De laatste dag. We staan op ons vaste tijdstip van 8 uur 's ochtends op. Het is weer even zoeken voor het ontbijt, want er is niemand bij de receptie. Gelukkig komt even later dezelfde vrouw van gisteren tevoorschijn en zij gaat weer ons ontbijt verzorgen. Dat duurt ongeveer een kwartiertje, dus wij pakken ondertussen onze spullen in, voor de laatste keer. Ik gooi bij deze dan ook mijn schoenen weg, waar ik maanden op gewerkt heb en nu in twee maanden met allerlei hikes versleten heb. Scheelt toch weer ruimte en gewicht om die hier te laten! Voor het ontbijt krijgen we sticky rice (eindelijk weer!) met ei en groenten, met daarnaast een ontzettend zoet drankje. We zijn niet de enigen aan het ontbijt: samen met ons aan tafel zit een Deense man, die onze vader had kunnen zijn ongeveer. Hij heeft twee kinderen die iets ouder zijn dan wij. De man reist veel en het is erg gezellig! Wij zijn samen vaak niet zo spraakzaam tijdens het ontbijt, mede doordat we nog niet goed wakker zijn, maar ook omdat je non-stop samen bent en soms gewoon even uitgepraat raakt, haha.

Na het ontbijt checken we uit en gaan we nog even aan het rekenen met het geld. We willen naar het War Remnants Museum, maar dit is best ver lopen in de hitte en we hebben niet heel veel tijd meer. Het is namelijk half 11, rond 3 uur willen we terug zijn bij het hotel om onze spullen op te pikken en in de tussentijd willen we naar het museum, shoppen en moeten we nog lunchen. We redden het gelukkig nog met onze laatste cash om een Grab te nemen! Heel fijn dat dat hier zo goed geregeld is.

Het museum is vrij groot en maakt diepe indruk op ons. Het begint met de geschiedenis van de Indochina oorlog en hoe de VS hier Frankrijk sterk in gesupport heeft, waarna de Vietnam oorlog volgde. De cijfers over het gebruikte geweld van de VS zijn shockerend, maar nog veel shockerender zijn alle foto's en verhalen over de daden van Amerikaanse soldaten. Ik sta meerdere malen met tranen in mijn ogen verhalen te lezen die ik gewoon echt niet kan begrijpen. Ik ben hier niet alleen in: Mark heeft hetzelfde en we zien andere mensen ook af en toe tranen wegvegen. Er zijn hier dingen gebeurd die je echt niet kunt bedenken, zo onmenselijk. Ook te bizar dat deze volkenmoord nog zo recent heeft plaatsgevonden. Je zou denken dat de wereld had geleerd van WWII.. Verder is er in het museum een hele tentoonstelling toegewijd aan de gevolgen van het gebruik van Agent Orange in Vietnam. Zoals Esmee vorige zomer schreef: 'ik heb hier afwijkingen gezien die ik nooit voor mogelijk had gehouden'. De gevolgen van deze chemicaliën worden ook nog altijd doorgegeven door de jaren heen, we hebben foto's van kinderen van onze leeftijd gezien met hele heftige beperkingen. Echt een heel bijzonder, en verdrietig, museum..

Na het bekijken van de tentoonstellingen, kopen we nog wat allerlaatste souvenirs en eten we eerst even een ijsje in de schaduw. Het is behoorlijk warm en zo kunnen we even verwerken wat we net allemaal gezien hebben. Vervolgens boeken we wederom een Grab, dit keer richting Saigon Centre. Dit is een enorme mall, waar het overigens heerlijk koel is. Ik moet zeggen dat we hier enigszins uit de toon vallen, want onze kleding doet wel een beetje onder voor waar menig ander in rond loopt. Wanneer mensen hier veel geld hebben, is dat meteen af te lezen aan hoe ze er uit zien. De prijzen zijn hier wel nog prima te doen voor ons: sommige dingen zijn een stuk goedkoper, andere dingen hebben een vergelijkbare prijs en enkele merken zijn zelfs iets duurder. Gelukkig voor ons kun je hier Levi's broeken voor een goede deal krijgen! Er is één broek waar ik stiekem meteen een beetje verliefd op ben, maar mijn maat hangt er niet. Het personeel is super behulpzaam, zelfs een beetje opdringerig in het algemeen, maar zo weet ik toch de juiste maat te vinden, hoera! Toegegeven, ik koop nu één broek voor de prijs waar ik er normaal twee van koop, maar in Nederland krijg ik voor dit bedrag een halve Levi's. Met ieder een nieuwe broek lopen we weer verder, op zoek naar schoenen, maar deze vinden we niet echt. We gaan dus even lunchen en zoeken het goedkoopste van de kaart uit: vegetarisch eten heeft sowieso wel echt zijn voordelen wat dat betreft. Na de lunch dwalen we nog wat rond en dan gaan we terug naar het hotel, wederom met een Grab. We grappen nog dat we vandaag meer Grabs nemen dan we verder de hele vakantie bij elkaar hebben gedaan (wat bijna waar is).

Als we onze spullen opgepikt hebben, vertrekken we naar het vliegveld. We zijn wat vroeg, althans dat denken we, maar uiteindelijk zijn we maar een halfuurtje eerder dan gepland op het vliegveld. We mikten op 3 uur van tevoren en dat zijn er nu dus 3,5. We kunnen alleen nog niet inchecken! De incheckbalie gaat pas 3 uur voor vertrek open en dus zitten we een tijdje op de grond voor we ons opnieuw naar de balie begeven. Stomverbaasd zien we een enorme rij voor het inchecken, waarschijnlijk was er al een rij gevormd voordat de balie überhaupt open was. Na het inchecken moeten we door immigratie, om het land te verlaten. Je zou denken dat het vrij snel gaat, paspoorten lezen en stempelen, maar dit duurt verbazingwekkend lang! Uiteindelijk hebben we nog een klein halfuur voor we gaan boarden als we door de douane zijn!

Ik ben geen fan van vliegen, maar wanneer we richting de landingsbaan rijden, begint er schuin voor mij een meisje extreem te trillen, te huilen en te hyperventileren. Ze is echt doodsbang en het is erg zielig om te zien. Gelukkig komt zodra we in de lucht zijn het personeel naar haar toe en weet ze weer te kalmeren. Na het avondeten aan boord, kijken we nog een film en dan gaan we slapen. Of eigenlijk: ik val in slaap en Mark doet een tevergeefse poging.. Het schijnt soms heel turbulent geweest te zijn, maar ik heb daar niks van gemerkt. Uiteindelijk slaapt Mark maar een uurtje, terwijl ik ongeveer tweederde van de vlucht (met tussenpozen) geslapen heb.. Iets na half 12, lokale tijd, landen we in Doha. Voor ons gevoel is het dus half 4 's nachts en in de tijdzone van Nederland pas half 10 's avonds. We hebben een overstap van 8 uur en zullen dus om 7 uur onze vlucht naar Schiphol boarden. Momenteel is het hier half 3 en bevinden we ons in een 'quiet room', waar ligstoelen staan en - je raadt het al - het vrij stil is. Hier hopen we nog even wat slaap te pakken, voordat we dan toch echt naar huis gaan..

Geschreven door Maritvhb