Als de wekker gaat om half 8, ben ik echt nog in diepe slaap. Ik heb ruim 11 uur lang als een blok geslapen en ben toch verbaasd dat het al tijd is om op te staan. Mark heeft daar nog veel meer moeite mee, maar die heeft helaas ook niet zo goed geslapen. Enigszins trager dan verwacht maken we ons klaar om weg te gaan. Ik mag als eerste de douche testen hier (ja, beetje vies, niet gedoucht na aankomst, maar daar hadden we echt geen puf voor). Veel douches in Azië zijn elektrisch (?) en het water wordt ter plekke verwarmd. Het hele gebeuren ziet er een beetje luguber uit en de combinatie van water en elektra is nou niet echt ideaal. Maargoed, niks mis met de douche, afgezien van het feit dat hij soms koud werd!

We ontbijten in de wijk, met beiden een schaal vers fruit en we delen een 'groente sandwich'. Het fruit heeft echt super veel smaak en smaakt sowieso anders dan wij in Nederland kennen, wanneer we terugkomen zal dat wel weer even wennen zijn! Het is echt best wat fruit en we verbazen ons over de prijs: 30 baht (omgerekend 90 cent) voor een flinke portie. Hier zouden ze in de westerse wereld echt makkelijk 5 euro voor vragen.. Na het ontbijt willen we richting the Grand Palace en Wat Pho gaan, een enorme tempel die achter het paleis ligt, en Wat Arun, welke aan de andere kant van de Menam rivier ligt. We zijn pas net weg als we eigenlijk al niet meer weten waar we heen moeten, dus we pakken maps.me erbij. We staan blijkbaar zo verward te kijken dat we meteen worden aangesproken door een vriendelijke Thaise man. Hij vraagt ons waar we vandaan komen en waar we nu heen willen. Lang verhaal kort: hij regelt een tuktuk voor ons en voor 20 baht crossen we een aantal straten door. De bestemming is een pier, waar we een lokale boottour konden nemen voor de helft van de prijs die de toeristenboten vragen. We vinden dit echter nog steeds te duur, dus besluiten al snel om het niet te doen en gewoon te gaan lopen naar het paleis en de twee tempels. Toch was het ritje met de tuktuk wel leuk!

Op weg naar het paleis zien we enorm veel Thai in gele kleding lopen vanwege de verjaardag van de (oude) koning. Heel bijzonder hoe dit nog zo groots gevierd wordt, ondanks het feit dat deze man een paar jaar terug is overleden. We komen langs de universiteit van Bangkok en dat is best grappig om te zien. Het is echt één campus, met een behoorlijk aantal gebouwen, maar we zien - waarschijnlijk door de feestdag - nauwelijks studenten.

Door de toenemende, of misschien beter gezegd exploderende drukte merken we dat we bijna bij het paleis zijn. Werkelijk waar overal waar je kijkt, zie je een groep toeristen iemand met een stom parapluutje of iets vergelijkbaars volgen. Je mag het paleis niet in zonder bedekte knieën en helaas zijn wij zonder na te denken in korte broek de deur uit gegaan, we kopen dus voor (vermoedelijk) de hoofdprijs maar allebei ter plekke een sarong. Eenmaal binnen de poorten van het paleis is het echt prachtig, maar werkelijk, de drukte is bizar en bijzonder ongezellig. We zijn ook in de veronderstelling dat toegang vandaag gratis is, vanwege de feestdag, maar dat blijkt alleen 's avonds te zijn. De gigantische drukte is het ons op dat moment echt niet waard, dus we besluiten weg te gaan en ook de tempels maar even over te slaan. Morgenochtend gaan we vroeg op pad om hier voor de drukte toch nog een kijkje te nemen!

Maargoed, we moeten dus een nieuw plan maken: het is een uur of 11 en de hele dag ligt nog voor ons. We besluiten om naar Co van Kessel te lopen, dit is een bedrijf dat fietstours organiseert door Bangkok en je raadt het al: opgericht door een Nederlander. Dit is ongeveer 3,5 km lopen en maps rekent er een uurtje voor. Dat lijkt ons vrij ruim, maar een prima afstand en we hebben sowieso alle tijd. Onderweg komen we door Chinatown: een Chinese wijk die voornamelijk bestaat uit overvolle winkelstraatjes. Met straatjes bedoel ik hier echt straatjes: de weg is nog geen 2 meter breed, en met overvol bedoel ik ook echt overvol: het is sjokken met de mensenmassa mee. Of juist tegen de massa in. Het is ons totaal onduidelijk of men hier links of rechts loopt en we concluderen ook snel dat ze dit zelf ook niet weten. Overal is geluid en er wordt van alles verkocht, hier en daar passeert er ook een scooter. Pure chaos en na een tijdje hebben we het wel gezien. Deze wijk vertraagt onze trip aanzienlijk en we zijn echt wel 1,5 uur onderweg naar Co van Kessel uiteindelijk. Gelukkig hebben we alle tijd!

