Een rondje lopen in de Red Woods, werd een rond. We liepen door het donkere bos en genoten van lange bomen en toen we boven de bomengrens kwamen, was het even pezen naar de top, maar het was de moeite waard. Een prachtig zicht van bovenaf op de geisers en het Maoridorp. Jan vertelde dat op de vlakte waar nu het Maoridorp is, een heuvel stond waar de lava uitstroomde. Door de uitbarsting was de heuvel in rook opgegaan {met recht}.
De Pohuturoa trial was 7,5 km en toen we het bordje bezoekerscentrum zagen, dachten we er te zijn, dus stoven we een mountainbiketrial in voor kinderen. Niet handig, want dat leverde een half uur extra op. De vegetatie was weer om van te smullen, overal roken we rozemarijn. En de bomen die van binnen rood zagen, zijn mahoniebomen. Deze groeien hier beter dan waar ze vandaan komen. De Amerikanen schijnen hierop stinkend jaloers te zijn.
Aan het ontbijt vertelde mevrouw over een boom die ze hier hadden geplant en waar ze het as van haar ouders hadden begraven. Dan kan je naar de boom toegaan en praten met je dierbare overledenen. De familie is hier na hun pensionering in 1999 komen wonen. Hun beroep was van beide leerkracht {hoe vinden we elkaar} en sinds 1982 hebben ze gasten in huis.
Vanavond gaan we hier eten, dus dineren bij een Nieuw Zeelands gezin.
Nu ga ik douchen en daarna gaan we op pad! Het is prachtig weer. Morgen zal het omslaan, zegt het weerbericht!
Vandaag hebben we ervaren waarom overal een veer op van alles staat afgebeeld. Die veer is een zilvervaren en kom je tegen op het pad dat we hebben beklommen, geklauterd en gelopen, De Ngongotaho Nature Loop. Het pad was 3,1 km. Overal stonden borden met wat je zou kunnen zien. Veel varen soorten die overal groeiden. Ze verspreiden hun sporen zelfs tegen bomen aan, zodat je weleens stammen zag vol met varens. De luchtwortels die van de varens afkomstig zijn zorgden voor ons Tarzan / Jane gevoel. De Rataboom was heel groot en bijna dood. De Possums vreten de bomen kaal en daar kunnen ze niet tegen. De Rataboom die wij zagen stond in het licht en dat vinden sommige planten weer heel fijn. Deze groeien tegen de boom op zo'n vier meter hoogte zodat wij vanaf de grond de wortels konden aanschouwen. De Possums, ratten, soort kangoeroetjes en de fret hebben hier geen natuurlijke vijanden en omdat ze veel schade aanrichten, worden vallen gezet. Zag je een oranje of rose gekleurd driehoekje dan was daar zo'n rover in de buurt.
Ineens zagen we een soort elfenbankje tegen een oude boomstronk gekleefd. De bovenkant leek op het schild van een schildpad en Fia vond dat het meer op gedroogde koeienvlaai leek. Onder de hoed waren talloze buisjes. Verder waren, net als bij ons, veel paddenstoelen in de herfst.
Geen koffietent te bekennen, dus terug in Rotorua een bakkie gedaan en weer mooie verhalen met elkaar gedeeld.
Daarna ons vergaapt aan de schoonheid van lake Rotorua. Grijs laag water overgaand in blauw water met allerlei vogels {zwarte zwanen} en modderpoeltjes waar de bodem blubte.
Prachtig museum bekeken {te laat om naar binnen te gaan} en het badhuis. Ook de tuinen eromheen waren gevuld met vele bloemensoorten al dan niet herkenbaar. Het grappige was de peterselie tussen de petunia's. Ook de Alkmaarders die er liepen vonden het een vreemde combinatie.
In het boek van ons gastgezin stond immers dat ze ook een Nieuw Zeelands diner reserveren. Daar wilden we graag gebruik van maken, want tijdens het ontbijt hadden we al mogen genieten van zelfgemaakte producten als yogurt, muesli, brood en diverse soorten marmelade. Het enige dat Kate niet zelf maakte was de honing.
Kate en Brian hadden vandaag tijd voor ons en we hebben heerlijk gedineerd, barbecuevlees, aardappeltjes in schil gekookt, eigen gekweekte sperziebonen uit de tuin, salade van sla en een salade van rode bietjes.... {vers van het land van Jan}. Toet was een zelfgemaakte scone met ijs en de door Kate ingevroren passievrucht maakte het nagerecht compleet. We dronken er heerlijke wijnen bij en Jan een biertje. Gerard kon een wijntje drinken, want Brian zou hem wel in bed leggen als hij daar zelf niet meer toe in staat zou zijn!
Grappig was dat ze hier munt door de salade doen. Wij hebben hen geleerd hoe je er ook thee van kunt maken.
Uitleggen wat boerenkool met worst betekent, is niet zo eenvoudig. Het lijkt op peterselie die bij hun in de tuin groeit. Fia heeft het hen op de tablet laten zien. Lang leve google. Natuurlijk hebben we ze uitgenodigd voor een maaltijd boerenkool in Nederland!
Tot slot drinken we koffie met cream {welke Kate was vergeten bij de toet} in de lounch en babbelen we nog wat na over wereldse zaken.
Brian vertelt ons over de kiwi. Hij werkt als vrijwilliger in een centrum waar ze hun best doen om kiwi's hier te behouden. Een kiwi komt alleen voor in Nieuw Zeeland. Deze vogel heeft geen staart, zijn veren lijken op haren en zijn botjes op die van zoogdieren. Een kiwi is een nachtvogel die leeft op de grond . Hij kan immers niet vliegen. De enige overeenkomst met een vogel is dat hij eieren legt. Dit doet hij vier keer per jaar en wel twee eieren tegelijk. De eieren wegen zo zwaar vergelijkbaar met een vrouw die een zwangerschap heeft van 30 kg. De kiwi legt de zwaarste eieren van alle vogels in verhouding met het lichaamsgewicht. Met zijn snavel kan hij ruiken, op de tweede plaats is het gehoor belangrijk en dan pas het zicht. Dit is bij geen enkel andere vogel.

Zo, nu zoeken deze vogels hun nestjes op en gaan in diepe rust.

Geschreven door Maud.is.weg