Vandaag op pad naar het Noorden. Alles weer ingepakt en daar gaan we na een stevig ontbijtje! Het zonnetje heeft ons wel gewekt, laat het nu wat afweten. Niet erg, want gisteren had ze ons aardig te pakken.
Ik heb nog niet geschreven over de huisnummering. Richting Bob en Andrea was her verschil tussen twee huizen soms wel 200. Andrea heeft ons uitgelegd dat het huisnummer het aantal meters aangeeft dat men is verwijderd van het begin van de hoofdweg. Dus huize Bruin is 1520 meter van het begin van de hoofdweg , want het nummer moet ook nog worden vermenigvuldigd met tien.

Na 500 km over weer bochtige geasfalteerde en gravelwegen waren we om vijf uur op de plaats van bestemming waar een weelderig zonnetje ons welkom heette. Het was weer een prachtige reis met een steeds veranderend landschap. Nadat we de ruw begroeide heuvels achter ons lieten, reden we tussen de weilanden. Gerard en Jan dachten dat hier flink gekilverd was.....
De weilanden zagen er zeer verschillend uit, van mooi groen naar weilanden gelig van kleur met veel stekelgroei. De boeren wonen niet dicht bij hun bedrijf, viel ons op. En dat Pé Schouten hier geen oud ijzer ophaalt is duidelijk te zien....... Overal zie je van die ronde verroeste schuurtjes waar het trekkertje in wordt bewaard. We hebben hier alle merken gezien, behalve Fendt. De trekkers hebben geen cabine, wel een dakkie. Later op de route kwamen weer meer heuvels waartegen de koeien graasden. Wat zullen de dames sterke kuiten hebben en nog wel vier in totaal. De schapen zijn van het Texelse soort en zijn meestal geschoren. Vijf schapen liepen los op de weg en vluchtten de heuvel in toen wij eraan kwamen rijden. Dat was een bizar gezicht, want de lemen heuvel begon direct langs de weg en ging steil omhoog.
Af en toe vingen we een glimp op van de Pacific, dus wisten we dat we goed reden. Gerard wilde niet over de tolweg, dus af en toe was het zoeken, omdat hier weinig ANWB bewegwijzering is. In de plaatsjes waar we doorheen rijden staan de huizen dicht op elkaar en meestal een verdieping hoog. De grasvelden zijn biljartbalglad geschoren en men spuit kwistig met gif.
Een enorme Nieuw Zeelandse Conomelkfabriek zagen we met tig melkauto's op het pad. De kaas smaakt hier goed en wordt wellicht hier gemaakt. Wel niet in de Beemster, zo vermoedden wij!
Het was een prachtige route en af en toe knijp ik mezelf of het wel echt is wat ik beleef. Is het geen film die aan de buitenkant van het autoraampje wordt afgespeeld? Als je zo door de heuvels rijdt is het net of we in de serie zitten van James Herriot, de veearts uit Zuid Engeland.
Hier zijn niet veel wegrestaurants. En als ze er zijn ben je er voorbij voordat je er erg in hebt. Zodoende zaten we om half vijf onze lunch op te knabbelen. De koffietent sloot bijna zijn deuren en aangezien het apparaat net was schoongemaakt, geen koffie bij de lunch. Een gelukkie dat we om twaalf uur een koppie hadden gedaan met ieder een ander soort taart, zodat we van elkaar konden proeven, worteltaart (lekker hé), citroencake, carameltaart en een muesli punt.
Wat leuk om ook van jullie te lezen. Het is zo maf dat hier overal versierde kerstbomen staan in de stralende zon te verbleken. Jullie zijn veel meer in de kerststemming dan wij, ook al gaf Fia vanmiddag in de supermarkt de kerstman een hand. José stuurde foto's van de versierde kerstzaal van het zonnebloem kerstfeest. Sfeervol hoor!
We gaan zo weer lekker eten van een homemade cooking van Jan en Fia. Broccoli, groene asperges en kippie staan op het menu. Gerard zorgt voor de navigatie en stelt het programma samen en ik maak het verslag (was het zo pas kwijt en typ het nu voor de tweede keer). Zo zijn de taken verdeeld!
Gerard en Jan liggen al in hun mandjes en Gerard doet morgen foto's bij het verslag. Onze nieuwe buurman vroegen we van ons vieren een foto te maken. Hij hoopte dat hij dat kon i.v.m. de halve fles gin die hij achter de kiezen had...... In het praatje nadien bleek dat hij uit Engeland kwam, Devonshire. Hoe toevallig kan het zijn.... Broer van James? Ik ga het hem vragen!
Waar we nu zijn blijven we drie nachten. Paihia is een mooie badplaats aan de Pacific. Morgen meer. Nu ga ik Gerard verrassen met mijn koude voeten........ ssssssssssssssss (sisgeluid).

Geschreven door Maud.is.weg