Om half 7 gaat per ongeluk mijn wekker van gisteren, ik heb enorme buikpijn, maar draai me om en slaap door. Twee uur later gaat de geplande wekker, we blijven nog heel even liggen maar gaan ons dan klaarmaken voor de dag. Ik weet al vrij snel dat ik waarschijnlijk iets verkeerds gegeten heb, want ik voel me niet al te best. We gaan wel gewoon op pad en ontbijten bij een Franse bakkerij verderop in de straat. Op de planning voor vandaag staat het verkennen van de stad. Luang Prabang is de oude hoofdstad van Laos en staat op de UNESCO werelderfgoed lijst. Dit vanwege het feit dat het een goed bewaarde koloniale stad is en dat is zeker te zien aan het straatbeeld hier. Laos is een kolonie van Frankrijk geweest en het oogt hier soms ook echt wel wat westers. Ook hebben ze bijvoorbeeld overal baguettes en zijn er veel Franse restaurantjes. De Gibbon Experience heeft overigens óók een Franse eigenaar.

Wat ook bijzonder is aan de stad, is dat ruim 30 tempels nog in hun oorspronkelijke staat in gebruik zijn. Verder ligt de stad aan twee rivieren, de Mekong en de Nam Khan rivier. Onze eerste bestemming van de dag is de 'seasonal bamboo bridge' over de Nam Khan rivier. Deze bamboe brug is alleen in het droge seizoen aanwezig en wordt weggeveegd door het stijgende waterniveau in het regenseizoen. Ieder jaar wordt de brug opnieuw gebouwd door dezelfde familie. Vlak voor de brug ligt een klein aangelegd parkje, waar ze aan het sproeien zijn. Als er geen palmbomen hadden gestaan, had dit zo in Europa kunnen zijn. Deze bamboe brug is heel anders dan die in Pai, maar niet minder indrukwekkend. Ik zie hier namelijk niet helemaal voor me hoe dit gebouwd wordt. Op de brug hebben we mooi uitzicht en aan de overkant kun je op wat rotsen aan de waterkant klimmen, waardoor je eigenlijk bijna midden op de kruising tussen de Mekong en de Nam Khan staat. Erg mooi!

We lopen terug over de brug en lopen langs de Mekong naar Wat Xieng Thong. Dit is een erg mooi tempelcomplex: de tempels hebben ongelooflijk veel detail. Heel anders dan we in Thailand hebben gezien, is de buitenkant hier veelal bedekt met mozaïek. Wat een werk moet dat geweest zijn! Tot onze ergernis is er hier een koppel volledig verkleed een fotoshoot aan het houden, extra lichten en al. Beiden kijken ook niet erg gelukkig. Het is ook niet de eerste keer dat we mensen in kledij foto's zien maken, maar het blijft je verbazen. Wat ons hier ook opvalt, is dat veel mensen op de drempel van een tempel gaan staan. Wij hebben in Bangkok tijdens onze fietstour geleerd dat dit eigenlijk niet mag: men gelooft dat er heilige boeddhistische geesten in de drempel leven en om deze niet te storen, moet je dus over de drempel heen stappen. Misschien is het iets Thais, of misschien weten veel mensen dit ook niet. Wij wisten het tenslotte ook niet, maar het valt ons hier op.

Als we het terrein verlaten, krijg ik weer ongelofelijke buikpijn. Ik dacht dat het over was na vanochtend, maar blijkbaar niet. Er zijn momenten dat ik gewoon kippenvel heb van de pijn, terwijl het zo'n 30 graden is. We maken een tussenstop bij een redelijk fancy hotel, wat een hurktoilet blijkt te hebben. Die hadden we tot dusver redelijk weten te ontwijken, maar helaas. Hierna vervolgen we onze weg naar Wat Mai Suwannaphumaham. Dit zou blijkbaar erg populair zijn, maar het is eigenlijk vrij uitgestorven. Het is er erg mooi, maar wat soberder dan het eerste complex dat we vandaag bezochten. Ik voel me nog steeds niet goed, dus we twijfelen over het verdere plan van de dag en besluiten maar even ergens te gaan zitten om te lunchen en dan zien we wel weer.

