Om 9 uur zitten we aan het ontbijt bij onze homestay. Er worden heerlijke banana pancakes voor ons gebakken en we genieten van ons ontbijt, totdat er een groep Spanjaarden of Portugezen (we kunnen het niet horen) naast ons komt zitten en echt de ene na de andere onbeleefde opmerking tegen Liem, de host van de homestay, maakt. Er kan geen alsjeblieft of dankjewel vanaf en het is duidelijk te merken dat Liem zich niet op zijn gemak voelt. Ik moet me echt inhouden om er niets van te zeggen. Erg jammer dat sommige toeristen de lokale bevolking en hun gewoontes niet respecteren.

Iets voor 10 uur springen we op de fiets, op naar de eerste bestemming van vandaag: de Mua Cave. Ondanks dat de naam anders doet suggereren, is dit een bekend viewpoint vanaf waar je kunt uitkijken over de stad Ninh Binh en het landschap van Tam Coc. Onderweg komen we over redelijk wat hobbelige paadjes, waar we een scooter inhalen. Toch te merken dat we Nederlanders zijn en de afgelopen weken zo veel geoefend hebben. Vlak voordat we vertrekken geeft Liem aan dat we helemaal tot het eind van de laatste straat moeten fietsen en dat we ons niets moeten aantrekken van de locals die ons vertellen dat we bij hen moeten parkeren. Dit is namelijk niet waar en aan het begin van het complex is een officiële parking, voor minder geld en dichter bij de ingang. We bereiden ons dus voor op enigszins opdringerige locals, maar wat we aantreffen is nog erger dan dat wat ik me had ingebeeld. Er staan locals met fluitjes en verkeershesjes te gebaren dat we moeten afstappen en wanneer ik “No, thank you” zeg en door fiets, springt er zelfs iemand voor mijn fiets, die ik als behendige Nederlander op een fiets nog nét kan ontwijken.

Eenmaal aangekomen bij de officiële ingang kopen we een kaartje en lopen we, tot onze verbazing, over een super aangelegd park met overal horeca etc. Wat toerisme toch wel niet doet... Als we het complex overgestoken hebben, komen we onderaan een trap van 500 treden te staan, maar dit is ondertussen een eitje voor ons. Zonder heel veel moeite lopen we naar boven, waar we een prachtig uitzicht over de rijstvelden en het karstlandschap hebben. Op de berg staat een gigantisch beeld van een Draak, waar we behendig langs klimmen om wat foto’s zonder 100 andere toeristen te kunnen maken. We spotten hier een Frans stel met 2 camera’s en grijpen onze kans om te vragen naar een doekje om onze camera schoon te kunnen maken. Door de stoffige omgevingen van de afgelopen weken is deze namelijk erg vies geworden en dit beginnen we helaas ook te zien op de foto’s. We hebben mazzel, ze hebben een doekje mee, en we kunnen de camera eindelijk schoonmaken! Daarna maakt de Franse man nog een foto van ons en beginnen we weer aan de tocht naar beneden.

We fietsen terug naar Tam Coc en om 12:00 zitten we klaar voor een vroege lunch bij wederom Bahn Mi Ha Noi. Dit keer eten we echter geen broodje, maar beide een lekker warme havermout met fruit. Het is vandaag de koudste dag die we tot nu toe hebben gehad, namelijk maar 15 graden, en we kunnen beide wel wat warms gebruiken. Als we uitgegeten zijn gaan we even terug naar de homestay om een uurtje te rusten, voordat om 13:30 de volgende activiteit op de planning staat.

Eigenlijk vonden we het wel even mooi geweest met de tours, maar Liem vertelde gisteravond dat hij fietstochten begeleidt. Nadat we hem even online hadden opgezocht en de lovende recensies hadden gelezen, besloten we toch maar om met hem af te spreken deze tour vandaag te willen doen. Voor nog geen 8 euro per persoon neemt Liem ons met zijn tweetjes mee op een ruim 4 uur durende tour op de fiets. We fietsen eigenlijk direct de drukte van Tam Coc uit, de rijstvelden in. We fietsen over kleine fietspaadjes tussen de velden en bergen heen en stoppen om de paar honderd meter zodat Liem uitgebreid kan vertellen over de landbouw, de waterregulering en de dorpjes waar we doorheen fietsen. We fietsen ook langs een gebouw met speaker, waar schijnbaar elke ochtend om 5 uur nog het nieuws en de weersvoorspelling door worden omgeroepen.

