3 december. Eindelijk! Onze vliegtickets waren al tijden geboekt, maar zoals wij altijd druk, druk, druk zijn, is dat voorbij gevlogen. Zoals ik onderweg in de auto naar Schiphol zei: 'exact een week geleden was ik op dit moment in tranen vanwege mijn oefenpresentatie'. We zijn eigenlijk tot het laatste moment bezig geweest en nu gaan we eindelijk op vakantie.

Bij het inchecken van onze bagage zijn we toch maar wat blij dat we een uitreisticket voor Thailand hebben geboekt. Weliswaar een busticket wat we niet gaan gebruiken, maar dit scheelt nu een hoop gedoe. Met dit ticket neemt het vliegtuig ons zo mee en kunnen we in Bangkok ons visum-on-arrival regelen. Bij de douane wordt mijn handbagage nog apart genomen en hoewel we weten dat we niks geks mee hebben, word je daar toch zenuwachtig van. Die vrouw was namelijk niet al te gezellig. Uiteindelijk bleek het om een flesje handgel te gaan...

Afgezien van dit korte oponthoud zijn we binnen no-time door alles heen en hebben we nog ruim 2,5 uur aan tijd te doden. Tot onze verbazing worden we al een uur van tevoren naar de gate geroepen, maar wij moeten natuurlijk nog plassen, onze flessen vullen en we hebben bedacht dat we eigenlijk ook nog even wat willen pinnen. Als we dan bij de gate aan komen, staat daar dat ze al aan het boarden zijn, maar dit blijkt loos alarm. Wanneer een man gehaast aan komt lopen, vertelt de stewardess hem dat 'zij ook niet weet waarom dit op de borden staat'.

Het eerste wat ons (mij in ieder geval) opvalt als we het vliegtuig binnen lopen, is de enorme luxe van de business class. Het vliegtuig is behoorlijk nieuw en ondanks dat we al wisten dat Qatar bekend stond om zijn goede Economy plaatsen, zijn we onder de indruk van onze plekken. Verstelbare hoofdkussens, flink veel beenruimte en een super nieuwe tv. Als dan ook nog blijkt dat het vliegtuig behoorlijk leeg is, kunnen we ons geluk niet op: we hebben 4 stoelen voor onszelf. De service tijdens de vlucht is ook bizar, veel drankjes en maaltijden en ook voor (bijna) alles een vegan optie: de eerste keer hebben we er niet naar gevraagd, maar het was er vast geweest. Er is zelfs Wi-Fi aan boord: een uur lang gratis en voor 10USD heb je de hele vlucht lang internet. Bizar! Verder hebben we ook helemaal geen turbulentie en vermaken we ons met A star is born (Mark) en de live action versie van Alladin (ik). Kortom: we hebben nog nooit zo relaxed gevlogen.

Doha schijnt het 4e beste vliegveld van de wereld te zijn, dat staat bijzonder groot op de muur geschreven in de transfer hal achter de douane. Ik moet zeggen, het ziet er ook gloednieuw uit. Er staan een triljoen stoelen verspreid over het hele vliegveld en ze lijken allemaal van leer. We verbazen ons ook over de hoeveelheid personeel die hier nog vrolijk iedereen staat rond te wijzen, gezien het hier nu middernacht is. We zijn nog even in de war als er staat dat we een trein moeten nemen naar onze gate: we staan al op het perron als er een futuristische trein (super stil!) weg rijdt voor onze neus. Terwijl we even wachten en rondkijken, komen we tot de conclusie dat we het ook gewoon prima lopend kunnen doen. Terug naar beneden dus en gewoon lekker lopen naar de gate. We hebben snel gezien dat onze vlucht gemerged is met welgeteld drie andere maatschappijen, dus zo rustig als net zal het niet zijn op onze tweede vlucht. Hopelijk kunnen we wel nog wat uurtjes slapen voor we aankomen in Bangkok!

Ps. We constateerden gisteren dat we een probleem hebben. 'Probleem'. Aangezien we dezelfde naam hebben, wordt het nogal lastig refereren naar wie wat doet.. De oplossing is een bekende voor vrienden van Proteus: het wordt Mark (Verboom) en Piet (Verheijen). Joe!

Geschreven door Maritvhb