Donderdag 24 augustus 2017 De Zesde Dag.

Vandaag lekker gefietst (54 km) door het monnikenwerk van eeuwen geleden. De heilige mannen hebben hier vijvers gegraven en bossen geplant, zodat er gejaagd kon worden. Doordat hier meer water is, zijn er ook meer insecten en dat heeft Margreet ervaren.
Twee keer koppie gedaan in Franse café’s. Je moet duidelijk zijn anders krijg je kleine kopjes. De smaak is raak, wel het liefst met heel veel melk erin. Het valt op dat jonge mannen in de ochtend met hun kinderen in het café zitten. Een oudere mevrouw kwam binnen in de bar, was daar met de auto, bestelde een borrel en had het eerder op als wij de koffie……Veel Fransen hebben een hond. Jan kan daar enorm van genieten! Wat zou je doen, vroeg hij, als we een pup langs de kant van de weg zouden vinden……. In het laatste café had de donkere serveerster het heel druk. Eerst de vijf Brabanders om de koffie en kort daarna vier koffie maken voor de Noord-Hollanders.
Langs een grindpad gefietst naar een beschermde vijver waar alle watervogels leven die voor komen in de buurt. Hier is ook een observatiepunt. Wij stoven er luid pratend op af met de fiets, toen we in de gaten hadden dat we hier stil moesten zijn. Gerard heeft even gekeken, het observatiepunt herbergde fanatieke vogelaars die met spannend materiaal de kopmeeuwen en de eenden spotten. Wij plukken liever bramen langs de kant van de weg. Door het mooie weer zijn deze lekker rijp en zeer smakelijk.
In een dorpje bij een kerkje lekker broodje gegeten en appel van gisteren. Genoten van elkaar en van de bloemen die in de kanten groeien en in bloemperken en potten in de dorpjes. We blijven ons steeds weer verbazen dat tussen de middag het leven dood is in de dorpen op het Franse platteland. Er is heel weinig open en dan zou je het toch kunnen verdienen aan dorstige passanten….. Zo denken wij met onze commerciële inzichten. Andere momenten van de dag is er ook weinig levende have te zien. Gister nog wel een vrouw die heel goed bezig was de muren van haar huis te schilderen. Wat een mazzel voor haar, want er kwam nog een andere vrouw langs en samen konden ze even een babbeltje doen. Wat toch knap dat ze allebei de Franse taal verstaan……..
Elk dorpje heeft zijn eigen kerk dat zich kenmerkt als eenvoudig. Ook in dit dorpje staat zo’n kerkje. Het was open, we konden zelfs in de sacristie kijken. De Fransen zijn goed van vertrouwen, want hier stonden standaards, lagen kaarsen en andere waardevolle dingen. In deze kerk wordt Daniel de Bottier, een Franse missionaris die goed werk heeft gedaan in Senegal, geëerd. Wat ook opvalt is, dat elk Frans dorpje niet alleen zijn eigen kerk heeft, maar ook zijn eigen gemeentehuis en daaraan vast zit meestal een schooltje.
Daarnet hebben we een koppie gedaan met een taartje in het dorp waar we logeren. Mannen waren bezig met het maaien van de perken en diverse mensen zagen we brood halen bij de bakker waar we zaten. Waren we publiekstrekkers? Margreet en ik hebben vervolgens een rondje gelopen. De muurschildering op de school was heel mooi geworden. Op dezelfde muur waren afdrukken in gebakken klei opgehangen van de hand van ieder kind die het afgelopen jaar op school had gezeten. We zagen in de school een heel groot kleuterlokaal met veel stoeltjes. Alle stoelpoten hadden schoenen aan van opengemaakte tennisballen. Waarschijnlijk voor de demping. De rest van de school had allemaal combiklassen, zo vertelde ons de schilderes. Leuk om in de keuken van een ander te kijken.
Nu even douchen en verwachtingsvol naar ons diner. Vanmorgen was het ontbijt prima. Lekkere ham en zelf een eitje koken in een mandje dat je vervolgens in een soort frituurpan moest doen. Margreet heeft er gevoel voor hoe lang de eieren moesten ‘sudderen’, want ze waren precies goed. Gerard genoot van de Franse kaas. De kok was al bezig met kippenpoten, dus kluiven…….?

Geschreven door Maud.is.weg