Vandaag wordt een dag van leuke feitjes die we met elkaar beleven. Het begon vannacht toen ik het toilet zocht en de verkeerde deur te pakken had. Bij Eric en Linda zat ik bijna in een kast en vannacht had ik de buitendeur te pakken en stond ik bijna in het maanlicht... Na het ontbijt dat prima was, werden Jan en Fia aangesproken door een jong stel die hadden gehoord dat wij uit Nederland kwamen, zijn vader was een Fries. We merken keer op keer dat de Canadezen ons graag aanspreken, wanneer ze horen dat we uit Europa komen. Dat gebeurde ook bij de tweede Tim Hortons vandaag. In een ellenlange rij voor het damestoilet sprak een mevrouw mij aan. Ze legde uit dat in Europa toiletbezoek genderneutraal was. Als zij nu naar het herentoilet zou gaan, dan was dat opzienbarend. Aan mijn accent had ze gehoord dat ik uit Europa kwam. De familie van haar man kwam uit Duitsland en Hongarije, zodoende was ze bekend in Europa. Amsterdam had haar hart gestolen. Het was lachen bij Tim Horton in de rij voor het toilet, want iedereen die kwam aanstuiven en dacht dat ze kon doorlopen, werd teruggefloten. Zo ook Fia...
Op het terras van Tim Horton gebruikten we ons meegebrachte lunch. Tim verzorgde de koffie. Deze keer zaten we aan de Highway en dat zorgde ervoor dat we ons konden vergapen aan de bijna vernikkelde vrachtwagens en ander opvallend vervoer en figuren, zoals een trike met een enorme aanhanger en huge caravans handig gemonteerd achter pick-up trucks. Fia maakte een foto van ons gezellige samenzijn en stuurde deze naar huis. Paul en Serge reageerden direct en vroegen zich af hoe het kon dat Fia bij ‘Mc Donalds’ zat.

We houden ons eten koel door steeds flesjes met water in te vriezen en deze te laten dienen als koelelement. Het is dus fijn dat we kunnen beschikken over een koelkast. Het is dan wel belangrijk dat je, voor het vertrek de koelkast nakijkt of alles mee is. Jammer Jan, even geen Pepsi!

In het hotel aangekomen in North Bay, duurde het inchecken heel lang. Ik begon me ongerust te maken waar Gerard bleef en ging op zoek. Hier zijn verschillende hotels naast elkaar, dus de man achter de balie wist niet wie of wat ik bedoelde en na mijn grapje of hij misschien gekidnapt was, trok hij een bedenkelijk gezicht... Gelukkig vond ik Gerard in het volgende hotel Travelodge. Van schrik moest ik direct naar toilet (het is wel een wc verhaal vandaag) en kwamen we erachter dat het doortrekken niet ging. De housekeeping erbij en uiteindelijk heeft Gerard de klus geklaard.

Zo dit waren de feitjes rondom ons luie leventje hier...
Nu de trip van vandaag. Veel kilometers ge..eten. Via Smith Falls (een leuk stadje met veel mooie plantjes die Eric en Linda dit jaar niet konden begaan) en toen het binnendoor niet meer ging via North Trans Canadian Highway naar North Bay. We komen steeds noordelijker en daardoor in het gebied van de indianen. Woorden als ‘creek’ en Mattawa doen dat vermoeden versterken.
We reden langs de Ottawa rivier en dat is de grens tussen Quebec en Ontario. Veel meren en stroompjes gezien vandaag. Rustgevende plaatjes met prachtig groene bomen en struiken, spiegelend in het water.
North Bay is een stad in het noordoosten van Ontario en de zetel van het Nipissing District dat zijn naam dankt aan de Nipissing rivier. De spoorwegen die we gisteren hebben bewonderd in Brockville kent hier zijn eindpunt. In 1951, als gevolg van de Koude Oorlog, vestigde de Royal Canadian Air Force hier een luchtmachtbasis. Men maakte onder de grond een militair centrum voor de Canadezen en Amerikanen dat 60 verdiepingen had. Daarna veranderde veel, door de enorme bezuinigingen. Tegen de 21ste eeuw was de basis niet langer de belangrijkste industrie en werd voor deze omgeving toerisme steeds een belangrijkere bron van inkomsten. North Bay wordt gezien als poort van het Noorden van Canada. Tijdens de crisis van 11-9-2001 zijn de landingsbanen in deze stad gebruikt als noodlandingsplaats voor verschillende internationale vliegtuigen.
Wij zullen ook niet veel zien van de stad, want dit motel ligt erbuiten en morgen gaan we weer de tocht hervatten richting Wil en Lia in Steinbach (Manitoba).
Toch nog even een nagekomen bericht. Zojuist terug van ons diner bij Moose in de stad. Het heeft ons verbaasd dat hier zoveel motels zijn, maar navenant geen eetgelegenheden. Daarom met de auto downtown en daar strandden we op het museum waar net een oude autoshow had plaatsgevonden. Uiteindelijk toch heerlijk gezeten en gegeten in een gezellig restaurant waar je hertenvlees kon bestellen... Ook even gekeken naar een hardlooproute voor morgen. Jan en Gerard hebben vanmiddag de omgeving verkend en ons leek het wel wat om langs het strand te lopen. Dat kan kleine stukjes, want steeds strandden ze op privé strandjes die zijn afgeschut en dus verboden toegang.

Geschreven door Maud.is.weg