Gisteren kwamen Jelmer en Esmee! Ze moesten zo’n 7 uur rijden en de planning was dat de rond 15:00 bij ons aan zouden komen. Ruim genoeg tijd om voor die tijd nog wat te ondernemen. Na dagen van schelden op alle fietsers in het verkeer die de verkeersregels duidelijk niet zo goed kennen als Nederlanders op een fiets, moesten we er zelf toch ook aan geloven. We gingen een rondje om het meer fietsen.

Fietsen huren was nog een gedoe, want reserveren daar deden ze hier niet aan. Op goed geluk stonden we dus maar erg vroeg op en zaten we om half 9 in de auto naar Annecy, waar de fietsverhuur om 9 uur open zou gaan. Een paar minuten voor openingstijd kwamen we aanwandelen en er stond zowaar al een rij voor de winkel. Gelukkig konden we twee mooie fietsen met 21 versnellingen huren en dat was maar goed ook. Het eerste stuk rond het meer bevatte erg veel klimmetjes (tot 5%), waar die versnellingen goed van pas kwamen.

Rond 95% van het meer zijn hele mooie fietspaden aangelegd, wat het super ontspannen maakt om te fietsen. De paar km die we wel over de grote weg moesten, waren even oppassen, maar dat ging eigenlijk ook heel goed. We fietsten eerst vanaf Annecy langs de oostkant van het meer - wat we dus al kenden - en daarna via de westkant terug. De temperatuur was perfect, het zonnetje scheen en de uitzichten waren prachtig! Halverwege hebben we nog een kopje koffie gedronken omdat Piet moest plassen en vanaf daar hebben we ons verbaasd over de hoeveelheid campings aan de westkant van het meer. Wat een toeristen!

Als echte Nederlanders die we zijn sloegen we de gratis helmen bij de verhuur af, tot ongenoegen van een oude man op een racefiets die ons inhaalde en gezellig naast mij kwam fietsen om me in ratelend Frans uit te leggen dat ik gek was dat ik geen helm op had. Nouja, zo hard gingen we nou ook weer niet… We deden uiteindelijk ruim 2 uur over het rondje van 38 kilometer en hadden nog ruim de tijd om even Annecy in te lopen voor een broodje, voordat Jel en Es zouden komen.

Op de camping lazen we nog een boekje en wachten we ongeduldig op de twee: we hadden er zin in! Uiteindelijk kwamen ze rond half 4 aan en werd de tent gelijk opgezet, want er stond nog wat op het programma! Na kort wat gedronken te hebben, gingen we alweer op pad naar het klimgebied. Piet en ik hadden gisteren al uitgekozen welke route we samen zouden kunnen doen, maar die was helaas bezet dus kozen we een andere 4b, die Piet voorklom terwijl ik het een en ander aan Esmee aan het uitleggen was en Jelmer alles aan het vastleggen was met zijn camera.

Esmee heeft vroeger op vakantie met haar ouders al wat vaker een dagje geklommen met een gids en was mega enthousiast. Los van het enthousiasme was ze ook echt een natuurtalent. Na goed opletten bij Piet en wat lenige en sterke trucjes klom ze zo zonder angst naar boven! Het gingzo snel dat we besloten dat er ook nog wel een tweede route bij kon. De 4c die we hadden uitgekozen was nu wel vrij en dus klom ik deze voor. De zon begon al te zakken en het uitzicht bovenaan deze route was prachtig! Ook hier ging Esmee weer soepel naar boven terwijl ze er echt van genoot. Jelmer trok het allemaal niet zo aan en die genoot op zijn manier met de camera in zijn handen. Ook helemaal goed!

Ondertussen was het al half acht en was het de hoogste tijd om terug naar de camping te gaan. Hier kookten we een curry met vooral restjes, kletsten we bij over onze vakanties, praatten we over opa Ruud en kwamen we ook tot de conclusie dat we het heel leuk hadden gevonden als Ivar er ook bij had kunnen zijn. Het lijkt ons zo leuk om iets met zijn vijven te doen dat we beslissen om Ivar een weekendje kamperen in de Ardennen cadeau te doen voor zijn verjaardag in september.

