Als we om 07:20 beneden komen, staat de eigenaar van ons guesthouse zijn tanden nog te poetsen, maar hij staat er op om ons gelijk, met tandenborstel nog in de mond, te helpen met het regelen van een taxi. Er wordt snel ontbijt voor ons gemaakt en om 07:45 zitten we in de taxi naar het treinstation. Het begin van de treinrit is echt ontzettend mooi, vooral zodra we de kustlijn bereiken. De natuur is heel groen en wild, de zee is rustig en het zonnetje schijnt. Zodra we de welbekende Hai Van Pass bereiken, wordt het uitzicht alleen maar beter. De trein rijdt langs de bergen, nog net niet in de zee, en we kunnen vanaf onze plekjes alles heel goed zien. Halverwege de Hai Van Pass slaat het alleen om.

Toen we gister met Jelmer aan het videobellen waren, hadden we het er nog over dat alles zo soepel ging en er eigenlijk nog niets had tegengezeten. Hadden we dat nou maar niet gezegd, want om 10:15 gaat de trein in the middle of nowhere stilstaan en een paar minuten later horen we de volgende boodschap:
“Ladies and gentlemen, the train has been stalled for a technical problem with the locomotive, we will continue moving once the problem has been solved.” Elke minuut rennen er mannen langs de trein en na een half uur zie ik iemand langslopen met een oud, verroest trein onderdeel in zijn armen... De gezichten van alle medewerkers gaan steeds meer op onweer staan, wat ons niet bepaald een geruststellend gevoel geeft. Het helpt ook niet dat er hier geen weg in de buurt is en we dus bedenken dat de enige manier om deze plek te bereiken de trein is. Er is hier maar 1 spoor en af en toe een wissel punt, zodat treinen elkaar kunnen passeren. We staan stil precies op het wissel punt, waardoor een passerende trein er ook niet langs kan en alles staat dus vast.

Na een uur wachten, begint de andere trein achteruit te rijden. Nog een uur later blijkt dat dit was omdat er een volgende trein aan komt rijden, die ons komt helpen. Er stappen zo’n twintig mannen met helmen uit, die het ene na het andere trein onderdeel en apparaat naar buiten tillen. De medewerkers van onze trein hebben het ondertussen opgegeven en zitten samen op het spoor koffie te drinken en te lachen. Piet is dingen aan het uitzoeken voor haar master en ik lees een boek. Na 3,5 uur begint de trein weer te rijden, woehoe! Maar niet voor lang... na 100 meter valt de trein weer uit, en dit keer stopt de airco er ook gelijk mee. Het wordt binnen mum van tijd snikheet in de trein en we hebben het best wel gehad. Uiteindelijk na 4 uur, rijdt de trein toch echt weg en tegen 15:00 komen we eindelijk aan in Da Nang, vier uur later dan gepland.

We worden gelijk weer aangevallen door verschillende taxi chauffeurs, maar we willen op zoek naar de lokale bus, die ons voor nog geen euro naar Hoi An kan brengen. We lopen een kwartier in de brandende zon en het geluk staat weer aan onze zijde, want de bus komt een minuut na onze aankomst bij de bushalte aanrijden. We zitten ongeveer een uur in de bus en dit is echt een grote chaos. De chauffeur duwt iedereen van de weg en we worden bijna doof van al het getoeter. Om 16:00 zijn we eindelijk bij het busstation van Hoi An en een kwartier later komen we bezweet bij onze homestay aan. Vandaag zouden we de stad verkennen, maar dat zit er niet echt meer in nu. We gaan maar voor een vroege maaltijd en belanden bij ‘What Else’ waar we echt heerlijk eten. We proberen een vegan versie van een Vietnamese specialiteit genaamd ‘Bahn Xeo’ en het smaakt echt super goed. Als we uitgegeten zijn, lopen we nog een rondje door het oude centrum en over de markt. Het is echt ontzettend druk met toeristen, maar toch straalt de stad een charme uit met alle lampionnen en koffietentjes aan het water. Na ons rondje eten we nog een toetje en daarna houden we het voor gezien voor vandaag. Morgen weer een dag!

Geschreven door Maritvhb