Vandaag staan we wél op als de wekker gaat om half 8, tot Mark haar grote teleurstelling. We douchen en pakken onze spullen om te verkassen naar Hush Hostel. We kunnen hier pas om 14.00u inchecken, maar gaan er al vroeg heen om onze backpacken te droppen zodat we verder op pad kunnen vandaag. We nemen een red car naar de andere kant van de oude stad. De chauffeur vraagt hier in eerste instantie 100 baht voor, maar ik hoor dat hij zich even versprak en eerst 80 wilde vragen. 80 baht it is dus, dat is al 'duurder' dan de standaard 60 baht voor een ritje met zijn tweeën en zo ver is het niet.

We droppen onze spullen en gaan op zoek naar ontbijt. Allebei zo besluiteloos als wat duurt dit erg lang. Onderweg scoren we wel een nieuwe (all natural, handgemaakte) zonnebrand. De zonnebrand die we meegenomen hebben is ook eco, maar maakt mij (en ook Mark, in mindere mate) echt een spook, smeert ook slecht uit en je huid wordt er droog van. Helaas! Deze is een stuk fijner. De man van de winkel kijkt blij op als ik vraag hoe je 'Dankjewel' in het Thais zegt. Hij schrijft het voor me uit op een oud bonnetje en legt ook de verschillen uit voor 'Bedankt' en 'Heel erg bedankt'. Je moet hier als man ook iets anders zeggen dan als vrouw, dat geldt overigens ook wanneer je gedag zegt, erg interessant!

Uiteindelijk eindigen we bij hetzelfde restaurantje als gisteravond. We bestellen allebei een tofu scramble en dit is echt super lekker! De eigenaren zijn hier ook zo ontzettend aardig en ik voel me schuldig wanneer ik betaal met een briefje van 1000 baht en de vrouw werkelijk in alle hoeken op zoek moet naar wisselgeld. We hadden net weer gepind en hadden nog niet kleiner..

Aangezien we eventueel met de scooter naar Pai willen gaan overmorgen, moeten we natuurlijk wel testen of het rijden bevalt, zodat we ook een beetje in kunnen schatten of de route naar Pai te doen is. Zelf rijden op een scooter over een hele mooie weg met 762 bochten klinkt een stuk beter dan deze weg in een minivan afleggen. Daarom vervolgen we na het ontbijt onze weg richting Aya service: een scooter, of beter gezegd motor, verhuur bedrijf. Eenmaal bij Aya vragen ze niet eens naar onze rijbewijzen, alleen of we voor onze borg onze paspoorten willen afstaan of een geldsom willen neerleggen. Die keuze lijkt me overduidelijk. Wanneer ze vragen of we eerder gereden hebben, zeg ik ja. Grote kans dat je ze anders niet mee krijgt, eigenlijk ook wel logisch. Maargoed, 10 voor 12 staan we buiten met helm en sleutel en de vrouw wijst naar twee Honda's. Dit zijn overduidelijk geen scooters, maar echt motoren. Hoewel we wisten dat de 'scooters' waar de lokale bevolking, en iedereen eigenlijk, hier op rond rijdt, eigenlijk motoren zijn van >100cc, zijn deze twee echt wel een stuk groter dan we hadden verwacht. Ik wilde het van tevoren heel graag proberen, Mark had haar twijfels maar vond het ook wel prima. Nu zijn we allebei niet geheel overtuigd, maar we willen het wel een kans geven.

We besluiten eerst wat te oefenen in deze wijk, semi verstandig als we dan toch zijn, en bij het wegrijden zijn we verrast door de kracht van de motoren. Alles gaat verder goed hoor! Zoals ik al had verwacht heeft Mark het sneller onder de knie dan ik, aangezien ik altijd snel in de wat-als-stand ga en daar gaan dingen niet relaxter van. Na een tijdje besluiten we naar het Huay Tueng Thao Lake te gaan. We zijn nog maar net onderweg of we worden aangehouden door de politie, gelukkig hebben we onze international rijbewijzen en mogen we zonder problemen doorrijden.

