Vandaag is het plan dus om fietsen te huren, mountainbikes om specifiek te zijn, want zonder versnellingen is het hier echt geen doen. Omdat we er vanuit gaan dat we het bijzonder warm gaan krijgen, besloten we gisteravond al om vandaag aan het eind van de dag te douchen in plaats van 's ochtends. We zijn dus in de veronderstelling dat we vandaag eerder weg kunnen dan gisteren als we weer om half 8 opstaan, maar je voelt hem al aankomen: we zijn zelfs iets later. Fietsen in Pai zijn relatief schaars, dus we besluiten voor het ontbijt maar alvast langs de fietsverhuur te gaan. Een mountainbike huren voor 24 uur kost 100 baht, dat is om en nabij 3 euro. De man daar vraagt alleen om een paspoort als borg en daar zijn wij natuurlijk niet blij mee. Het alternatief dat hij ons biedt is 5000 baht per fiets. Dat is een behoorlijk bedrag, zeker als je bedenkt dat we in Chiang Mai 4000 baht borg betaalden voor twee scooters. We gaan dus toch eerst ontbijten en denken er nog even over na om vervolgens overstag te gaan. We willen hier iets zien en het alternatief is een dure georganiseerde tour, dus we gaan er maar voor. Als we terugkomen bij het bedrijf is de man ons alweer vergeten en hoewel hij oorspronkelijk dezelfde borg vraagt, neemt hij volledig uit zichzelf genoegen met de helft. We zijn nog maar net de stad uit, als we langs een bekend uitzicht punt komen. We waren niet van plan om hier te stoppen, maar als we er nu toch zijn is dat een mooie kans om even te kijken. Ook kunnen we dan even ons laatste laagje kleding uit doen, want op de fiets hebben we het snel warm gekregen!

Onze eerste geplande stop is de 'Land Split', dit is een stuk grond van een boer dat in 2008 door een plaatselijke aardbeving gespleten is. Drie jaar later is het land nog verder gespleten en de grond is hier nu op sommige plaatsen wel 11 meter diep. De familie heeft de (gedeeltelijke) verwoesting van hun grond echter positief opgepakt en hebben dit slim geadverteerd voor toeristen. Op weg hierheen moeten we al de nodige stukken klimmen, gelukkig ook dalen, en merken we dat we ons een stuk veiliger voelen op de fiets dan op de scooter. Goede beslissing gemaakt dus!

Vlak voor de Land Split komen we langs een kleine poel. Een aantal mensen zijn hier een bar aan het bouwen van bamboe en langs het water staan een aantal schommels, waar ook twee mensen op zitten. Een van de mensen is een schattig, wat ouder mannetje en het is zo'n leuk gezicht dat ik hem vraag of Mark een foto van hem mag maken. Hij vindt dit prima en moet er helemaal van lachen, heel lief. Vervolgens testen we hier voor het eerst het foto's maken met de camera op een statief, want het is hier heerlijk rustig. Als we weer weg willen gaan, constateer ik echter dat ik een lekke band heb. Dat is even balen..

De mensen daar spreken slecht tot nauwelijks Engels en gebaren naar ons dat we het nummer van het verhuurbedrijf moeten bellen. Vrij logisch ook, maar wanneer we dit doen wordt er eerst niet opgenomen. Wanneer ik eindelijk iemand aan de lijn krijg, verstaan en begrijpen we elkaar niet, waarna er opgehangen wordt. We besluiten een klein stukje verder te lopen, want blijkbaar is de Land Split echt 200 meter verder en er zal daar vast iemand Engels spreken die ons kan helpen. Daar aangekomen spreekt de eigenaar niet zo heel goed Engels, maar hij begrijpt ons wel en loopt naar de overkant van het weggetje. Hier zit een zipline bedrijf en hij spreekt een medewerker aan, het gaat wat heen en weer in het Thais en dan komt de andere man naar ons toe. Hij spreekt goed Engels en is zo vriendelijk het bedrijf voor ons te bellen: binnen 2 minuten is het gefikst! Ze zullen met de auto komen om een nieuwe fiets te brengen en de man spoort ons aan om in de tussentijd vooral even bij de Land Split te gaan kijken. We bedanken de mannen heel erg (khop khun mak kha) en lopen terug het land van de boer op. Het is heel gek om te zien hoe het land hier echt zo gespleten is, erg bijzonder! Toegang tot de Land Split is gratis, maar bij de ingang (/oprit) staat een kraampje waar ze snacks en drinken van eigen land aanbieden en verkopen, met een donation box er naast.