De fietstour die wij willen doen, duurt ongeveer drie uurtjes en laat het 'lokale Bangkok' zien: rustige straatjes, geen grote toeristenattracties. We boeken de tocht voor morgen om 14u en zullen meteen daarna door gaan naar Chiang Mai met de nachttrein. Deze tickets hebben we al geboekt en moeten we alleen nog ophalen. Het kantoor van het bedrijf (het welbekende 12go.asia) zit vlakbij, dus halen we deze tickets maar meteen op. Je mag hier per ticket een flesje water mee nemen, plastic uiteraard, maar onze eigen fles is leeg en ik heb al een uur lang knallende koppijn, dus we nemen dit maar al te graag mee.

Aangezien we morgen niet heel veel tijd hebben tussen de tour en het vertrek van onze trein, besluiten we ter voorbereiding ook een kijkje te nemen op het station. Dit ligt tegenover het kantoor van 12go.asia, maar we moeten wel eerst even 4 keer oversteken. Het verschil tussen de grootte van de wegen binnen de stad hier is echt enorm: soms een enkele uitgestorven baan en dan weer een vierbaans weg aan beide kanten. Maargoed, het station. Dit is echt te simpel voor woorden, in tegenstelling tot een hele hoop andere dingen hier (zoals de bewegwijzering op het vliegveld). Er is één grote hal met wat eettentjes er omheen en dan een poort waar je door gaat, richting de perrons. Deze liggen ook allemaal naast elkaar, aangezien dit station een eind-/beginstation is. Heel veel makkelijker kan het niet, dus dan hoeven we ons daar in ieder geval niet druk om te maken.

Ik heb nog steeds heel erg hoofdpijn, het is inmiddels half 3 en we moeten nog lunchen. Eigenlijk hebben we allebei geen honger momenteel, maar zitten zou fijn zijn. We zoeken een tentje uit op 5 minuten loopafstand, maar dat zit vol. Enigszins chagrijnig stem ik met Mark in om terug te gaan richting het hostel. We pakken de metro: voor beiden 19 baht staan we in 5 minuten twee haltes verder en dat scheelt ons een flink stuk lopen. De metro is relatief wel duur als je er over nadenkt: voor het dubbele kun je al een avondmaaltijd hebben, maar het kost natuurlijk nog steeds geen drol. Het is nog 20 minuten lopen vanaf de metro naar het hostel en onderweg lunchen we bij Ethos (aanrader voor Jel en Es?), mega lekker, wel behoorlijk hipster. Alles is vegetarisch, veel ook vegan, ze gebruiken geen GMO's en ze draaien enigszins aparte spirituele muziek. Hipster dus. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en het eten super lekker, we bezwijken voor een Westerse vegan maaltijd, gewoon omdat het even kan! Vanavond eten we weer streetfood, ook super lekker. Na de lunch, inmiddels half 5, gaan we eindelijk terug naar het hostel om even te relaxen. Ik maak (uit nieuwsgierigheid, sorry Jel) een foto tegen de zon in en een man spreekt me hier op aan. Aan zijn accent hoor ik meteen dat hij Nederlands is en we raken aan de praat. Hij vertrekt morgen naar een zuidelijk eiland en ik quote: 'ik ga gewoon 2,5 maand op dat eiland zitten met een zak wiet en de rest van de wereld draait wel door'. Grappige man, je zult maar zo leven! We schatten deze man overigens een jaar of 40..

In het hostel gaan we even lekker liggen: Mark leest een boek, ik schrijf de blog en we bekijken de eerste echte foto's van de vakantie. We zijn stiekem behoorlijk moe.. Door de late lunch hebben we eigenlijk ook helemaal geen honger, maar iets na 7 besluiten we toch maar wat te gaan eten. We nemen allebei een soepje (en vergeten daarbij volledig dat dit hoogstwaarschijnlijk met vissaus gemaakt wordt, helaas.....) en we delen een sprite. Voor 120 baht zijn we klaar, gekkenhuis. Nu nog even lekker relaxen en dan op tijd slapen, morgen gaan we vroeg op voor de tempels!

Geschreven door Maritvhb