De weg de stad uit is best prima, maar dan komen we weer politie tegen en worden we als toeristen uiteraard opnieuw aangehouden. Dit keer hebben we minder geluk: helaas is de kennis van de Thaise politie de afgelopen jaren wel wat verbeterd. Deze mannen wijzen ons er op dat wij een categorie B rijbewijs hebben en dus geen motor mogen rijden. Een politieman laat me zelfs nog op zijn telefoon een foto zien van een internationaal rijbewijs van een Nederlander die wél de twee juiste stempels van de ANWB heeft. Helaas. We balen flink, maar proberen kalm te reageren, de politie hier is nogal corrupt dus we zijn benieuwd naar wat ze nu gaan zeggen.. En inderdaad: als we allebei 1000 baht betalen, zullen ze onze kentekens noteren en mogen we de hele dag blijven rijden. We proberen dit te halveren naar 1000 baht totaal door te zeggen dat we niet meer mee hebben en na kort overleg gaan de mannen akkoord. Vreemde situatie hier, maar we betalen (met pijn in ons hart) en gaan door. We hebben nu niet voor niets die dingen gehuurd.

Het wordt steeds rustiger op de weg en het is goed te doen, maar toch kom ik er al snel achter dat ik het eigenlijk helemaal niks vind. Mark rijdt voor me en moet constant gas inhouden. We moeten ook vaak stoppen om te kijken waar we heen moeten en ook de aanvaringen met de politie maken me niet geruster op de zaak. Hoewel ik het rijden zelf prima vind zolang we niet harder dan 50 km/uur gaan, voel ik me het grootste deel van de route toch niet erg veilig. Het feit dat ze hier links rijden is geen probleem en wanneer de wegen leeg zijn is alles wel prima, maar dit is Thailand en het is hier behoorlijk druk op de weg. Uiteindelijk wordt de weg ook wel mooi en rustiger en kan ik met vlagen (windkracht 1) wel een beetje genieten.

Wanneer we bij het meer aankomen ben ik toch niet opgelucht als ik van de motor af stap. In tegenstelling, ik word nog even overvallen door een golf van zenuwen en moet bijna huilen. So far, so great. Het is hier ontzettend mooi, maar ik kan er nog niet van genieten. We wachten eventjes, drinken wat water en besluiten om het rondje om het meer af te maken. We moeten hoe dan ook nog terug rijden en hier is het super rustig, met een prachtige omgeving, dus we rijden door. Aan de andere kant van het meer stoppen we even om snel wat te eten. Overal staan er hele leuke bamboehutjes in de waterkant, waar je wat kunt eten en relaxen. We bestellen hier Fanta, omdat we wat suiker willen en dat hebben we geweten, dit was echt de zoetste troep ooit. Ook bestellen we frietjes, omdat dit snel is en we niet lang willen wachten met terugrijden vanwege de spits de stad in. Ik kan nu gelukkig toch even van het uitzicht genieten: dit meer ligt een stukje buiten de stad en wordt omringd door groene bergen. Echt een hele rustgevende plek. We genieten even van de omgeving en rijden dan terug richting Chiang Mai.

De terugweg gaat ons (mij) een stuk beter af dan de heenweg: we hoeven minder vaak te stoppen om de navigatie te checken en ik zit minder gespannen op de motor. Het is al wel te merken dat het spits is en alle andere scooters vliegen ons om de oren. Echt bizar hoe iedereen hier in korte broeken, t-shirts en teenslippers rijdt. Ze gaan hier ook met gemak met zijn drieën op een scooter, gisteren zagen we zelfs een man rijden met zijn vrouw én twee kinderen achterop. Niemand droeg een helm, behalve de man zelf, en beide kinderen waren onder de vier jaar oud. Echt gekkenwerk hier, waar ik na de ervaring van vandaag nog minder van begrijp.

Zonder kleerscheuren komen we terug bij Aya rond 17.00 uur. Doordat de terugrit beter ging en het meer erg mooi was, ben ik toch blij dat we het geprobeerd hebben. Mark deelt deze mening, ze is ook niet laaiend enthousiast en we besluiten heel verstandig om gewoon de bus naar Pai te boeken. We lopen terug naar het hostel en checken in: de kamer is vele malen beter dan die van het vorige hostel, hoera! We blijven even op de kamer om te ontspannen en gaan dan weer richting de oude stad om avond te eten. Het was me een dagje wel!

Geschreven door Maritvhb