De man is zo ontzettend vriendelijk en biedt ons roselle limonade aan, we hebben geen idee wat het is, maar het blijkt heel lekker te zijn! Ook spoort hij ons aan om wat snackjes te proeven die uitgestald staan. Ze hebben zelfgemaakte bananen chips en deze zijn zo lekker, dat we besluiten een zakje mee te nemen. We geven de man ruim twee keer zo veel als de chips kost, als donatie en bedankje voor het helpen met het verhuurbedrijf. Hij is hier verbaasd over, maar ook erg blij mee en gebaart ons om te gaan zitten. Hij zet bananen chips, pompoenchips, verse pinda's, tamarinde en roselle jam voor ons neer en komt met nog meer limonade. Nu zijn wij verbaasd, maar we gaan zitten, want dit sla je niet af en we kunnen toch nergens heen tot ik een nieuwe fiets heb! Het is om te smullen, wel behoorlijk veel en we doen ons best om zo ver mogelijk te komen zodat de man wel weet dat we het erg lekker vinden.

Nadat ik een nieuwe fiets heb (hoera!), gaan we door naar de Pam Bok waterval. Dit is een behoorlijk intensief stuk fietsen, maar gelukkig hebben we net opgeladen. De waterval is kleiner dan we hadden verwacht, maar toch wel erg mooi! Mark maakt hier mooie foto's van en we (vooral ik) spelen verder ook nog wat met de camera. Vanaf de waterval gaan we door naar Bamboo Bridge. Deze ligt op 2 kilometer afstand, maar hiervoor moeten we eerst een aantal steile haarspeldbochten met zand en grind trotseren. Conclusie: we lopen dit stuk en daar zijn we blij mee. We staan bij de bamboe brug op het heetst van de dag en sturen een verhitte selfie naar de familie in Nederland, we hebben het soms heel zwaar hier! ;)

De bamboe brug is ongeveer een kilometer lang en loopt dwars door de rijstvelden, of beter gezegd er overheen. We blijven ons er over verbazen hoe sterk bamboe is. Aan het eind van de brug ligt ook een tempel, maar hier zijn we niet voor gekleed of op voorbereid, dus deze slaan we over. Daar kunnen we ook best mee leven, we genieten vooral van het uitzicht hier op het rijstveld tussen de bergen. We staan alleen wel behoorlijk weg te smelten in de open zon, dus we fietsen een stukje terug naar een cafeetje om wat te drinken en opnieuw in te smeren.

Oorspronkelijk wilden we vandaag ook nog naar Pai Canyon en daar de zonsondergang bekijken, maar dat schuiven we door naar morgen. Het is inmiddels al 3 uur en het is nog ruim een uur terug naar Pai. We vinden het wel een mooie dag geweest: vies van stof, zonnebrand en zweet, maar met een enorm voldaan gevoel gaan we terug richting de stad. De haarspeldbochten naar de waterval terug lopen we opnieuw uit veiligheid, maar helaas glijdt Mark in de allerlaatste bocht alsnog uit. Niet ernstig, ze landt vrij zacht alleen op haar knie, maar met wel een kleine schaafwond als gevolg. Voorbereid als we zijn, hebben we onze kleine EHBO kit natuurlijk mee. Het is enigszins improviseren, maar al het stof is er uit en we gaan verder!

Vlak voor we weer de grote weg op gaan richting Pai, staat er politie. Ik denk er niks van, want het is niet illegaal om te fietsen natuurlijk. Toch gebaren ze ons om te stoppen en het schiet nog door me heen dat we geen helm dragen (deze was niet eens te huur), daar zullen ze ons toch niet op pakken...? En nee hoor, de vijf politie mannen willen een selfie met ons! 'Very beautiful girls, athletic!' Bezweet als we zijn voelen wij ons alles behalve mooi, maar we gaan met ze op de foto en fietsen dan lachend verder. Stukke beter dan een boete! Niet alleen de politiemannen vinden het bijzonder dat we op de fiets zijn: onderweg kijkt iedereen ons na, krijgen we nu en dan een aanmoediging of high five van mensen die ons inhalen op scooters en worden we bij stops ook aangesproken: 'zijn jullie op de fiets??' Eenmaal terug bij ons hutje blijven we eerst lekker buiten zitten, om vervolgens te douchen (much needed) en weer lekker ergens te gaan eten. We zijn het er helemaal over eens dat dit de meest geslaagde dag is tot nu toe!

Geschreven door Maritvhb