Na een tijdje fietsen loopt het paadje dood en staan we bij een sloot. Liem roept hard naar de overkant en we horen een schreeuw terug. Geen idee wat er gezegd wordt. Na 5 minuutjes komt er aan de overkant van de sloot een man aanlopen met een gigantische lach op zijn gezicht. Hij raapt wat dingen bij elkaar en stapt in een bootje dat nog net niet uit elkaar valt, om naar ons toe te varen. Blijkbaar moeten onze fietsen naar de overkant om door te kunnen fietsen en worden deze in dit bootje naar de overkant gebracht. Wij wachten aan de kant en als de fietsen veilig aan de overkant staan, worden we verzocht om in het bootje te stappen en maken we een tocht van een uur lang door de rijstvelden. Liem en de man lachen en praten veel samen en af en toe wordt er aan ons wat vertelt over wat we zien. Zo komen we langs een fishfarm, maar anders dan bij Lan Ha Bay. De fishfarms zijn hier namelijk volgelopen rijstvelden, die gebruikt worden om vissen te kweken in het seizoen dat er geen rijst kan groeien. Super slim! Piet en ik genieten echt van alle rust en de adembenemende uitzichten hier. We varen langs wat locals die bananenplanten aan het planten zijn en we worden vrolijk gegroet. Het leven is zo heerlijk simpel hier.

Als we terug zijn bij het startpunt, stappen we uit de boot en worden we door de farmer uitgenodigd in zijn huisje: een hutje van maximaal 8 vierkante meter met een bed van een aantal houten planken en een dekentje, een oude televisie, radio, waterkoker en wat kleding. Om de hoek heeft hij nog een buitenkeuken en een badkamer heeft hij niet. ‘S avonds geeft hij kippen uit de omgeving te eten, zet dan een hek om ze heen, eet ‘s ochtends van de gelegde eieren en laat de kippen dan weer vrij. We drinken een kopje ontzettend bittere thee uit kopjes die waarschijnlijk met slootwater zijn schoongemaakt en pakken dan onze spullen om onze fietstocht voort te zetten. Zo authentiek als hier hebben we het denk ik nog niet eerder gezien. Deze man heeft niet meer dan echt de eerste levensbehoeften, maar straalt zo ontzettend veel geluk uit en brengt dit ook zo op ons over dat ik niet kan stoppen met lachen terwijl we wegfietsen.

We maken een plaspauze bij een lokaal tentje en als Liem gebruik maakt van het toilet, probeert de vrouw van het winkeltje ons iets te verkopen. We voelen ons een beetje opgelaten omdat we gebruik hebben gemaakt van haar toilet en kopen maar een rol Oreo. Als Liem terug komt en hoort wat we hebben moeten betalen, wordt hij een beetje boos en dit laat hij de vrouw ook weten. Hij vertelt ons dat hij er niet tegen kan als mensen de toeristen proberen op te lichten. Dit geeft voor mij echt aan dat Liem passie heeft voor zijn vak: hij doet dit omdat hij het echt leuk vindt en niet om zo veel mogelijk geld uit toeristen te trekken.

De laatste stop van de fietstocht is gelijk de plek waar we voor het eerst andere toeristen zien, namelijk bij de bekende Bich Dong pagoda. Liem vertelt ontzettend veel over het geloof in Vietnam en de architectuur van de gebouwen. De verhalen en de gebouwen zijn erg indrukwekkend, maar de kers op de taart (letterlijk) komt pas aan het einde. We zien een groot bord “Don’t climb up”, dat we vrolijk passeren. Deze borden gelden niet voor locals, ofzo? We klimmen over super scherpe rotsen naar het topje van de berg. We kijken maar niet te veel naast ons, want het gaat af en toe echt ontzettend steil naar beneden... Als we boven komen staan we versteld: het uitzicht is waanzinnig. Vanochtend was het al prachtig, maar om hier zonder andere mensen te staan en het lokale leven beneden te kunnen zien, omringd door het karstgebergte, is echt geweldig. Liem komt hier bijna om de dag, maar ook hem zie ik er nog altijd erg van genieten. Liem huppelt nog net niet naar beneden, Piet gaat er behendig achteraan en ik probeer vooral niet te vallen terwijl ik de zoveelste veel te grote stap moet zetten.

Ookal is het al 17:00, volgens Liem hebben we nog wel tijd om met een omweg terug te fietsen. Deze omweg is ook weer ontzettend mooi. In de schemering fietsen we dicht langs de bergen langs hier en daar een huisje. Vlak voordat we terug zijn bij de homestay, stoppen we nog bij een lokale markt waar Liem even snel groente gaat halen voor zijn avondeten en wij dus maar even rondkijken. Er ligt een compleet varken in stukjes gehakt op een tafel. De poten zijn nog te identificeren, we zouden hem zo weer in elkaar kunnen puzzelen...

Eenmaal terug bij de homestay laat Liem ons nog wat dingen zien om eerdere vragen van ons te beantwoorden, praten we na over de fantastische ervaring en geeft hij ons tips voor morgen. Dit was een super onverwachte dag, maar eentje die zeker in het rijtje met favoriete dagen van onze reis thuishoort.

Geschreven door Maritvhb