Ik weet nu waarom Duitse toeristen achter elkaar fietsen….. Dat hoort hier zo. Als we tegenliggers tegenkomen, dan ben je verplicht om achter elkaar te fietsen. Gister werden we zo’n beetje van onze fiets gescholden toen we naast elkaar bleven fietsen. De fietser schrok en wij weer van hem!
Vandaag was een warme dag met af en toe de zon en zelfs een spatje. Vanavond regende het zelfs flink, maar daar hadden we geen last van. Wij zaten hoog en droog in ons hotel Ibis in Linz.
Deze ochtend na een heerlijk ontbijt en een spannend verhaal over een brievenschrijver, gingen we op pad, ons gezellige hotelletje achter ons latend. Op naar Aschach, langs de Donau fietsend op een rustig fietspad waar we veel medepelgrims inhaalden. De hele dag een stevig tempo met af en toe een rustplek. De eerste was in Aschach waar we op een terras een gratis bakkie dronken met een heerlijk gebak. We raakten in de keuze verbijsterd. Door naar Eferding waar we een stadsparochiekerk bezochten en natuurlijk weer een kaarsje opstaken. Deze kerk is tussen 145 1 en 1505 gebouwd. Men noemt de bouwstijl laatgothisch. Indrukwekkend waren de prachtige glas in lood ramen, niet eerder gezien in de andere kerken. De wenteltrap was opmerkelijk door de twee armen als opgang naar het koor. Volgens Jan voelde je bij het betreden van de trap dat de treden aangetast waren door de tijd. Op het stadsplein hebben we weer een bakkie gedaan, want ook hier hadden we vouchers voor. Maar om dan nog een gebakkie te nemen…… Niet gedaan, we kwamen er achter dat we voor meerdere plekken vouchers hadden.
En gelukkig kwamen we weer een technisch hoogstandje tegen; een Kraftwerk (elektriciteitscentrale)! We mochten eroverheen fietsen en aanschouwden een kraan die vanaf de grond werd bestuurd en die ik weet niet wat voor klus, klaarde. Een enorm passagiersschip moest weer door de sluis en dat is en blijft een indrukwekkend gezicht.
Verder fietsend ging ons pad langs een enorme zijrivier van de Donau waar roeibanen waren uitgezet. Uiteindelijk werd onze blik gevangen door een pont in Ottersheim. Het kabelpont werkt zonder energie, d.w.z. de stroomkracht van de Donau stuwt het aan een kabel met rollen bevestigde veer naar de tegenoverliggende oever. Ook zagen we een kano tegen de stroom inroeien. Respect!
Langs een vierbaansweg kwamen we uiteindelijk aan in Linz. Linz is de hoofdstad van de deelstaat Oberösterreich en is op Wenen en Graz na de grootste stad van Oostenrijk. We fietsten dwars door de stad waar het op verschillende plekken heel gezellig was door optredens van straatartiesten. Gerard en Jan wisten het kantoor van Donaureizen te vinden, want nu hebben we een gratis uitrijkaartje van de auto die in Passau staat! Vervolgens reden we vrij rechtstreeks naar het Ibishotel dat bij het Centraal-station in de stad ligt, waar je overigens weinig van merkt.
Tegenover het hotel effe mooi zitten en een borreltje drinken met een stukje kaas van Leonie. Wat een Hollandse verwennerij. Goed voor het zoutgehalte, want je raakt wel een korreltje kwijt. Ofschoon. Ons meegenomen broodje voor de lunch, had zichtbare zoutkorrels die we eraf pulkten. De korrels in het broodje zelf deed onze tanden knarsen. Goed dat we zoveel drinken!
In ons hotel gegeten. Redelijk smaakvol soeppie en veel vlees met patat. Pannenkoeken en een koppie toe. Zacht wijntje en gratis Leidungwasser vergezelden het eten. De mannen dronken een biertje. Na het eten een potje keezen. Op een haar na wonnen Jan en Maud……..
En dat was het weer voor vandaag!

Geschreven door Maud.is.weg