Disclaimer: dit is het coolste wat we ooit gedaan hebben en deze blog is behoorlijk lang.

Om half 7 gaat de wekker, weer vroeg vandaag. We moeten om kwart over 8 bij het kantoor van the Gibbon Experience zijn, ontbeten en wel. Gisteravond hebben we vrij lang moeten wachten op ons eten, dus we nemen daar maar even de tijd voor. Iets na 7 checken we uit en gaan we op zoek naar ontbijt. Er is één tentje vlak naast het kantoor waar twee andere duo's zitten te ontbijten met hun backpacks naast zich. Wij gaan hier ook maar zitten en het is maar goed ook dat we veel tijd voor ontbijt hebben uitgetrokken, want we moeten ruim een halfuur wachten op ons eten.

Om kwart over 8 staan we bij het kantoortje, er zijn al best wat mensen. Veel van hen moeten echter nog 'inchecken', wij hebben dat gisteren al gedaan. Dit inchecken houdt in dat je je aanwezig meldt, alvast handschoenen krijgt en een contract tekent, dat best heftig klinkt. Met het tekenen van dit contract bevrijdt je namelijk het bedrijf volledig van hun aansprakelijkheid en beloof je ook dat je ze op geen enkele manier in een kwaad licht zal zetten. Ik kreeg er een beetje de zenuwen van, maar het zal allemaal wel goed zijn. Iets na half 9 begint de briefing: we krijgen eerst een video te zien over the Gibbon Experience zelf en daarna volgt een instructie video.

The Gibbon Experience biedt drie tours aan: de Classic, de Waterfall en de Express. De klassieke tour is 3 dagen, 2 nachten en heeft minder ziplines, maar een grotere kans om Gibbons te spotten. Bij de waterval tour ga je langer lopen door de jungle en, vanzelfsprekend, naar een waterval. De express tour heeft de meeste ziplines (waaronder de hoogste) en de grootste boomhut (maar dan weer niet de hoogste), maar de kleinste kans om gibbons te spotten. Wij doen de Express tour, we komen namelijk vooral voor het ziplinen door de jungle. Onze groep bestaat uit 8 mensen: twee Vlaamse zussen, twee Franse vrienden, een Nederlands homostel en wij. De oudste is 27 jaar en ik ben de jongste met 21 jaar. We merken meteen dat de groep super leuk is en het is ook wel vrij typisch dat veel jongere mensen deze tour kiezen: het is namelijk ook wel de goedkoopste. ;)

We gaan met een pick-up truck naar het nationale park, Mark en ik zitten achterin de auto en de andere zes zitten achterin de truck. Onderweg pikken we onze drie gidsen op: Kee, Somedee en Singthong. Kee zit voorin en speelt DJ, de andere twee zitten bij de rest in de wind. Er komen reggae varianten voorbij van allerlei bekende top 20 nummers, erg grappig. Hij is wel besluiteloos, want het gebeurt vaak dat er binnen een halve minuut weer iets anders aan staat. Het is ongeveer een uur rijden en de route gaat slingerend omhoog richting de jungle. De chauffeur rijdt soms best hard, maar de weg is goed en erg rustig. Als we bij het startpunt aankomen, krijgen we opnieuw een uitleg over het ziplinen en ook krijgen we onze gordel en een pet, waar ze een helmpje in doen. Wij zijn allemaal wat lacherig over dit helmpje, want als je valt of er valt iets op je hoofd, heb je hier echt niks aan. Bij het beginpunt zijn ook echt twee hele schattige kindjes en iedere keer als een van ons naar ze kijkt, beginnen ze hard te lachen en elkaar aan te tikken. Heel lief!

We gaan lopen en meteen achter het hutje is er een zipline om de rivier over te steken. Wij staan als laatste in de rij en ik krijg best wel even de zenuwen. Deze zipline is echter niet heel bijzonder, maar we vinden wel al uit waar het helmpje voor is: om je hoofd te beschermen van de warme kabel tijdens het ziplinen (mocht je deze per ongeluk raken). Aan de overkant van het water begint een pittig tochtje omhoog, na een kwartier is bijna iedereen buiten adem en bezweet en houden we pauze. Gelukkig vertellen onze gidsen dan dat dit het ergste deel al was! We stoppen uiteindelijk drie keer en de laatste keer is het tijd voor lunch. De hele groep krijgt sandwiches, maar de gidsen en wij eten rijst. Sticky rice met groenten!

Na de lunch lopen we door en komen we aan bij het zipline gedeelte. Ik sta vooraan in de rij, zodat ik geen tijd heb om echt zenuwachtig te worden. Het gevoel tijdens deze eerste echte zipline van de tour is eigenlijk niet te beschrijven. Het is zo ontzettend gaaf om over de jungle heen te ziplinen, het uitzicht is echt bizar en het is niet te bevatten dat we dit echt doen. We weten ook allebei meteen: dit was het geld dubbel en dwars waard. En we zijn pas net begonnen! Dat betekent dat we nog 9 ziplines te gaan hebben tot we bij onze boomhut zijn.

