Vroegertje vandaag! Om 8 uur zitten we ingepakt en wel aan het ontbijt en vlak daarna checken we uit. De wekker stond vroeg vandaag, zodat we voor de echte hitte kunnen fietsen. Het wordt hier namelijk 32 graden vandaag en dat in combinatie met een mountainbike tocht lijkt ons niet zo’n goed plan.

Omdat we 2 nachten in het hostel hebben verbleven, krijgen we de keuze om 4 uur lang gratis een mountainbike te lenen, gratis fietsen bij het MTB trail center óf een kortingsbon voor bij een sportwinkel. Hier hadden we van tevoren niet op gerekend, dus dit kwam als een leuke verrassing. We kiezen voor de eerste optie, aangezien we niet echt ervaren genoeg zijn op de mountainbike om ingewikkelde paden te fietsen.

Iets voor 9 fietsen we weg bij het hostel. We hebben een ‘family friendly’ route van ruim 30 km uitgekozen, omdat deze afstand ons wel geschikt leek en omdat de meeste andere routes ruim 1000 hoogtemeters hadden. Nou is dat best leuk, maar niet met deze zware fietsen en intense hitte. We merken al snel dat dit toch wel even anders is dan het wielrennen dat we in Nederland veel doen, maar we vinden het allebei heel leuk. In ongeveer 2 uur fietsen we weer door het bos, zijn we weer op onze hoede voor beren, nemen we een verkeerde afslag waardoor we opeens heel lang en steil omhoog fietsen, hebben we het heel warm, komen we 0 fietsers en/of wandelaars tegen en genieten we van de prachtige omgeving en de fysieke inspanning. We eindigen de fietstocht aan het meertje waar we gister ook waren en puffen hier even uit in de schaduw. Lekker zo’n ochtend!

Als we terugkomen bij het hostel, kunnen we om de beurt even douchen. Ondanks dat we al hebben uitgecheckt vanochtend, mogen we nog gebruik maken van de gemeenschappelijke douche van het hostel en we krijgen zelfs nog een setje handdoeken. Heel fijn! Na de douche halen we broodjes bij de bakker en lunchen we nog even buiten aan een tafeltje, voordat we in de auto stappen richting Piran.

De rit richting Piran duurt ongeveer 2 uur, waarvan het grootste deel op regionale wegen is. Weer staan we versteld van de omgeving, terwijl we keihard meezingen met het nieuwe album van Taylor Swift, dat gevolgd wordt door een paar oude klassiekers. We zijn in een fantastisch humeur, totdat we aankomen in Piran. Ik had een mailtje gekregen van het hostel met twee parkeergarages buiten het centrum en een locatie in het centrum, zodat we eerst de spullen konden droppen voordat we de auto weg zouden zetten. Helaas blijkt dat het centrum ‘vol’ is voor auto’s en we dus niet naar het hostel kunnen rijden. We rijden wat rondjes totdat we de auto parkeren op een plaats die gereserveerd is voor begraafplaats bezoekers.. oeps. Piet neemt een groot deel van de spullen mee en begint aan een wandeltocht naar het hostel, wat 6 minuten lopen zou zijn. Helaas zit er in deze afstand wel een gigantische trap waar ze alle spullen af moet tillen. Ondertussen rijd ik terug naar een van de aanbevolen garages. Vanaf hier moet ik nog ruim 15 minuten lopen met het andere deel van onze spullen, terwijl het echt ontzettend heet is en er nergens schaduw te bekennen is. Hadden we nu onze simpele backpacks maar!

Als we uiteindelijk alle spullen bij het hostel hebben, kan je ons beiden opvegen. We druipen van het zweet en willen echt niet meer bewegen. Het hostel zelf lijkt in eerste instantie ook een beetje tegen te vallen. Gelukkig hebben we wel lekker airco in de kamer! Het is natuurlijk zonde om de rest van de dag in de kamer te blijven en dus gaan we op pad naar het ‘strand’ om een duik te nemen. Strand tussen aanhalingstekens omdat de kustlijn overal bestaat uit betonnen platen met trappetjes om de zee in te kunnen. Het ziet er in eerste instantie niet heel aantrekkelijk uit, maar eigenlijk is het best prima. Het water in de zee is warm, maar nog net koud genoeg om een beetje af te koelen.

Na de duik gaan we terug naar het hostel om ons lekker even op te frissen en daarna lopen we een stukje Piran uit om een hapje te eten aan de zee. Vanaf het terras kunnen we zowel Kroatië als Italië zien liggen. Dit komt omdat de kustlijn van Slovenië maar 40 km lang is en de andere landen hier in een soort bocht omheen liggen. We hebben een prachtig uitzicht en verwachten zonsondergang te kunnen zien, maar vlak voordat het zo ver is blijkt er een wolkendekken te hangen vlak boven de zee. Morgen weer een kans! We lopen nog een rondje door Piran, wat in de avond echt een super gezellige sfeer heeft en me doet denken aan Italiaanse dorpjes. Morgen gaan we Piran verder verkennen!

Geschreven door Maritvhb