De wekker gaat om kwart over 5, een vroegertje weer. We gingen gisteren eigenlijk uiteindelijk te laat slapen, met als gevolg dat Mark echt totaal niet kan opstaan. De reden voor de vroege wekker: we zullen dus rond 6 uur opgehaald worden om naar onze laatste bestemming van deze reis, Ho Chi Minh City, te vertrekken. Onze bus gaat 'pas' om 7 uur, maar Hau, de vrouw van het hotel, heeft geregeld dat we worden opgehaald. Dat scheelt ons weer een taxiritje!

Om 6 uur zitten we keurig beneden en lijkt er nog niemand wakker te zijn. Dat lijkt ons enigszins onhandig, want mocht er iets met de bus zijn, dan weten wij dat dus niet. Niet veel later komt er iemand voorbij lopen, een schoonmaakster, die ook maar even de voordeur open maakt voor het gemak. Blijkbaar was die dus nog op slot. De telefoon gaat over en wordt niet beantwoord, wij denken al meteen dat dit over onze bus zal gaan. Nog geen minuut later verschijnt Hau uit de slaapkamer: de bus komt over ongeveer 20 minuten. Nouja, prima. Ze verdwijnt de keuken in en staat dan ineens voor onze neus met een plastic zak. 'For in the bus'. Er in zitten drie zakjes met de snoepjes die we 's nachts met TET kregen: de wortels, kokosreepjes en gemberschijfjes. Super lief!

Met een minivan worden we naar het vertrekpunt van de bus gebracht en hier is het al een drukte van jewelste om kwart voor 7. Het volledige terrein is van het busbedrijf zelf en staat volgebouwd met zo'n 5 bussen en een aantal taxi's en minivans. We worden naar een balie gewezen en een vriendelijke man helpt ons met onze tickets en het vinden van de bus. Binnen 5 minuten liggen we in onze stoelen. Heerlijk, die sleeperbussen hier! De eerste twee uur van de rit slapen we, hoewel Mark bij iedere toeter wakker wordt. Ik kan me niet voorstellen dat ze dus heel veel geslapen heeft, want de chauffeur toeterde om de haverklap.. Zijn rijstijl liet wel wat te wensen na, met frappante inhaalacties waarvan we de details maar even achterwege laten. Wel noemenswaardig is dat we werkelijk overal en nergens stoppen om mensen de bus uit te laten en nieuwe mensen op te pikken. Wanneer we dan ook bijna in HCMC zijn, waag ik de gok om te vragen of ze ons ook vlakbij ons hotel kunnen droppen. Ik laat het adres aan de reisleider zien en hoewel hij het leest, zegt hij vervolgens niks meer. Hij knikt geen ja en schudt ook geen nee, dus daar hebben we helemaal niks aan. Mark probeert hem ook nog aan te spreken, maar we worden gewoon knalhard genegeerd.

We volgen onze route via Google Maps en ineens lijkt het alsof we dan toch afgezet zullen worden. We bevinden ons letterlijk in de straat van ons hotel, maar je raadt het al, de bus rijdt gewoon door. Vlak hiervoor hebben we overigens wél nog een stop gemaakt om mensen ergens voor de deur af te zetten. We zijn dus enigszins geïrriteerd, maar er is niks aan te doen en zullen zo maar gewoon een taxi nemen. Wederom worden we gedropt op een andere plek dan verwacht, hoewel voor de verandering wel eens gunstiger dan voorzien. Toch boeken we een Grab, om vervolgens te constateren dat de laatste andere mensen uit onze bus met een minivan van het busbedrijf weggebracht worden, haha. Typisch.

Terwijl we staan te wachten rijden er een hoop scooters voorbij. Eén passeert ons en roept iets naar achteren, waarna vanuit het niets een scooter te stoep op rijdt en zo Mark haar telefoon uit haar handen probeert te grissen..! Het scheelde echt niet veel, ik dacht al dat hij weg was, maar door een goede reflex kwamen we er met de schrik vanaf. Mark staat nog een tijdje te trillen op haar benen en dan ineens komt dezelfde jongen terug vanaf de andere kant om het gewoon nóg eens te proberen. Dit keer had ze haar telefoon ongeveer onder haar tas en stevig vast, dus maakte hij eigenlijk geen schijn van kans, maar serieus, wat een eikel. Heerlijk begin dus hier in HCMC..

De Grab is gelukkig wél fijn en dropt ons keurig bij ons hotel, dat officieel 'homestay' heet, maar dat uiteraard totaal niet is. Hier worden we goed ontvangen en droppen we onze spullen op onze kleine, maar heerlijk schone kamer. We gaan op zoek naar lunch, wat wederom een uitdaging is vanwege TET. Er is hier veel meer dicht dan in Da Lat.. Uiteindelijk weten we wat te vinden en maken we een plan voor morgen en overmorgen. We wilden misschien vandaag nog naar het War Remnants Museum, maar het is al laat en we zijn allebei eigenlijk ook wel even klaar met vandaag. We besluiten om dit woensdagochtend te doen en voor morgen een dagtour naar de Mekong Delta te boeken. Hier twijfelden we van tevoren nog een beetje over vanwege ons budget, aangezien het er dan echt om gaat spannen met onze laatste cash, maar we zijn nu meteen overtuigd: we willen de stad uit. Dat is het best waard om de laatste twee dagen nog even écht budget door te komen! Op de hotelkamer liggen we even op bed, doet Mark op geïmproviseerde wijze nog even wat hoognodige was (we hebben niet genoeg was, tijd én geld om het te laten doen, haha) en dan gaan we eten. Vrij snel keren we terug naar het hotel, morgen zitten we weer om 7 uur aan het ontbijt voor onze dagtour!

Geschreven door Maritvhb