Vandaag staat de wekker om 9 uur. Het plan is eigenlijk om te gaan wandelen hoger in de bergen, maar we kunnen niet gelijk weg. Gisteren op de weg hierheen, ging er bij Jel en Es een lampje van de oliedruk branden. Jelmer heeft daarvoor toch maar even de ANWB gebeld en die kunnen vanochtend gelukkig al langskomen omdat er iemand vanuit Nederland op een camping aan het meer zit, om alle Nederlandse toeristen hier te kunnen helpen. Handig! Lang verhaal kort: Jelmer had het oliepeil gecontroleerd en dacht dat het goed was, maar door verkleuring van het stokje bleek dat niet zo te zijn en is het een kwestie van olie bijvullen. Een beetje knullig, maar wel heel fijn dat we morgen gewoon allemaal naar huis kunnen!

Het is ondertussen al na 11 uur en we zitten aan het ontbijt. De wandeling die vandaag op de planning stond, zit er eigenlijk niet meer in. Jammer, maar aan het meer liggen is ook zeker geen verkeerde afsluiting van de vakantie. We hebben een erg gezellige middag en Jel en Es genieten van de temperatuur van 28 graden (t.o.v. boven de 40 in Italië waar zij vandaan kwamen).

Aan het eind van de middag gaan we terug naar de camping en beginnen Esmee en ik met inpakken, terwijl Piet en Jelmer samen naar de supermarkt rijden voor eten voor morgen onderweg en om te tanken. Ze komen terug met grappige verhalen en een gedeelde passie voor schelden op het verkeer, waar we allemaal erg om kunnen lachen.

Om de vakantie af te sluiten gaan we vanavond nog uit eten met elkaar. Eerst willen we naar een restaurantje in ons dorp, op loopafstand, maar het is hier een beetje uitgestorven. Het lijkt ons dan veel sfeervoller om naar Annecy te rijden en daar wat te eten. Sfeervoller is het zeker, maar ook veel drukker. We doen er bijna 40 minuten over om er met de auto te komen, ten opzichte van < 20 min. zonder file!

Ook in Annecy is het super druk en het is een uitdaging om een plekje te vinden. Na wat straatjes doorlopen (of eigenlijk ons door de menigte werken), opperen Piet en ik om naar het tentje te gaan waar we ook hebben geluncht. Gelukkig hebben ze hier nog plek en zitten we hier heel gezellig, ook nog eens aan het water. Naast ons zit een man alleen aan een tafeltje, waardoor we op een gesprek komen over alleen op vakantie gaan. Het lijkt ons allemaal wel wat om dat een keer te doen. Bij Esmee, Piet en mij gaat de voorkeur dan uit naar een stedentrip, terwijl Jelmer zegt: “zet mij maar twee weken op een camping en dan doe ik alleen dingen waar ik zelf zin in heb.” Ik ben benieuwd of we dit allemaal een keer gaan doen.

Bij het afrekenen vraagt de man aan ons of we uit Nederland komen en raken we aan praat. Hij woont hier op 5 minuten vandaan en is hier vaste gast, aan zijn favoriete tafel voor het opengeklapte raam aan het water. Hij geeft hier Engelse les aan Fransen (die volgens hem belabberd zijn in Engels, waar wij mee instemmen) en prijst een skigebied in de buurt aan. Zonder beton, want als we aan hem vertellen dat we deze winter naar Tignes gaan is hij niet te spreken over de sfeer daar. Een beetje gelijk heeft hij wel. Als Piet en ik vertellen dat we voornamelijk hebben geklommen hier, is hij de wanhoop nabij. Blijkbaar hebben we álles gemist in de omgeving. Ach, dan hebben we een reden om nog een keer terug te komen! Jelmer krijgt nog een visitekaartje van de man en we moeten hem beloven dat we hem bellen als we terugkomen. Een grappig einde zo!

Op de weg naar de auto halen we nog een veel te groot ijsje en dan is de vakantie toch echt voorbij. Ondanks een aantal rare laatste dagen, hebben we toch een hele mooie vakantie gehad. Maar zin om naar huis te gaan, dat hebben we zeker ook!

Geschreven door Maritvhb