We zijn er vroeg bij vandaag. Om 8 uur zitten we aan tafel bij Hoa Sen, om hier te ontbijten. Vandaag lukt het ons wel om duidelijk te maken dat we graag een broodje willen in plaats van soep of noedels. We eten snel door, want we hebben om 9 uur afgesproken bij het hostel van Sherine en Denise. Vandaag gaan we de omgeving van Da Lat bekijken!

In eerste instantie wilden we graag gaan canyoningen in Da Lat, maar dat zit er vanwege de feestdagen niet in. Niet heel erg, want het budget liet het eigenlijk ook niet echt meer toe. Da Lat staat bekend om alle watervallen in de omgeving en we hebben er dan ook een uitgekozen om vandaag te bezoeken. We kiezen een bijzondere route om hier te komen, namelijk via een kabelbaan. Voordat het zover is, knuffelen we eerst nog even met 5 puppies van het hostel van Sherine en Denise en daarna springen we in een taxi die ons naar het begin van de gondel brengt. In de rij voor de gondel krijgen we gelijk kriebels voor wintersport, ook al is het hier 25 graden. We zitten 15 minuten in de gondel en hebben een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. Leuk om het allemaal van boven te zien in plaats vanuit de taxi! Bij het eindstation van de taxi staat de Truc Lam Zen Pagoda. Het is hier echt ontzettend druk en overal om ons heen zijn mensen bezig met fotoshoots om zichzelf voor elk hoekje van de Pagoda en het omliggende park op de foto te zetten. We vertrekken hier dus snel en lopen naar het Tuyen Lam Lake, waar we even genieten van het uitzicht en de geur van de dennenbomen inademen. Het is net alsof we veel dichter bij huis zijn zo.

Vanaf het meer moeten we ongeveer een half uurtje lopen naar de waterval. Aan de overkant van de weg zien we veel rook en later ook veel vlammen: er is een bosbrand gaande aan de overkant. We twijfelen even of we de brandweer moeten bellen, maar er zijn hier zo veel mensen dat dit vast al opgemerkt is en meer dan ‘fire’ verstaan ze hoogstwaarschijnlijk niet. Het ziet er niet goed uit, maar als we aan de branden in Australië denken waar de vlammen zich met 30 kilometer per uur verplaatsen, valt dit relatief mee. Op maps.me is het niet helemaal duidelijk waar de waterval is, aangezien deze op 3 plaatsen aangegeven staat. We gaan eerst voor de optie die het minst ver lopen is en moeten daarvoor van de hoofdweg af, een afgelegen paadje op. We lopen een stukje en vragen ons steeds meer af of we wel goed zitten, maar we lopen door nu we er toch zijn. Als het nog 200 meter is volgens de app, horen we opeens heel veel honden blaffen. Piet, Denise en ik keren gelijk om, maar Sherine is allesbehalve bang voor honden en loopt nog een stukje door om op onderzoek uit te gaan. Als de honden naar buiten komen rennen en door een gat in het hek naar haar toe springen, bedenkt ook zij zich en lopen we met z’n allen snel terug naar de hoofdweg.

Na 10 minuten bereiken we de échte ingang van het park van de waterval, waar het misschien nog wel drukker is dan bij de pagoda. Het is ondertussen bijna 11 uur en we hebben allemaal wel trek dus besluiten eerst even wat te eten. Het eten is niet bijzonder, maar wat wel onze aandacht trekt is een groep vogelspotters met gigantische camera’s. Met gigantisch bedoel ik echt gigantisch. Ze rennen als een malle over het terras voor het perfecte plaatje en wij doen met z’n vieren ons best om de vogels die ze fotograferen te spotten, maar zien niets. Ondanks dat we af en toe nog net niet omver gebeukt worden, is dit heel vermakelijk. Na het eten gaan we op pad naar de ingang van het park en beginnen we aan een wandeling de berg af, naar de onderkant van de waterval. Vooral het eerste stuk is zo ontzettend druk dat het eigenlijk gewoon niet leuk meer is. De waterval is makkelijk te bereiken vanaf de stad, Vietnamezen vieren vakantie en het is ook nog een zondag, wat geen perfecte combinatie is. Desondanks is het wel heerlijk om weer even in de natuur te zijn en zijn de watervallen mooi!

