Hoe goed het ontbijt was in het hotel, hoe smakeloos was het warm eten buffet. Jammer, maar goed iets mag tegenzitten! Het keesspel bracht geluk aan de kant van Jan en Maud. Glansrijk winnen terwijl Jan aanvankelijk maar niet op het bord verscheen.
Vanmorgen weer lekker ontbijtje en met een broodje en een mandarijn in de tas op naar het volgende traject. Het was grappig dat je met zoveel mensen contact hebt. Zo spraken we mensen uit Houten die ons vertelden dat in Europa drie kringen zijn van fietsroutes. De eerste ging om de Benelux en de ander twee werden steeds groter. Deze mensen gaven ons ook de tip van een tasje op de fiets waar je de routeplanner in kunt doen. Gerard haalde het tasje op bij onze Roemeense verhuurders die dit niet als vanzelf meegeven. Wonderlijk dat je hier zelf achteraan moet gaan. Tijdens het ontbijt nog even de whats ups gelezen van Roos, Rolf en Stein die in San Francisco vakantie vieren en dat op deze manier met ons delen.
De fietstocht begint dus in Passau en al snel zijn we bij de grens van Oostenrijk waar we natuurlijk foto’s maken van andere fietsers en zij op hun beurt weer van ons. Passau ligt 290 m boven de zeespiegel. In Engelszell bezoeken we het enige trappistenklooster van Oostenrijk. We kopen in de kelder sleutelhangers van de Heilige Christoffel, beschermheilige van de reizigers en trappistenbier!
De kerk lijkt op de Dom van gister, is echter kleiner en het kleurgebruik van de zolderschilderingen is anders. De pastelkleuren maken het wat zachter. Een deel van de schilderingen is engelachtig en in rococostijl, het andere deel is meer Picassostijl: vlakken geven de Bijbelse figuren weer. In 1952 is dit gedaan en dat verklaart dan ook waarom de stijlen zo verschillend zijn. Het klooster en de kerk is 280 meter boven de zeespiegel.
Dan fietsen we terug naar Jochenstein en steken we de Donau over via de waterkrachtcentrale. Het hoogteverschil is 10 meter en we zien een groot passagiersschip uit de sluis varen. Machtig. Wel vervelend dat we de fietsen omhoog moesten stuwen. Wat een gelukkie dat buuf sterk is!
In Freizell bij de firma Witti, huren we een bootje. Doordat ze minder diepgang hebben kon stuurman Gerard ze makkelijk besturen. Ook de 6 pk motor zorgde ervoor dat we zonder papieren met de boot mochten varen. Kapitein Dekker had de proviand onder zijn beheer. Zo konden we de Donau vanuit een totaal ander perspectief konden ervaren. Onderweg zagen we een paal waarop werd aangegeven dat we nog 2191 km afwaren van de Zwarte Zee.
Het was warm, dan moet je zorgen dat je genoeg vocht binnenkrijg. Wij verbazen ons over het feit dat zoveel fietsers al vroeg aan het bier zitten. Wij dronken biologisch water met een ecologisch kleurtje en ontdekten binnen in de kroeg hele grappige barkrukken……..
In Au staken we met pontje over naar het hotel in Schlögen. Gerard wilde graag omhoog naar het spookkasteel Haichenbach. Volgens het boekje kan je daar met de fiets komen. Volgens de veerman was dat onmogelijk en hij kon het weten, want hij woonde hier tenslotte! Je kon wel aan de overkant naar een uitzichtpunt klimmen / lopen.
In het hotel onze koffers gepakt en op de kamers gestald. Jan en Margreet gingen zwemmen in het badje dat bij het hotel hoorde en Gerard en Maud gingen de uitdaging aan van de veerman om de weg te beklimmen naar het uitzichtpunt. Maud voelde bij iedere stap omhoog haar kuiten en Gerard had energie om nog naar boven te hardlopen…… De klim van 25 % omhoog was de moeite waard. We hebben genoten van het adembenemende zicht op de bocht van 180 graden in de Donau; de Schlögener Schlinge. Vier Oostenrijkers waren hier ook. Een van hen was aan de maat, dus alle respect voor de man die vanavond vast een extra biertje heeft genuttigd om te toasten op zijn succes omhoog.
In het hotel snel douchen en lekker eten. Nog even napraten en dit verslag schrijven. Tot morgen. Helaas was hier geen WiFi, dus het verslag eerst in words en morgen verzenden. Het verbaast ons dat je zo snel gewend bent aan het feit dat ‘overal’ WiFi is…….

Geschreven door Maud.is.weg