Het is al laat, dus geen lang verslag en daarmee doe ik Wenen flink tekort, want het is een adembenemende mooie stad. Prachtige gebouwen en elk gebouw is heel goed in oude staat gehouden of teruggebracht. Vele standbeelden en fonteinen sieren de stad. Je raakt onder de indruk van het vele pracht en praal. Wat ook opvallend was dat delen van de stad heel druk was met veel mensen en verkeer en soms een straat verder kon het stukken rustiger zijn.
Vanmorgen na het ontbijt fietsten we zeker een uur door de stad, langs de rivier de Wien. naar het slot van Sisi en Franz Jozef; Schönbrunn. Onderweg hier naartoe werden we verrast door Anna die geslaagd is voor haar rijbewijs!
Het slot lijkt op Versailles. Prachtige tuinen en heel veel gebouwen, fonteinen en aan het einde van de tuinen een overkoepeling met een brug waarover je kon gaan lopen. Wij bleven even staan om een pepermuntje te eten en een man begon te lachen om een grapje van Jan. Jan had zijn ‘underbroek’ op zijn bed gelegd, opdat ze deze konden wassen. We begrepen dat de man ons verstond en kwamen met hem in gesprek. Hij woonde al tien jaar in Europa en was gevlucht uit Noord-Irak. Hij had nu zijn vader over laten komen en nu genoten ze van een vakantie met elkaar. Hij had een vrouw en kind en nummer twee was één dezer dagen op komst. Hij wilde graag terug naar zijn familie in Irak, maar de regering bood hem geen veiligheid. Daar zijn geen ambassades om hem te helpen als er iets is. Eigenlijk voelde hij zich nergens echt thuis. Ook in Europa was hij al tig keer verkast. Bijzonder zo’n spontaan gesprek waarin je de andere kant van het verhaal eens hoort. Momenteel wordt veel afgegeven op vluchtelingen, wij kunnen ons niet indenken hoe het echt is en voelt zo ver van je familie.
Je kon kaartjes kopen voor de bezichtiging van het slot. We spraken Nederlanders die nog twee uur moesten wachten alvorens ze naar binnen mochten. Hebben wij dus niet gedaan. De tuinen en de buitenkant van de gebouwen was al indrukwekkend genoeg.
In de stad teruggekomen hebben we nog twee kerken bezocht; de Sint Stefansdom en de Votiv kerk. In de grote Dom hebben we de Christoffels laten zegenen door twee paters. Jammer dat in deze Dom zoveel mensen waren die niet stil waren. De Votiv lijkt aan de buitenkant op de basiliek in Barcelona. Deze kerk had prachtig glas in lood en was veel lichter. Hier waren minder mensen en dat maakt het devoter.
In de stad hebben we gewandeld en prachtige gebouwen aanschouwd, zoals het Parlementsgebouw waar men bezig was met opgravingen, de rijschool van de Spaanse ruiters, de nationale bibliotheek, het filmfestival op het Raadhuisplein waar een meters hoog doek was opgehangen en waar voor alle ramen bakken met geraniums waren te zien. Hoe geven ze die water?
In het stadspark hebben we lekker gezeten en mensen gekeken. Een dame die zichzelf vereeuwigde in de rozenstruiken, Co de boswachter en nog vele andere ‘bekenden’. In dit park stonden allerlei rozen op stok ter nagedachtenis van mensen.
Ergens op een achterafje een lekker broodje gegeten met een flesje uit de Spar. Heerlijk in de schaduw, want het was warm in de stad. Niet onaangenaam, maar de schaduw was prettig.
Op weg naar het muziekgebouw kwamen we onze mensen uit Twente tegen. Even praten. “God schiep uit de gouden aren; de Twentenaren…….”. In het theater bleek dat men niet goed op onze vouchers had beschreven hoe laat we moesten eten. We waren te laat! Een biertje drinken op het terras en toen zag Margreet nog een tas van mensen die deze was vergeten. In de tas zat geen bom, wel vier cd’s van Mozart en Straus. We wisten de eigenaren te achterhalen en zij waren dankbaar. Eerst naar de voorstelling. Fantastisch! Mooie muziek, goede dansers en zangers maakten het compleet. Ook het eten daarna was niet verkeerd. Lekker buiten gezeten en daarna op de fiets naar huis. Morgen vroeg uit de veren, dus even ‘geblogd’ en nu onze mandjes in. Morgen zes uur opstaan en dan op naar Passau met de bus.

Geschreven door Maud.is.weg