In het park zijn twee rodelbanen, waarvan één oud en kort en één nieuw en lang. Het lijkt ons allemaal wel leuk om de nieuwe te proberen, maar die kunnen we niet zo makkelijk vinden. Uiteindelijk horen we van twee jongens dat we beter weer naar boven kunnen gaan en dus wagen we ons aan de klim omhoog, wat toch best zwaar is zo in de brandende zon. Eenmaal boven blijkt dat we het park uit moeten en een stukje terug moeten lopen voor de nieuwe rodelbaan en dat hier alleen de oude te vinden is. We lopen dus snel naar de goede richting en wagen ons aan de rodelbaan. Piet heeft nog nooit gerodeld en vindt het best een beetje spannend, maar uiteindelijk vindt ze het geweldig! Net als ik overigens. Na het rodelen nemen we een taxi terug naar Da Lat en het is alweer tegen 15:00 als we daar aankomen. We spreken af om even te rusten en dan vanavond nog samen te eten, voordat onze wegen zich weer scheiden.

Piet en ik lopen nog 45 minuten terug naar ons hotel en ploffen dan even neer. We roepen al vanaf 9 dagen voor het einde van onze reis dat we nog een week hebben, maar opeens is dat nog maar 3 dagen. Waar we eerst ergens ook wel zin hadden om terug naar huis te gaan, is dat nu totaal verdwenen. De dingen van thuis zijn over een paar maanden ook nog steeds leuk.. We gaan de natuur, cultuur, ontzettend vriendelijke mensen, maar vooral ook alle tijd die we met elkaar kunnen doorbrengen ontzettend missen. Maargoed, eerst nog 3 dagen genieten!

Om 19:00 zitten we aan tafel bij wederom Hoa Sen, aangezien Sherine en Denise daar ook wel een keer wilden eten na onze foto’s en verhalen. We zitten allemaal te smullen en hebben het weer heel gezellig. Na het eten verplaatsen we nog even naar Bicycle koffie, waar we de lekkerste koffie van de reis drinken. In dit tentje voelt het net alsof we terug in de tijd zijn door de inrichting en de muziek die ze draaien. Na de koffie is het helaas echt tijd om afscheid van de meiden te nemen. Het was heel gezellig om een aantal keer wat samen te doen en even totaal andere gesprekken te voeren.

Piet schreef gister al over ‘lucky money’ en vandaag is het ons gelukt om 3 compleet nieuwe geldbriefjes te bemachtigen. Het is namelijk traditie om tijdens TET geld te geven aan kinderen of ouderen als een teken van geluk en als ondersteuning voor bijvoorbeeld een opleiding. Dit geld moet in speciale rode envelopjes gegeven worden en het is de bedoeling dat dit geld nog nieuw is. Het was even een uitdaging, maar we zijn dus aan de envelopjes en het geld gekomen om te kunnen geven aan de drie dochters van de hoteleigenaren. Het geven van ‘lucky money’ gaat normaal alleen onderling bij Vietnamezen, maar na veel research besluiten we een kleine bijdrage aan de kinderen te geven als bedankje aan het gezin voor het warme welkom en al het eten en de gezelligheid. We vinden het beide een beetje spannend en gaan eerst naar de moeder van de meisjes om te vragen of we dit ‘mogen’ geven. De vrouw kijkt eerst heel verbaasd en daarna heel blij en springt op om haar kinderen te roepen en stormt vervolgens een gesloten deur door waar haar man met andere mannen aan een tafel zit. De man komt lachend naar buiten en de meisjes staan nog net niet te springen als we ze de envelopjes overhandigen. We worden meteen gepositioneerd voor een foto en we worden meerdere keren bedankt. Het was een gedoe om het te regelen, maar dit was het zeker waard! De vrouw wilt ons graag toevoegen op Facebook en ze zegt dat we als we klaar zijn met onze studie en terugkomen naar Vietnam zeker weer langs moeten komen. Dat zullen we zeker doen als we hier ooit nog in de buurt zijn!

Na alle hectiek gaan we snel naar bed, want morgen worden we om 6 uur opgehaald om naar Ho Chi Minh te gaan. Dit wordt onze laatste lange busrit van ongeveer 7 uur, op weg naar onze laatste bestemming voordat we helaas weer naar Nederland komen..

Geschreven door Maritvhb