een pracht gezicht en ook nu weer lukte het niet om ze te vangen op een foto.
Heel wat kilometers later kwamen we tegen zessen aan in Nipigon. Een mooie brug en een uitkijktoren, evenals de rondcirkelende roofvogels, maakten direct indruk. Het motel wat minder, maar prima voor een nacht. We ontdekken veel werkmensen die hier vertoeven. In het restaurant van Pizzahut en Kentucky Huppeldepup haalden veel stoere mannen hun eten op. Ook wij zaten hier heerlijk aan de fastfoodhap en nadat Jan had geïnspecteerd of deze TH ook alleen drive thru was, hebben we de dag kunnen afsluiten met een bakkie bij Tim en foto's bij een beer die vastgeketend zat aan een totempaal... Eind goed, al goed.

Geschreven door Maud.is.weg