Het was vanmorgen zoeken naar een geschikte plaats om te hardlopen, maar uiteindelijk vonden we het fietspad dat naast de rails liep. Vervolgens hebben we de hele dag de rails gevolgd. Kleine eekhoorns schoten steeds weg als we aan kwamen rennen. Wat een schatjes. We concluderen dat wat hier de eekhoorns zijn, bij ons de ratten. Op ons pad terug hebben we foto's genomen van het watertje met mooie begroeiing aan de oevers. Aan een bejaard echtpaar vroegen we of ze tijd hadden om een foto van ons drietjes te maken. 'Ja hoor', was het antwoord 'wij zijn met pensioen, hebben tot de middag de tijd, want daarna worden we bij de soos verwacht.' Helaas lukte het onze welwillende fotografe om een foto te maken toen we terugliepen. Daarna lukte het niet meer ook al probeerde ze het talloze keren. Onderweg voelden we al een paar spatjes en tijdens het ontbijt zagen we de lucht steeds donkerder worden en begon het behoorlijk te regenen. Op weg naar onze bestemming van vandaag was het snel droog en hebben we genoten van het wisselende landschap. De route die Gerard meer geschikt leek, bleek door het bos te gaan. Dus veel bomen gezien en maar geen koffietentje. Daarna weer Highway 17 op, in de hoop gauw Tim te ontmoeten. Helaas dat duurde ook nog behoorlijk lang. Op een gegeven moment zagen we dat het nog 20 minuten zou duren en dan kwam Tim op ons pad. Daar weer wat beleefd. Een man had een grote niet in zijn vinger die daar dwars doorheen ging. Aanvankelijk werd hij behandeld door de EHBO van Hortons, maar al spoedig kwam de ambulance die hem (denken wij) meenam. De vrouw bleef achter met kindertjes. We verzonnen hele verhalen over hoe toch een niet in zijn vinger kon komen en wat die vrouw nou toch moest met de kinderen en later bleek er nog een andere man ook bij te horen.... Op deze manier maken we ons eigen avontuur! Wegrijdend kwamen we direct in een wegversperring en konden we genieten van heel veel rietduikers die in de kant groeien. Prachtige rijpe dunne rietsigaren, dus geen Cubaans rookgerei.
Het landschap langs HIghway 69 & 17 bestond uit rotsen aan beide kanten waar het groen op groeide. Wat een klus zal dat geweest zijn om een weg doorheen te hakken. We uitten onze bewondering voor de werkmensen die deze klus hebben volbracht. Wat me ook verwondert, is de gigantische hoeveelheid meren. 97 Procent van het water op de wereld bestaat uit zout water en slechts drie procent uit zoet water. Zouden ze het water van de meren in Canada wel hebben meegeteld?
Na een tweede stop bij TH hebben we net als gisteren (we zijn mensen van gewoontes) een broodje gegeten met een koppie van TH. Het zonnetje prikte in onze rug en omdat er weinig wind stond konden we de tafel dekken met het Indonesische doek van Leonie. Voordat we vertrokken hadden we onze voorraad aangelengd bij de Metro en het brood van zondag was nog best lekker. We zijn immers van niks weggooien! Gerard maakte een paar mooie foto's van het meer en vervolgens op naar Sault Ste. Marie.
S.S. Marie ligt aan de Sint Mary Rivier. Aan de overkant van deze rivier liggen de Verenigde Staten en de gelijknamige stad in Michigan. Deze twee gemeenschappen waren één stad, totdat een nieuwe verdrag na de oorlog van 1812 de grens tussen Canada en de VS bepaalde. De eerste bewoners waren de Indianen. Later werd het een Franse nederzetting (weer later Engels grondgebied) en ontstond de pelshandel. De pelshandelsroute strekte zich van Montreal tot S.S. Marie. De Fransen hebben de naam bedacht; het heeft iets te maken met stroomversnellingen. Er zijn vijf sluizen in dit gebied om het scheepvervoer voor de zware industrie dat hier is gevestigd, te stroomlijnen. In het stadje zelf is weinig te beleven. Volgens Wil (twee dagen geleden ook genoemd in dit blog) wil je hier niet dood gevonden worden.... Maar ja, we moeten hier doorheen willen we bij Wil en Lia arriveren. Vandaag ruim 500 kilometer onder de wielen! We zijn gaan eten bij Sandro's, een goed restaurant naast het motel. Toen we terugkwamen konden we niet meer naar binnen, omdat een enthousiasteling het kettinkje op de haak had gedaan en we via de voordeur de kamer hadden verlaten. We konden echter niet via de voordeur naar binnen.

Geschreven door Maud.is.weg