Om 05:45 gaat de wekker en iets voor half 7 stappen we ons hostel in Chiang Mai uit. We waren snel vanochtend, aangezien onze backpacks nog helemaal ingepakt waren. De eerste songthaew die we tegen komen wil ons wel naar het busstation brengen en zo zitten we om 7 uur klaar voor vertrek te wachten op de bus. Op onze tickets staat dat we een uur van tevoren op het busstation moeten zijn, maar uiteindelijk komt onze bus om 07:55 (5 minuten voor gepland vertrek) pas aanrijden.

Op internet hebben we gelezen dat we kunnen kiezen voor een normale of een VIP bus. Het voornaamste verschil zou zijn dat je 4 euro pp meer betaalt en een toilet aan boord hebt. De meeste van jullie zullen ongetwijfeld wel weten dat Piet echt altijd en overal moet plassen en daarom gaan we voor de VIP bus. Als we de bus instappen zien we tot onze verbazing dat we echt gigantisch brede stoelen hebben, maar ook dat de ‘gewone’ tickets zijn voor een plekje op een smallere stoel achter in dezelfde bus en dat deze tickets ook toegang geven tot het toilet... Beetje zonde dus, maar we genieten wel van die luxe stoelen.

De busreis brengt ons van Chiang Mai naar Chiang Khong: een dorpje helemaal in het noorden van Thailand, tegen de grens met Laos aan. Onderweg komen we vrij weinig tegen. We rijden lange stukken door de jungle - op wegen die nog niet allemaal af zijn - en passeren zo nu en dan een dorpje van zo’n 20 huisjes. Naarmate we meer in het noorden komen, krijgen de huisjes steeds meer kleur. Het doet me eigenlijk een beetje denken aan de gekleurde huizen op Sint Maarten. Na ruim 3 uur komen we aan in Chiang Rai, waar een aantal mensen uitstappen. Chiang Rai is een redelijk grote stad en het is dus even druk om ons heen, maar al snel rijden we weer in gebieden waar we niets anders zien dan groen. De bus stopt nog een aantal keer op hele random plekken, waar dan ineens een local uitstapt.

Als we de busrit hebben uitgezeten is het tijd voor een reeks stappen die we moeten doorlopen om de grens over te komen. Iets voor 15:00 worden we gedropt net buiten Chiang Khong bij een tuktukstation. Hier stappen we met een man uit dezelfde bus in een tuktuk die ons naar het immigratie kantoor van Thailand brengt. Hier moeten we ons paspoort laten controleren en mogen we snel door. Dan is het tijd om een busticket te scoren voor de shuttlebus die ons over de Mekong rivier zal brengen.

De shuttlebus gaat pas weg als er genoeg mensen zijn, dus wachten we ruim 20 minuten. Samen met een groep Chinezen zitten we een paar minuutjes in de bus. Als we aankomen bij het immigratie kantoor van Laos, moeten we diverse formulieren invullen om een visa on arrival te krijgen. Een deel van de vakjes laten we leeg, omdat we geen idee hebben wat ze van ons vragen. Vol goede moed leveren we de papiertjes toch maar in en worden onze paspoorten ingenomen, waarna we ze vervolgens inclusief visum op mogen halen bij een ander loket. Toch best gek en spannend om zo even paspoortloos te zijn, maar dat is hoe ze het hier doen. Ook best vreemd hoe ze hier omgaan met die formulieren: we vullen stukken niet in en krijgen toch een visum.

Als we alle stappen hebben voltooid zijn we eindelijk in Laos! We delen een tuktuk met andere reizigers en worden een voor een afgezet bij onze slaap adressen. We zijn allebei een beetje chagrijnig van het vele wachten, de hitte en de extreme honger die we hebben en als dan in ons hostel blijkt dat er beestjes op het bed zitten zijn we er even helemaal klaar mee. Toch doen we nog even ons best en lopen we naar beneden om te vragen om een nieuwe kamer, wat gelukkig kan. We droppen snel onze spullen en gaan op pad om in te checken bij de Gibbon Experience voor morgen (zin in!) en lopen zo snel we kunnen door om eindelijk iets te eten (we hebben het een beetje verkeerd ingeschat vandaag, waardoor we amper wat hebben gegeten). Als we ons eten ophebben en weer een beetje bijgekomen zijn, lopen we naar een hostel waar ze simkaarten voor Laos verkopen en informeren we alvast voor de slowboat naar Luang Prabang die we donderdag willen nemen.

Wat mij meteen opvalt nu we in Laos zijn is dat de letters ronder zijn (ik begrijp er nog steeds niets van), dat kinderen hier in grote groepen fietsend terug van school komen, dat er in Huay Xai überhaupt heel veel (jonge) kinderen zijn en dat het hier een stuk minder ontwikkeld is. Of dat laatste ligt aan het feit dat we nu in een klein dorpje zijn waar weinig toeristen komen of dat dit in heel Laos zo is, zal de tijd uitwijzen.

Het is nu bijna half 7 hier en we liggen even op bed. Waarschijnlijk gaan we zo nog even op pad om iets kleins te eten en daarna gaan we op tijd slapen. We worden om 08:15 verwacht bij het kantoor van de Gibbon Experience en moeten daarvoor al ontbeten hebben. Morgenavond slapen we in een boomhut, dus dan geen update van ons, maar we hopen het goed te maken met spectaculaire verhalen als we terug zijn!

Geschreven door Maritvhb