Wat hebben wij een geluk!
Vandaag bijna een kind en even later een kip onder de wielen! EN. We zagen donkere wolken, hebben daar een paar spetters van gevoeld en een half uur verder gefietst zagen we dat daar enorme plassen lagen van een bui die daar een half uur eerder was uitgestort. De kaarsjes die we opsteken onderweg hebben zeker rendement!
De dag begon goed. Gerard en ik hadden ons verslept. Goed dat Jan en Margreet ons wakker maakten. We lagen nog heerlijk te slapen op het kabbelende geluid van de Donau. Het ontbijt was goed, iets minder dan we gewend zijn. Broodjes in de tas voor onderweg en Jan voerde nog een gesprek met de eigenaresse die vandaag haar zondagse kleedje droeg. Ook het wat schuwe serveerstertje had een mooie jurk aan. Jan vroeg of de eigenaresse en het jonge serveerstertje zussen waren. De vrouw die duidelijk ouder was, reageerde lachend en zei: “Slijm, slijm”.
Vandaag in Melk ook weer een kloosterkerk gezien. Deze had alles wat we in de andere kerken bij elkaar hebben aanschouwd. De preekstoel en de balkons waren hier van bladgoud, evenals het altaar. Een hoekje waar je kaarsjes kon branden was zonder opsmuck en dat sprak ons nog het meeste aan. Het kaarsje was voor iemand die ik het had beloofd!
In Melk op het terras koffie gedronken en ons verbaasd over de hoeveelheid obers die rondliepen en niemand was bereid om uit te leggen welke taartsoorten er waren. Maar door doortastend gedrag genoten we uiteindelijk van gebak wat we lekker vonden onder een parasol die niet naar beneden zakte, omdat Jan er een tandenstoker in had gezet. Op het terras zaten ook mannen onder drie parasols en als het effe tegenzat, zaten zij verstopt onder de zonnenparaplu’s. Dat was een komisch gezicht. In Melk hebben we gekeken naar de prijzen van Tiroler hoses en jurken. Is echt een investering als je met zuks thuis wilt komen.
Dichtbij onze gestalde fietsen speelde Hildegardus hoempamuziek. De mannen vonden het niks maar uiteindelijk stonden ze vooraan. Verbazingwekkend dat heel veel mensen het gerecht kochten van de streek, om twaalf uur zat men aan de braadworsten, witbrood en zuurkool. BRRRRR.
Melk was een uitlaatplaats voor Chinese toeristen. Ze waren herkenbaar aan paraplu’s boven het hoofd en regenjasjes aan die hun lijf moesten bedekken tegen de UV straling van de zon. Bussen vol kwamen hier aan en in Melk had ik dus bijna een kind onder de wielen.
In Willendorf wilden we natuurlijk de Venus zien. Dit is een beeld gevonden in de jongste Oude – Steentijd en is 11 centimeter groot en dus 30.000 jaar oud. Het beeld werd op 7-8-1908 gevonden in Willendorf. Het origineel, voorstellende een welgevormde vrouw met sterk overdreven bekken de dikke billen wordt in het Natuurhistorisch museum in Wenen tentoongesteld en stelt de vrouwelijke vruchtbaarheid voor.
Voor Willendorf hebben we aan de kant van de weg pruimen en kersen gekocht. Kersen waren heerlijk en de meeste pruimen ook. Aan de andere kant van de weg was een rustig plekje om even te genieten van onze aankoop. Onze fietsen mochten even leunen tegen het hek. Maar owee. De eigenaar en zijn vrouw kwamen net aanrijden. En vanzelf weer boos, omdat onze fietsen daar stonden. Rare jongens die Oostenrijkers…….
In Spitz vielen we met onze neus in het Abrikozenfeest. Drie meisjes in een huifkar lachten ons tegemoet toen we het dorp in fietsten om te genieten van Hildegardus 2, deze keer met pluimen op de hoedjes. Aardige mensen wezen ons de weg naar de veerboot en met de kabelveerpont voeren we naar de overkant.
De laatste 20 km was vandaag een ander landschap. Prachtig, de bergen bestonden uit wijnranken en we fietsten vaak door boomgaarden heen waar abrikozen volop groeiden en ook de appels en de druiven waren in de groei goed herkenbaar. Het was heerlijk fietsen met nog een gemeen klimmetje en in het begin nog een grappige klim van allerlei rondingen om op een brug te komen.
Zoals ik in het begin van het blog van vandaag al schreef, qua weer hadden we geluk. Over het pont gekomen ontdekten we grote plassen regenwater en wij hadden welgeteld tien spetters gevoeld. Dus droog en wel kwamen we aan in Krems. Effe de weg vragen aan een paar vriendelijke mensen die de kaart tevoorschijn toverden en weldra zaten we in ons hotel.
In het stadje kochten we eerst een ijsje en daarna wisten we ons gastrestaurant te vinden waar we het toeristenmenu kregen gepresenteerd door een lieve, oude kelner waarvan we de mayo gratis kregen……. Chagrijnige Bianca liet nog een duur likeurglas vallen!
Na genoeg bier en koffie met likeur gingen we terug naar ons hotel. Even spannend. De voordeur ging om negen uur dicht. Gerard vond de artiesteningang, dus konden we naar binnen om nog een potje te kunnen keezen met ons eigen Abdijbier en port. Chips moesten we erbij denken. Jan en ik hebben gewonnen, het staat nu 2-2!
Welterusten, morgen WENEN!

Geschreven door Maud.is.weg