De mannen konden zich vanmorgen helemaal uitleven tijdens het hardlopen. Ik ging niet mee. Jan moest zich aanvankelijk warm lopen om daarna prima in Gerard zijn tempo mee te gaan. Weer andere watervallen ontdekt! Op de foto zie je dat douchen deze keer onder de val gebeurde en de sportkleren ook een beurt kregen....
Rustig wakker worden en stiekem alweer spijt hebben dat ik de keuze had gemaakt niet mee te gaan! Zou ik effe mijn boek gaan lezen? We hebben geen tijd om dit te doen. Terwijl we in Canada boeken hebben verslonden! Gister bespraken Fia en ik dat dit een hele andere reis is. En dat maakt het ook zo bijzonder. Dus geen boek, veel aantrekkelijker is om alvast te lezen over Napier waar we vandaag op afgaan. We gaan door het woud, een onontgonnen gebied, afgeraden door onze vorige gastheer Brian Gore {broer van......}, met genoeg peut in de tank {goedkoop getankt in Rotorua, ook aangeraden door vorig genoemde adviseur}, want je komt niets tegen.
Napier ligt in een wijnstreek. Alle klassieke wijnsoorten als de Chardonnay en de Cabernet Sauvignon worden hier geproduceerd. Fia en ik worden kenners! De grond in Hawke's Bay {het wijngebied bij Napier} is vruchtbaar en wordt de fruitschaal van NZ genoemd.... We vinden het fruit nu al veel smaakvoller dan thuis, wat staat ons te wachten?
Napier, een prachtige stad aan de Grote Oceaan waar we oud en nieuw gaan vieren, is in 1931 door een aardbeving verwoest. De aardbeving stuwde het moeras en het havenbekken omhoog, waardoor ruimte voor nieuw akkerland en stedelijke ontwikkeling ontstond. De herbouw werd volgens aardbevingsvrije richtlijnen aangepakt. Art Deco was in die tijd de architectuurstijl en Napier groeide uit tot een van de meest fascinerende Art Deco steden ter wereld. Dit verklaart dat de gebouwen met hun pastelkleuren, krachtige lijnen en ingewikkelde motieven een internationale reputatie hebben. Men heeft hier wel een eigen draai aangegeven door er Maori-motieven in aan te brengen.

Zo, afscheid nemen van de besneeuwde toppen en het Chateau. En op naar Napier.

Een broodzaak zoeken was noodzaak. Dus voordat we de middle of nowhere ingingen even gevraagd aan de verkeersregelaar van het museum van WO 1 waar we brood konden kopen.. De benzinepomp had gelukkig lekker brood voor ons. Dus buiten op het bankje mooi zitten en ontbijten. De weg hier naar toe was weer zeer afwisselend wat betreft landschap. Eerst het vulkanisch landschap in Tongariro, vervolgens reden we de weilanden in {vlaktes al dan niet tegen heuvels aangeplakt}. Een kudde schapen die bijeen werd gedreven door honden, was een mooi gezicht. Het was een groen, groen knollenland voor de beesten. Even gestopt om te kijken hoe een stuk land werd ontbost en hoe de gekapte bomen omhoog werden gehesen. Op een andere heuvel was keurig netjes in rijtjes de nieuwe aanplant te zien.
Fijn dat we in Napier aankwamen, want de alternatieve route gaf een wat misselijk gevoel, maar ach je geeft je over.
Nog steeds vergeten te melden dat we in Auckland een hoofdkantoor van de RABO bank hebben gezien en in Rotorua was een vestiging. Jan fleurde helemaal op en hij opperde dat ze zelfs de kleine man klein kunnen krijgen!

Aan onze huisbaas gevraagd waar we boodschappen konden doen. New Way wordt onze AH. Een geweldige zaak en nog goedkoper dan Pack en Save. Dus een reclamefolder meegenomen, zodat we morgen kunnen uitkienen wat we nodig hebben. Bakkie gedaan met een lekker worteltaartje / scone en toen naar de Grote Oceaan om de Jan van Gent te spotten bij Cape Kidnappers waar we bijna waren {helaas werd het vloed en het strand ging over in rotsen}. Imponerend hoe hoog de krijtrotsen waren en de enorme rotsen die soms uit een kloof staken. Grote keien kon je zo in gruzels gooien, omdat ze van kalksteen waren. In de spelonken van de rotsen zag je vogels in en uit vliegen. De Jan van Gent lijkt heel veel op onze meeuw. De Nieuw Zeelandse meeuw is echter kleiner. Dus toen we de Jan van Gent zagen, dachten we de strandwandeling lang, dat het helaas meeuwen waren. Beter kijkend naar de snavel en naar de kleur van de veren konden we constateren dat we ze wel hadden gezien. Nu twijfelt Gerard of het jonge Jantjes van Gent waren of toch meeuwen. Jan en Fia hebben nog een konijntje rond zien huppelen en Gerard vond een deel van een kaak van een roofvis met nog 1 tand erin. Meenemen kan niet, want dan maakt de douane stennis. De kaak weer op het strand gegooid en wat was het meisje blij toen ze 1 tel later het bot vond.
We hebben heerlijk langs het strand gelopen om weer trek te ontwikkelen voor het ongetwijfeld lekkere eten dat onder leiding van Fia zal worden klaargemaakt.
Op de terugweg reden we over een weg met allerlei groenten en fruitstalletjes. Hier willen we morgen naar toe.
Dan is het alweer oudejaarsdag!
Nu nog een kaartje leggen en dan lekker ons bedje opzoeken.

Geschreven door Maud.is.weg