Inpakken en wegwezen!
Behalve een blaffende hond hebben we weinig meegekregen van vuurwerk en of andere narigheid in de oud op nieuw nacht. Links en rechts een knal en wat licht aan de hemel. Doordat het hier heel droog is, vermoeden we dat hier strenge regels zijn. De brandweer rukte wel een aantal keren uit.
De rit was lang, wel afwisselend. Over heuvels en landbouwgronden, maar ook door gezellige stadjes heen. Een koppie gedaan in een stadje waar Fia en ik ons vergaapten in de drie antiek zaken die het stadje rijk was. Niets gekocht, want morgen gaan we met de boot over en dan mag niet zoveel mee. Gerard en Jan moeten nog een krat bier leeg drinken en nog vele liters cola en Fia en ik nog 12 kg fruit {volgens Jan} verorberen.

Welligton verkennen. Vrijwel naast ons hotel is de kabelbaan. We kopen een enkele reis, want naar beneden lopen gaat vanzelf. De wagons van de kabelbaan, die in 1902 werd geopend om de nieuwe buitenwijken met de stad te verbinden, worden sinds 1933 elektrisch aangedreven. Het eindstation bracht ons naar de botanische tuinen. Wat toch een knoeperts van bomen, we blijven ons verbazen. Wederom vele bloemen en kruiden gezien en gesnoven. In de route lag beneden ons De Lady Norwood Rose Garden. Deze telt 106 bloembedden met de meest uiteenlopende kleuren van diverse soorten rozen.
Langs hele oude graven van mensen uit de eer vorige eeuw, arriveerden we vanuit de rust van de tuinen in de drukte van de stad. Weer bleek dat Gerard zonder problemen door de winkelstraten loopt als de winkels gesloten zijn! Ook Wellington wisselt evenals Auckland grote wolkenkrabbers af met oude huizen.
Helaas, voor een bezoek aan het museum Te Papa Tongarewa was geen tijd. Het museum heeft een tentoonstellingsruimte van drie voetbalvelden. Het vertelt de verhalen van alle culturen in NZ.
Wat heb je gauw 'kennissen'. In de lounge van het hotel ontmoetten we moeder met twee dochters. Ze hadden 8 dagen rondgetoerd op het Noordereiland en kwamen uit Australië. Vanmiddag kwamen we ze twee keer tegen en ook zij herkenden ons. De mensen hier zijn zo aardig. Gister in Napier daalden we langs de huizen naar beneden en toen vroeg een mevrouw die daar woonde of ik de weg kwijt was, want ik keek zo bezorgd. Lief toch!
Vanavond eten we op tijd. Morgen vroeg op. We zitten heel luxe, want we hebben zelfs een eigen wasmachine en droger in het appartement.. En geen gezeur met wifi. Alle toestellen zijn aangesloten. Soms is het zo dat mijn telefoon niet mee kan doen in het internetland.
We vierden vanavond een heuglijk feit. Bij Andrea leerden we dat de kinderen op school om niks een certificaat konden verdienen. Jan heeft zijn felbegeerde certificaat behaald. Dit had hij niet verwacht, een complete verrassing. Fia organiseert daarom vanavond een receptie en Jan heeft hiervoor zelf de kaasblokjes gesneden..........

Geschreven door Maud.is.weg