We belanden bij Indigo Café, wat ook een hotel is én een rooftopbar heeft. We delen hier een broodje en verse springrolls en drinken een sapje. Ik besluit toch nog met Mark mee te gaan voor de rest van de middag en dus gaan we samen naar het voormalig koninklijk paleis. Het terrein hier is wederom erg mooi en Mark weet een foto van de bijbehorende tempel te maken met (bijna) niemand er op. Entree hier is relatief duur, het is vrij druk en het schijnt buiten eigenlijk mooier te zijn dan binnen, dus we laten het maar even.

Tegenover het paleis ligt Phou Si Hill. Deze heuvel ligt echt midden in de stad en om de top te bereiken, moet je om en nabij 350 traptreden klimmen. Het is behoorlijk warm en het schijnt dat je boven ook heel mooi de zonsondergang kunt kijken, maar nu lijkt het lekker rustig, dus we beginnen aan de klim. Eenmaal boven staat er een hele oude stoepa, die op zichzelf weinig bijzonder is, was het niet voor de locatie. Je hebt hier bijna 360° prachtig uitzicht op de stad en de omliggende omgeving, dus we leven ons weer even uit met de camera. Wij zijn niet de enigen die zich uitleven overigens: een groepje Aziatische jongens staat ongegeneerd een filmpje te maken van Mark, om vervolgens hun telefoon in haar gezicht te duwen om een selfie te vragen. Ze kunnen ons niet vertellen waarom, dus geen foto voor hen. Beetje raar wel, maar ook niet de eerste keer.. Aan de andere kant van de berg dalen we af om ons naar Wat Wisunalat te begeven. Hiernaast ligt nog een andere kleine tempel, Wat Aram, waar we dus ook even een kijkje nemen. Wat Aram is erg schattig in vergelijking met Wat Wisunalat. De tweede heeft namelijk een gigantische witte stoepa die schittert in de felle, lage middagzon.

Na deze tempel keren we terug naar ons hostel, even liggen. Ik ga naar de receptie om heet water te vragen en onze boeking te verlengen (we hadden namelijk maar twee van de vijf geplande nachten geboekt), maar de aanwezigen spreken geen Engels. Ze bellen iemand en geven vervolgens de telefoon aan mij om mijn vraag opnieuw te stellen. 5 minuten later komt er iemand aanwandelen met een kopje heet water. Ik informeer bij hem naar de boeking, maar ook deze jongen spreekt geen Engels en dus wordt er opnieuw gebeld. Dan komt gelukkig wel de man aanlopen die ik aan de telefoon had en zo wordt het geregeld, top! 's Avonds gaan we om te eten naar de Night Market, ze schijnen hier vegetarische buffetten te hebben. Ik durf dat toch nog niet echt aan, dus kiezen we voor een vers broodje met tofu en avocado en rijst-kokos pannekoekjes. De markt verder is erg rustig en georganiseerd, ze bieden wel heel veel van hetzelfde aan, maar ik denk dat dit de fijnste avondmarkt tot nu toe is!

Mark wilt graag iets drinken bij Lao Lao Garden, dit schijnt een leuk zaakje te zijn, verlicht met lampionnen. Eenmaal op locatie blijkt het alleen niet meer te bestaan.. We gaan dus maar terug via de andere kant van de night market, richting het hostel. We zijn al twee weken op zoek naar kaarten -want die zijn we vergeten, heel dom - en we zien de ene na de andere winkel, maar nergens zien we kaarten. We zien echter ook meerdere locals kaarten op de markt, dus ik besluit bij een random winkel naar binnen te stappen en het maar gewoon te vragen. En hoera! De man tovert het tevoorschijn uit een glazen kast, waarvan de ramen echt in geen tijden meer zijn schoongemaakt, maar hij heeft het. Voor een euro nog wel, toch blij dat we ze niet impulsief op Schiphol hebben gekocht. Goede dag!

Geschreven door Maritvhb