De tweede zipline is meteen de langste van het hele park. Deze is bijna 600 meter lang en je doet er bijna een minuut over om aan de overkant te komen. Bijna alle ziplines gaan de hele tijd over een kleine vallei heen en het uitzicht is keer op keer weer spectaculair. Onze gidsen, en dan voornamelijk Kee, vertellen echt enorm veel over de jungle en hun werk bij het project. Ze wijzen mierenhuisjes aan en laten ons ook mieren proeven: blijkbaar smaken ze naar citroen, wij hebben deze maar even over geslagen! Maar Kee wijst ook veel planten aan, waaronder een die naar anijs ruikt, en vertelt over de verschillende werkingen. Ik geloof dat de andere twee al deze dingen ook weten, maar Kee spreekt verreweg het beste Engels en blijft maar praten! Hij is zelf ook wel deels opgegroeid in de jungle en werkt nu inmiddels 5 jaar voor de Gibbon Experience. Iedere tour heeft zijn eigen crew en je werkt dus voor 1 van de 3 tours, die het dichtstbij jouw dorp ligt. Ze werken twee weken lang als gids en dan twee weken als ondersteunend personeel (reparateur, loopjongen of chauffeur etc), zo draait het de hele tijd door. De Gibbon Experience is het hele jaar door open, ook met alle feestdagen en zelfs de dag van de Arbeid.. De grote baas is dan overigens wél vrij en gaat lekker op bezoek bij zijn familie in Frankrijk. Beetje scheef wel. De meeste van deze mensen werken gewoon zeven dagen per week, met vrije tijd bij uitstek. Gelukkig zeggen onze gidsen wel dat ze hun werk nog altijd heel erg leuk vinden!

Vlak voor we bij onze boomhut zijn, vertelt Kee dat de cobra in deze jungle leeft. Dat hadden we nou niet per se hoeven weten, meer iets voor naderhand! Hij vertelt een heftig verhaal over een man uit zijn dorp: jaren geleden was hij op jacht toen hij in zijn hand gebeten werd door een cobra. Een cobrabeet is eigenlijk altijd dodelijk en hoe dichter bij je hart je gebeten wordt, hoe sneller dit gaat. Deze man was echter zo vastberaden niet te overlijden, dat hij zijn eigen hand heeft afgehakt zodat het gif niet verder zijn lichaam in kon! Hij heeft dit overleefd en is inmiddels een jaar of 60, bizar.

Om half 3 komen we aan bij onze boomhut, de grootste van het park. Al met al heeft het 2,5 jaar geduurd voordat deze hut er was. Onze gidsen hebben zelf niet helpen bouwen, maar hebben er wel reparaties aan gedaan en zeggen dat dit eigenlijk nog moeilijker is. Alles moet namelijk op gelijke levels blijven. De hut is gebouwd met hout uit de jungle en het is bizar hoe groot het is: drie verdiepingen met een badkamertje, een zitgedeelte en een klein keukentje. Onze gidsen vertellen dat de keuken niet meer gebruikt wordt om te koken sinds een paar jaar, na een akkefietje met vuur in de hut. Ze laten ons de brandblusser zien en de schakelaars van de lampen op zonne-energie. Ze zeggen dan dat er rond een uur of 5 vrouwen zullen komen om de bedden klaar te maken en avondeten te brengen uit de keuken in het basiskamp voor de crew. Dan gaan ze er vandoor: 'see you in a couple of hours!' Ze gaan volleyvoetballen in het basiskamp; begrijpelijk dat zij ook even vrije tijd willen, maar wel even raar dat ze ons achterlaten.

We spelen het spel regenwormen, genieten van het uitzicht en ziplinen zelf (zonder toezicht) de boomhut uit voor een zonsondergang die we daar uiteindelijk niet zien. Terug de hut in om daar dus de rest te kijken! Inmiddels zijn er twee vrouwen die onze bedden opgemaakt hebben en een beetje ongeduldig zijn tot wij willen eten. Wij willen eerst graag de hele zonsondergang zien en zodra deze achter de heuvels zakt, worden we aan tafel geroepen. Logisch ook wel: zij willen voor het donker terug zijn. Zodra ze ons hebben verteld wat er allemaal op tafel staat, gaan ze er dan ook vandoor. Sticky rice met vijf verschillende sausjes en dingen! Er is echt veel te veel eten, maar alles is erg lekker (al eten wij meer dan de helft niet).

We zijn net aan het eten als onze gidsen terugkomen en die zeggen dat ze al het overgebleven eten naar beneden zullen gooien voor de wilde zwijnen. Schijnbaar komen die hier inmiddels elke avond, ze weten dat er wat te halen valt. Na het eten spelen we nog twee potjes Regenwormen, waarbij je 'happy water' moet drinken als je een beurt verliest. Happy water is een Laotiaanse huisgebrouwen rum, voor de duidelijkheid. Na het laatste potje begint Kee kaarttrucs te doen waar we allemaal van achterover slaan en spelen we ook twee raadsels: 'open or closed' en 'the hat-game'. Dan gaan onze gidsen en de Fransen naar bed, wij kletsen nog wat met de rest en gaan om half 11 slapen. Het laatste wat we horen zijn snurkende gidsen, maar ook kleine muisjes, krakend bamboe, vogels en andere jungle geluiden. Wat een leven!

Geschreven door Maritvhb