Onder nul in Holland!
Hier is het bewolkt. Gerard heeft zojuist een wandeling in de gletsjers geboekt voor vanmiddag. Dit mag alleen onder begeleiding. Je hoeft zelf geen passende kleding mee te nemen. Het is compleet verzorgd. Lachen, want we sjouwen deze vakantie al van alles mee voor deze trip! Geeft niets, beter mee als om verlegen, zou een wijs man gezegd hebben.

In de ochtend even warm lopen door na het ontbijt en boodschappen halen in het dorp, een wandelpad op te zoeken. Deze keer een wandeling van ruim anderhalf uur; de Karangarua route. Deze bracht ons bij prachtige watervallen en het keerpunt was weer een wiebelbrug over de gletsjerrivier heen. Grijs koud water deze keer! We kwamen weinig wandelaars tegen, wel een stel waarvan de vrouw opviel. Gerard had haar rode lippen gezien, een van ons haar hoogblonde haar en weer een ander haar bruine kuiten.
Lekker vers broodje achter de kiezen en dan ons middagprogramma.
Wat een geluk, regen is voorspeld, en wij zijn gezegend met maar een paar druppels. In het bezoekerscentrum moesten we een lijst invullen over onze gezondheid en om half drie kwam Luus voorrijden. Zij bracht ons naar het tropisch regenwoud. Daar werden we in drie groepen verdeeld. Wij schaarden ons bij de relaxte groep. Adam nam even de taak van Gerard over, een jonge Canadees uit Alberta, werd onze begeleider. Onze groep bestond uit twee oudere stellen uit Pittsburg die het moeilijk vonden om over de keien te lopen, later bleek dat hun schoenen minstens twee maten te groot waren en een heel aardig stel uit Calgary. Hun zoon doet mee met de Olympische Spelen, schaatst de 500 m en heet Gilmore Junio. We gaan hem volgen, uiteraard, want wij liepen met zijn ouders de Franz Josefgletsjer! Gilmore had aan zijn vader verteld dat de sfeer in Heerenveen zo fantastisch was en dat je zo'n enthousiast publiek nergens anders meemaakte! Gilmore zit in dezelfde ploeg als Ted Jan Bloemen {Flowers}.

Onze jonge gids vertelde ons veel. Zo wist hij dat het ziekenhuis in Canada waar prinses Margriet is geboren, een uur lang Nederlands grondgebied was om zo de jonge prinses een Hollands paspoort te kunnen geven. In de zomer was hij gids in Franz Josef en in de zomer brandweerman in Alberta - Canada. Hoe kan dat?
Honderd jaar geleden strekte het ijs tot het regenwoud aan toe. Door de klimaatverandering valt minder sneeuw en is de temperatuur hoger waardoor meer sneeuw smelt. Zo komt het dat tussen het regenwoud en de voet van de gletsjer 2 km stenen ligt. Tijdens de wandeling door het regenwoud stonden we stil bij de wineberrytree. Als de specht teveel van deze besjes heeft gegeten, kan hij niet meer recht vliegen. Vang je deze vogel, dan krijg je een dikke boete. Eet je dan de vogel ook nog op, dan wordt de boete verdubbeld.
De gids wees ons op de plek in een berg waar de parkeerplaats was. 24 december 1967 vielen veel stenen op deze plek en in de kerstnacht werd de totale plek door stenen bedolven. Einde parkeerplaats! Niemand gewond en niets beschadigd. Parkeerplaats andere locatie.
Ieder jaar wordt de stenenlaag een meter hoger doordat veel water uit de bergen stroomt, zij nemen de keien mee die zorgen voor de ophoging. Het kalksteen dat hier ligt is hetzelfde gelaagde steen als bij Pancake Rocks. De gids liet Jan een steen breken, want dat zou makkelijk gaan. Jan deed zijn uiterste best, maar het lukte niet. Jan gaf de steen aan de meneer uit Pittsburg die het geen moeite kostte en verbaasd was dat het hem wel lukte en Jan niet. Toen Jan zijn bulderende lach liet horen, snapte hij het grapje! Vandaag konden we over de bodem van een rivier lopen en water uit de bergen opvangen in een flesje, dit is van het zuiverste water! Het kan gebeuren dat binnen vier uur de bedding van deze rivier tot okselhoogte vol stroomt. De evenwijdig stromende rivier die altijd met water is gevuld uit de gletsjer {waar wij vanmorgen overheen zijn gelopen}, heet de Waihorivier en deze eindigt in de Tasmanzee.
Het gebied is een natuurerfgoed van UNESCO.
Sinds 2010 krimpt de gletsjer snel, soms 70 cm per dag. De Gletsjer ligt 20 km van de Foxgletsjer af, is nu 12 km lang en ligt 300 m boven de zeespiegel.
We klommen over grote en kleine keien en uiteindelijk zagen we de gletsjer voor ons. Indrukwekkend hoor. De sneeuw was blauw, grijzig en zo van veraf lijkt de gletsjer veel kleiner. We hebben geen antilopen gezien, ze wonen er wel. Twee bergbeklimmers hingen tegen de steile rotsen aan. Gevaarlijk, want de rotsen zijn voornamelijk van kalksteen en dat is niet van het sterkste soort. Adam legde uit dat het Noordereiland was ontstaan door vulkaanuitbarstingen en het Zuidereiland door twee aardplaten die tegen elkaar aanschoven waardoor de aarde omhoog kwam en een bergketen vormde. Daardoor zijn de bergen op het Zuidereiland hoger dan op het Noordereiland. Uit de bergen stroomden talloze watervallen. Ik heb nu al meer van dit natuurverschijnsel gezien dan in mijn hele leven! Door diverse aardbevingen zie je enorme spelonken tussen de bergen. Prachtgezicht als dan weer een enorm rotsblok op 5 m hoogte tussen de wanden is blijven steken.
Gezellig keuvelend met onze gids en de ouders van de Olympische schaatsenrijder kwamen we bij de bus terug. Wat was het een mooie tocht met hele gezellige mensen, want weet je waarom de boodschappen hier zo duur zijn? De Westkust ligt overal ver vandaan en transportkosten zijn hoog, ondanks dat de olieprijzen vandaag tot het nulpunt zijn gedaald, volgens de krant van Fia. De Pittsburgers gaven de tip ons om te draaien, zodat we nog meer konden zien van de gletsjer, omdat de wolken waren opgelost.
Bij de prijs was inbegrepen een poedeltje in de hotwaterpools. Thuisgekomen gauw badpakken en handdoeken gepakt en onszelf verwennen in de 36, 38 en 40 graden pools. Ons huidje wordt zacht van het minder harde water. En Jan moet straks nog zijn nageltjes vijlen, denkt hij.
Precies voor de regen waren we hier binnen. Dus een ieder pakt zijn taak op en even later eten we weer lekker!
Na ons kaartje, blikken we terug op een prachtige dag, morgen naar Queensland.
En het regent nog steeds cats and dogs!

Geschreven door Maud.is.weg