De wekker gaat op een ongoddelijk tijdstip: kwart over 5. We geven onszelf nog een kwartier om te blijven liggen tot onze tweede wekker. Het is nog pikkedonker als we gedoucht en wel klaar zijn om te gaan om 6 uur. Onze bus naar Pai gaat om half 8: het is het plan om weer een red car te nemen richting het busstation, maar we zijn niet zeker hoe veel er al rijden zo vroeg op de ochtend. Het is een uur lopen, dus we mikten op half 7 vertrekken bij het hostel. We lopen voor de verandering voor op schema! Om 5 over 6 gaan we maar gewoon de deur uit. Buiten is het nog altijd donker, maar terwijl we de oude stad uit naar de grote weg lopen, wordt het langzaam licht. Het kost ons nog geen 5 minuten om een red car aan te houden en als gevolg daarvan staan we een uur te vroeg op het busstation. Hebben we tenminste wel rustig de tijd om alles uit te zoeken!

Een songthaew driver wijst ons de goede kant op bij het busstation en een vriendelijke medewerker van het busbedrijf stuurt ons vervolgens naar een gebouwtje om in te checken. Ik laat hier onze e-tickets zien en de vrouw print een bonnetje. Leeg welteverstaan, ze krabbelt hier vervolgens op hoe laat en waar we precies moeten zijn. Erg officieel dus, dit ticket. Ons busje staat er al en dat is fijn, want nu zijn we de eersten hier en kan onze bagage nog mee ín de bus. We hadden gelezen dat er niet veel ruimte is voor bagage en als de man onze tassen inlaadt, is dit ook zo goed als vol. Onze bagage gaat in ieder geval niet mee op het dak, kleine overwinning voor ons! We lopen wat rond over het busstation en gaan uiteindelijk weer bij de bussen zitten wachten. Wij zitten hier met ons goede gedrag echt een halfuur te vroeg, maar een of andere pannenkoek komt rustig 2 minuten voor vertrek voorbij lopen. Deze vriendelijke man moet zich nog aanmelden, gaat vervolgens naar het toilet en gaat dan op zijn dooie gemak nog even bij een winkeltje staan kijken. Wanneer hij terug is bij ons busje en dan nog even vraagt of hij nog kan roken, lacht de chauffeur hem uit. Wat een man. We vertrekken dus iets te laat, maa dat is verder totaal niet erg!

We hebben ons voorbereid op een verschrikkelijke busrit: de route naar Pai is een bergweg en bevat 762 bochten, het schijnt niet ongebruikelijk te zijn dat mensen moeten overgeven in de bus.. Mark is ook bang voor enge inhaal taferelen, maar ik ben vooral bezorgd om alle bochten, aangezien ik nog wel eens wagenziek word ook op een 'normale' weg. Om deze kans te verkleinen nemen we reistabletjes in (letterlijk nooit eerder gebruikt) en hebben we onze bustickets direct bij de maatschappij geboekt en niet via 12go.asia, hier kon je namelijk je stoelen selecteren. We zitten direct achter de chauffeur, dus lekker vooraan met veel zicht. De rit valt echt alles mee: de chauffeur rijdt prima, we hebben allebei nergens last van en de weg is ontzettend mooi als we eenmaal in de bergen zijn. De route loopt dwars door de jungle heen met af en toe uitzicht op de rest van de omgeving. Ik kan me voorstellen dat dit inderdaad prachtig is om op de scooter te rijden, maar we zijn heel blij dat we met de bus zijn!

