Niets zo veranderlijk als onze plannen. Om half 9 zitten we aan het ontbijt bij ons guesthouse, klaar om te gaan kajakken. Het enige puntje is dat we nog niets hebben geregeld en dat we er al googlend achter komen dat we niet zomaar een kajak kunnen huren, maar dat we met een gids een tour moeten boeken. De meeste tours starten om 9 uur ‘s ochtends of om 13:00 in de middag en we hebben al snel besloten dat we voor de ochtend willen gaan in verband met de warmte, maar ook omdat er ‘s middags veel tubers schijnen te zijn. Je kunt namelijk ook een opblaasband huren om met de stroming mee te dobberen en zo hier en daar langs de kant stoppen om een biertje te drinken. Aangezien wij liever van de omgeving genieten zonder schreeuwende mensen en bars waar de muziek heel hard staat, willen we dus gaan voor een ochtendtour. Het enige probleem is nu alleen dat het al te laat is om dat nog te regelen... We besluiten dan ook maar om de plannen om te gooien en het kajakken vooruit te schuiven.

Piet oppert om naar een zwembad te gaan en hoewel dat me erg lekker lijkt, vind ik het ook een beetje zonde van de dag en had ik me ingesteld op een actieve ochtend, dus probeer ik iets anders te bedenken. Uiteindelijk vertrekken we om 10 uur, op naar de Pha Ngern hike. Dit schijnt een pittige, maar erg mooie wandeling te zijn, waar je langs 3 viewpoints komt. We twijfelen nog even hoe we naar het startpunt 3 km verderop gaan, maar besluiten dan maar om gewoon te gaan wandelen. Als we weglopen bij ons hostel, lopen we al snel de bebouwde wereld uit en zien we niets anders om ons heen dan de weg, hoog karstgebergte en hier en daar een huisje of buggyverhuur. De zon brandt aardig en we hebben allebei een redelijk zware tas door al het water dat we mee hebben, maar na ongeveer 40 minuten bereiken we het startpunt van de hike.

Althans, dat denken we dan. Blijkbaar staat het startpunt verkeerd op maps.me en staan we nu niet bij Pha Ngern, maar bij de Silver Cliff. Beetje jammer, maar we hebben geen zin om nog op zoek te gaan naar het goede punt en deze hike zal vast ook mooi zijn. De omgeving ziet er in ieder geval erg mooi uit! We betalen een entrance fee bij een heel schattig mannetje, die ons vervolgens wijst op een aantal bamboe stokken om mee te nemen naar boven als wandelstok. De eerste vijf minuten vraag ik me nog af waarom ik die stok in hemels aan aan het meeslepen ben, maar al snel wordt duidelijk dat ik die wel nodig ga hebben. Onderaan het pad hangt een bordje: 250 meter klimmen in 650 meter. Oef. Normaal gesproken ben ik de klimmer van ons twee, maar ik heb het zeker niet makkelijk vandaag. Het pad is heel smal en steil, waardoor ik soms echt mijn knie bijna tot mijn neus moet optrekken om m’n voet hoog genoeg te kunnen neerzetten voor de volgende stap. Ik heb het ondertussen zó warm, ik heb nog nooit zo erg gezweet (het is nu ongeveer 32 graden).

Ondanks de intense hitte en de moeilijkheid van het pad, is het toch een leuke en avontuurlijke hike, die wordt beloond! Het laatste stukje klimmen we over grijze/zilveren rotsen, die ook gelijk de naam van het pad verklaren. Als we boven komen hebben we een uitzicht van bijna 360 graden. We vinden het beide bizar hoe vlak het hier is en hoe er dan opeens zulke steile bergen uit de grond kunnen opdoemen. Onderweg zijn we een handjevol dalende mensen tegengekomen en hier boven zijn we in het gezelschap van 4 (we gokken Koreaanse) tieners die hier een beetje zitten terwijl ze naar hun telefoon scherm staren in plaats naar het prachtige uitzicht. Als Piet en ik na een half uur weer een beetje bijgekomen zijn, staan we op om wat foto’s te maken en net wanneer we de camera hebben geïnstalleerd, vinden de tieners het een goed plan om precies in het beeld van onze camera ook foto’s te gaan maken. Daarbij zetten ze ook super hard Aziatische muziek aan, wat echt een beetje de rust hier verpest.

Nadat we toch nog wat foto’s hebben kunnen maken, beginnen we aan de terugweg en stoppen we nog bij een iets lager viewpoint. Ook het afdalen is niet makkelijk, maar gaat ons wel beter af dan het klimmen. Als we weer beneden zijn, hebben we wel een beetje spijt dat we hier wandelend heen zijn gekomen. We beginnen wel weer honger te krijgen en de zon brandt nu nog veel feller dan eerder, maar we moeten nog bijna drie kwartier terug lopen. We denken een paar keer dat we er zijn, om er dan achter te komen dat het echt nog een stuk verder lopen is.

Om 13:45, bijna 4 uur later, komen we weer aan bij ons guesthouse. We lunchen snel wat en kleden ons dan om. De rest van de dag gaan we toch lekker naar het zwembad! Dit zwembad ligt aan de andere kant van de rivier, dus moeten we de tolbrug over. Per retourtje betaal je hier 40 cent om de brug over te mogen. Er is ook een brug een stuk verder op de rivier, waar je zonder voertuig gratis overheen kunt, maar aangezien het hotel met zwembad heel dicht bij de tolbrug ligt, betalen we nu toch maar. Het enige jammere is dat het hotel uiteindelijk toch veel meer richting het gratis bruggetje blijkt te liggen en dat Piet dat eigenlijk al wist, maar even vergeten was. Maargoed, vergeleken met al dat wandelen van vanochtend is dit niets meer en rond 3 uur kunnen we heerlijk afkoelen met uitzicht over de bergen en de rivier! We hebben het zwembad helemaal voor ons alleen en praten over de hoogtepunten van onze reis tot nu toe. We hebben zo veel geluk dat we hier mogen zijn en dat we zulke bijzondere dingen mee maken!

De rest van de middag lezen we een boekje aan het zwembad, drinken we een cocktail tijdens happy hour (1+1 gratis, woehoe) en spelen we nog een paar potjes shithead terwijl de zon achter de bergen verdwijnt. Op de terugweg lopen we langs een kantoortje om het kajakken voor overmorgen maar alvast te regelen en daarna lopen we door naar Lotus, een restaurantje bij een hele lieve vrouw thuis, waar we echt een hele lekkere en niet pittige (:D) curry eten. Vandaag was weer een geslaagde dag!

ps. Ook vanavond hadden we weer hoog bezoek van de lieve kitten die direct onze kamer insprong toen we de deur open deden. Dit keer heeft Piet meerdere pogingen moeten doen om hem/haar buiten te krijgen, wat het steeds moeilijker maakte. Zo lief!

Geschreven door Maritvhb