Een rondje door het park levert mooie plaatjes op, onder andere van een knabbelende eekhoorn en een gebouw dat een kruising was van een moskee en een kerk... Een zelf verzorgd ontbijt (we missen de inhoud van de koelkast van Eric en Linda), zorgde voor een goede ondergrond om de reis te aanvaarden naar de binnenstad van Ottawa. Hoe spannend is het om dat met de bus te doen... De eerste buschauffeur kon geen kaartjes printen, maar dat is niet erg. In het overstapstation kochten we kaartjes die geldig waren voor een bepaalde tijd en of je de hele tijd met de bus ging reizen of vijf minuten; het kost hetzelfde tarief. Hoe toevallig; de bus stopte bij Tim Hortons, ons koffiecafé van weleer. De koffie en de muffin lieten we ons goed smaken en vervolgens gingen we downtown Ottowa. We hebben ons vergaapt aan de prachtige regeringsgebouwen op de heuvel die op dit moment worden gerenoveerd.
De Britse koningin Victoria wees de houthakkersplaats Ottawa in 1857 aan als hoofdstad van Canada, zeer tegen de zin van de grotere steden Toronto, Montreal en Quebec. Ottawa was de meest neutrale keuze vanwege de ligging op de grens van het Franssprekende Quebec en het Engels sprekende Ontario. De stad doet nog steeds wat kleinschalig provinciaal aan, maar doet zijn best om ook de indruk te geven van New York. Zo zagen we oude gebouwen tussen hypermoderne flatgebouwen. Langs de oever van het water de Rideau Canal zagen we foto's door de jaren heen van koningin Elisabeth en Philip, want koningin Elisabeth is ook de koningin van de Canadezen. In het verlengde van de foto galerie bewonderden we van bovenaf de sluizen in het Rideau Canal. Dit kanaal is 202 kilometer lang en is aangelegd in 1832 vanaf het Ontariomeer tot aan de Ottawa River. Het kanaal moest een veilige bevoorradingsroute worden ter verdediging van de steeds oprukkende Amerikanen vanuit het zuiden. Vanaf de Plaza Bridge wierpen we een blik op de robuuste sluizen. Het is een fascinerend gezicht hoe de sluiswachters de enorme gietijzeren lieren nog steeds met de hand bedienen. Het kanaal biedt grappige vergezichten met onder andere een bus die door het water 'rijdt'. Verder lopend kwamen we in het park en uiteindelijk bij de Notre - Dame. We wilden graag naar binnen, maar moesten een uur wachten vanwege doopceremoniën. De serveerster van een pub in de buurt vond het gezellig dat we daar kwamen om iets te drinken en eerlijk gezegd waren we wel toe aan iets verkoelends, want het was een warme dag. De Notre - Dame Basilica is de oudste kerk van Ottawa en de twee identieke 55 meter hoge torens fungeren als een baken in de stad. De RK basiliek is gebouwd in 1847 in een neogotische stijl. De buitenkant is vrij eenvoudig gehouden met nauwelijks versieringen. Wel zijn de torenspitsen belegd met tin, waardoor ze flonkeren in de zon. Van binnen is een kobaltblauw gewelfd plafond met gouden sterren en het daglicht dat door het glas in lood van de puntige boogramen schijnt, zorgt voor kleur in de rest van het interieur. Bijzonder is dat boven in de kerk heel veel kerkbanken bevestigd zijn en voorin op het altaar zie je ontelbare beeldhouwwerken van apostelen en engelen.
Op de heenweg werden we verrast door een autoloze straat waar allerlei gezelligheid ons tegemoet kwam. Dus terug de straat weer opgezocht en doorheen gelopen. Maar ja, als je verwend bent met optredens van Cirque du Soleil.... Wel even een foto gemaakt bij de letters van Ot owa. Ook nog even een bezoek gebracht aan Sint Patrick (die niet thuis was) en daarna bus 88 opgezocht om ons weer naar het appartement te laten brengen. Het is heel grappig dat mensen je aanspreken. Een mevrouw dacht dat we uit Zuid - Europa kwamen. Vanmorgen tijdens het hardlopen hadden we ook een gezellig contact met lopers van onze categorie.
Zojuist heerlijk gegeten in het restaurant niet ver hier vandaan en boodschappen gedaan voor het ontbijt morgen: cola, bier, jus, melk en brood. Het meisje achter de kassa herkende ons van gisteravond en dacht dat Fia en ik zusjes waren. Met dit mooie compliment sluit ik vandaag dit blog!

Geschreven door Maud.is.weg