Als we in Pai ruim drie uur later uitstappen, bedanken we alle taxi chauffeurs die zich enigszins aan ons opdringen en gaan op weg naar ons hostel, of eigenlijk hutje, dat op 5 minuten loopafstand ligt. Uiteraard presteren we het om verkeerd te lopen, maar een vriendelijke Thaise man wijst ons de weg en zegt dat mensen hier heel vaak verkeerd lopen. Het lag dus niet helemaal aan mij dit keer! Als we aankomen bij ons hostel is ons huisje nog niet klaar. We wachten dus bij de receptie, waar een aantal mannen zitten te eten én te drinken. Met drinken bedoel ik in dit geval zuipen, want de mannen nemen om de beurt het ene shotje na het andere. Het is wel gezellig: ze spelen gitaar, zingen (ontzettend vals) en proberen ook een gesprek met ons te aan te gaan. Ze zijn erg aardig, twee wel ook een beetje dronken en die zijn ook niet al te best te verstaan. Een van de mannen zegt constant 'I love you' en heeft het uiteraard over 'Holland and coffeeshops'. Uiteindelijk zit hij ook een beetje met ons te flirten, wat erg grappig is gezien de situatie. Er hangt een hele huiselijke sfeer verder bij het hostel en we voelen ons welkom, ook met de gekke mannen hier.

Als ons hutje klaar is, droppen we onze spullen en gaan we op zoek naar ontbijt. We zaten natuurlijk erg vroeg in de bus, dus van tevoren ontbijten was ingewikkeld geweest. In combinatie met eventuele misselijkheid tijdens de busrit leek het ons ook beter om alleen wat lichts te eten van tevoren. Het is inmiddels half 1 wanneer we aan ons 'ontbijt' zitten. We zitten bij Bom Bowls, waar ze echt heerlijke smoothiebowls hebben. Mark en ik zijn het er over eens dat we nog nooit zulke lekkere smoothiebowls op hebben. Hierna lopen we wat door Pai om ergens te gaan zitten en gewoon even te relaxen. We eindigen bij Om Garden Café, waar we een boekje lezen en alvast wat schrijven. We 'lunchen' hier ook nog iets en gaan dan iets na vieren terug naar ons hutje. De zon begint al langzaam te zakken en Mark wilt graag nog wat foto's maken voor de eerste indrukken.

Over eerste indrukken gesproken: Pai is ongelofelijk relaxed. Je merkt het echt meteen als je hier ook maar 3 seconden rondloopt. Ook bij het cafeetje zegt iedereen elkaar gedag en vormen er groepjes backpackers, die vaak uit verschillende landen komen. Er hangt hier een bepaalde kalmte. Ik kan me goed voorstellen dat je hier lang blijft hangen als je geen verdere plannen hebt! We hebben al een hoog gehalte typische soulsearchers gezien, maar dat is eigenlijk ook wel leuk. Dat geeft maar weer aan dat mensen hier echt lekker tot rust komen! Dat Pai ook wel 'the hospital of Thailand' genoemd wordt, begrijpen we helaas ook vrij snel. We hebben nog niet heel veel rond gelopen hier, maar hebben al een aantal mensen in het verband gezien, waarvan één op (houten) krukken. Wij zijn voorlopig nog even niet van plan weer een scooter te huren, dus dat scheelt..

We chillen op ons terrasje en verkassen uiteindelijk naar binnen om nog wat te lezen. Dit is de minst actieve dag die we tot nu toe gehad hebben en het is best lekker zo! Rond half 7 begeven we ons naar de Night Walking Street, oftewel de night market van Pai. Het valt ons op dat het overgrote deel van de toeristen hier Westers is en we spotten veel hippies. Deze night market is echt een verademing na Bangkok en Chiang Mai, je kunt er gewoon rustig lopen en niemand probeert je iets aan te smeren. We lopen de hele markt af, deze is niet heel erg groot, om even te inventariseren wat ze allemaal hebben. We settlen uiteindelijk voor een pitabroodje met verse falafel en groenten, mmm! Voldaan lopen we terug naar het hutje om 8 uur onder het genot van krekelgeluiden en live muziek, wij zijn moe en gaan weer lekker vroeg slapen na het afgelopen korte nachtje.

Geschreven door Maritvhb