We slapen uit tot 9 uur en staan rustig op om vervolgens onze fietsen terug te brengen naar de man van wie we ze gehuurd hebben. In het contract dat we getekend hebben staat dat alle kosten van verlies of schade voor de huurder zijn, inclusief een lekke band, en dus verwachten we dat er een deel van de borg ingehouden zal worden. Echter krijgen we tot onze verbazing alle borg terug. Wanneer we vragen of we nog wat moeten betalen voor de lekke band en de nieuwe fiets die hij is komen brengen, begint de man te lachen en schudt hij zijn hoofd: dat is niet nodig. Meevaller!

Als de fietsen ingeleverd zijn lopen we terug naar de hutjes omdat we hebben afgesproken dat er iemand van een tourbedrijfje langskomt zodat we de opties voor een bezoek aan Pai Canyon kunnen bespreken. We spreken af dat de man ons om 16:00 op komt halen en dat hij ons dan op en neer brengt naar de canyon, zodat we daar de zonsondergang kunnen kijken. Als dit allemaal geregeld is, gaan we op pad naar Bom Bowls voor het ontbijt. We zijn hier bij aankomst in Pai al geweest, maar het was zo lekker dat we nog een keer terug willen. Beide krijgen we onze bowl niet helemaal leeg, maar het is weer heerlijk.

Met een (iets te) volle maag lopen we terug naar ons hutje. Los van Pai Canyon aan het eind van de dag hebben we eigenlijk geen plan voor vandaag. We proberen om een plan te makenl, maar komen er niet echt uit. Na een uurtje besluiten we om toch maar eens actie te gaan ondernemen en lopen we nog een rondje door Pai om o.a. DEET te halen (onze voorraad uit NL is bijna op en helpt niet echt: Ik ben al minstens 8 keer gestoken...). We lopen langs een cafeetje, waar Piet een schildpad ziet liggen. Eerst denken we dat dit een beeld is, maar dan knippert hij met zijn ogen. De schildpad heeft echt maximaal 8 vierkante meter en is in onze ogen geen huisdier, een beetje zielig wel. Even later ploffen we neer voor de lunch en lezen we een boekje.

Om 15:50 zitten we braaf bij het terras van ons hostel, op tijd voor de taxi die ons komt halen. Zoals we eigenlijk wel hadden kunnen verwachten in dit relaxte dorpje, komt de chauffeur uiteindelijk iets voor half 5 aan in een pickup truck zónder bankjes achterin. In eerste instantie schrik ik een beetje, want je ziet hier vaak hele gezinnen of schoolklasjes achterin zo’n bak zitten en dus ben ik bang dat wij daar ook in moeten. Gelukkig ziet Piet dat er wel een achterbank is achter de chauffeur en kunnen we daar zitten. Heel comfortabel of veilig is dit alleen ook niet. Tussen de rugleuning van de chauffeur en die van mij zit denk ik maximaal 50 centimeter en dus zitten we met onze benen in onze nek en zonder gordel de rit uit. Tijdens de rit naar Pai Canyon worden we even op de proef gesteld. De chauffeur stopt meerdere malen zonder te zeggen waarom en stapt zelfs een keer uit, hij belt zo’n 5 keer met mensen en haalt in op heuvels waar niemand kan zien wat er aan komt. Gelukkig komen we om kwart voor vijf heelhuids aan bij de Canyon en spreken we af om om 18:00 weer terug te gaan.

Pai Canyon wordt door Thailand ook wel eens omschreven als het antwoord op de Grand Canyon uit Amerika, maar ik vind dat je dan echt tekort doet aan de Grand Canyon. Pai Canyon is ergens een beetje vergelijkbaar met the Land Split waar we gisteren waren, maar dan anders ontstaan en wel een stukje groter. Er zijn hier verschillende rotswanden van tussen de 10 cm en 1,5 meter breed, met daarnaast afgronden tot 50 meter diep. De paden zijn nergens afgeschermd en blijkbaar gebeurt er dan ook elke maand wel een ongeluk. Erg oppassen dus. Vooral Piet vind het doodeng om hier te lopen, ik vind het eigenlijk gewoon heel gaaf. We zijn hier niet de enige en dat is ook wel logisch: de sunset kijken bij Pai Canyon wordt overal aanbevolen. Ondanks dat het eigenlijk net té druk is, weten we toch een plekje achter een Nederlands stel te bemachtigen waar we mooi naar de zonsondergang kunnen kijken. We begrijpen nu zeker waarom dit zo aanbevolen wordt, alle kleuren zijn echt prachtig. Helaas zijn we nog niet zo pro in het omgaan met onze camera en de zonsondergang hadden we nog nooit gefotografeerd, dus de foto’s geven niet weer hoe mooi het in het echt was. Gelukkig hebben wij het zelf kunnen zien! De vrouw van het Nederlandse stel maakt nog een foto van ons en we raken aan de praat en ze vertelt dat zij ook niet op de scooter naar Pai durfde te gaan nadat ze had geoefend in Chiang Mai. We zijn niet de enige dus!

Om 18:00 worden we weer opgehaald door de taxichauffeur en begint het riedeltje weer opnieuw, maar dit keer is het ook nog eens donker en rijdt hij zonder lichten aan. We zijn dan ook erg blij als we weer terug zijn in Pai. We willen even naar ons hutje om dit verhaal te schrijven en daarna wat te gaan eten, maar als we eenmaal zo ver zijn bedenken we dat we onze was nog op moeten halen aan de andere kant van de rivier... Niet het eind van de wereld, maar hier hebben we dus echt geen zin in. We vertrekken dus gelijk om onze was te halen en hebben ondertussen wel trek, dus lopen we door naar de walkingstreet waar we bij verschillende kraampjes wat te eten halen.

Het is vanavond warmer dan de afgelopen avonden en dus zitten we nog even op ons balkon ons eerste biertje van de vakantie te drinken (@Jelmer ;)), de post te schrijven en de foto’s te bewerken. Morgenochtend is onze laatste ochtend in Pai en in de middag zullen we met een busje terug gaan naar Chiang Mai, om vanaf daar maandag naar Laos te vertrekken!

Geschreven door Maritvhb