Vandaag gaat de wekker weer zoals gewoonlijk om half 8. We zijn van plan rond half 12 een taxi te nemen naar het vertrekpunt van onze bus en naast het ontbijten en inpakken dat nog moet gebeuren, willen we ook nog een laatste duik in de zee nemen. Mark heeft echter nogal moeite met opstaan, dus uiteindelijk komen we om kwart over 8 uit bed. Wel nog altijd ruim op tijd! Voor het gemak ontbijten we in onze badkleding, maar Mark besluit toch om niet te gaan zwemmen. Ik waag me wel nog een laatste keer in de zee, wel met sportshirt over mijn badpak aan omdat ik nog steeds vuurrood ben helaas.. De temperatuur is zo 's ochtends nog heerlijk en de zon is nog niet te fel, dus dat is fijn!

Na een douche pakken we onze spullen en zijn we zowaar om kwart over 10 eigenlijk al helemaal klaar om te gaan. We twijfelen een beetje over de locatie van waar onze bus zal vertrekken: er staat namelijk dezelfde locatie als waar we gedropt zouden worden op de heenweg en toen zijn we daar nooit aangekomen. We besluiten het dus maar te vragen bij de receptie en de eigenaresse is zo vriendelijk om het bedrijf voor ons te bellen. Het resultaat: we worden hier op de hoek met de hoofdstraat opgehaald. Fijn! Nu hebben we dus nog flink wat tijd over en hoeven we geen taxi meer te betalen. Een andere fijne bijkomstigheid is dat we hier nu nog kunnen lunchen, in plaats van iets meenemen voor in de bus. We spelen een aantal potjes shithead en genieten van een curry, voordat we richting de hoofdweg lopen.

Om 12.40u zouden we opgehaald worden en voor de zekerheid zijn we maar wat eerder. We worden echter gepasseerd door een minivan én een bus van 'ons' bedrijf (en ook zo'n vijf andere, minstens), dus raken enigszins in de stress als het afgesproken tijdstip verstreken is.. Ik besluit dus terug te lopen naar het hostel. Als ik weer daar ben kijken ze me vreemd aan, 'why are you back??'. Ze bellen nogmaals met het bedrijf en sporen me snel aan om terug te gaan: ze komen er aan!! Het is zo'n 30 graden en met twee rugzakken ga ik snelwandelend en uiteindelijk rennend terug, waar blijkt dat de bus op me te wachten staat. Mark was hier al bijna zo ongeveer ingeduwd, maar heeft dat weten te stallen. Bus last-minute gehaald dus! Het enige nadeel is dat we als een van de allerlaatsten de bus in komen en dus zitten we helemaal achterin, waar echt minimale beenruimte is. Maar ach, we hebben het een stuk beter dan de Chinese meisjes naast ons.. Zij zitten achter een asociaal stel dat hun stoelen volledig naar achteren heeft gesteld en dus zitten de meisjes serieus met opgetrokken knieën. We hebben heel lang getwijfeld om er iets van te zeggen, maar de meisjes zelf leken zich er aan over te geven en sowieso zat die hele kant van de bus asociaal, dus dat zou het probleem waarschijnlijk verschuiven..

We zitten nog geen halfuur in de bus als we ineens stil staan. Het duurt even en dan nog langer en dan heeeel lang. Bijna een uur later stopt er een andere bus naast ons en vervolgens stapt er nog een meisje in onze bus. Een overstap dus. Wij kunnen onze ogen bijna niet geloven, maar dit meisje hebben wij in Chiang Mai voor het eerst gezien. Vervolgens bij de het kantoor van de Gibbon Experience, later op de avondmarkt in Luang Prabang, gisterochtend bij de witte duinen in Mui Ne en nu zitten we samen in de bus naar Da Lat. Echt te toevallig! We hebben haar overigens nog nooit gesproken, ik vraag me af of zij ons ook herkent.

De rit wordt gelukkig hervat en al snel is het echt bloedheet in de bus. De airco laat wat te wensen over, dus wij zitten lekker te zweten op de verhoogde achterbank. De weg is erg hobbelig, dus zo nu en dan stuiteren we letterlijk in onze stoelen, maar al met al is het een prima rit. Bij de tussenstop eten we een verkoelend ijsje en constateren we dat de temperatuur buiten gelijk is aan die in de bus. Niks aan te doen dus, er zijn ergere dingen. Na onze stop rijden we langzaam de bergen in en slingeren we over smalle haarspeldbochten omhoog. Het uitzicht wordt steeds mooier en we zien soms niks anders dan bergen vol bomen. Als we bijna in Da Lat zijn, is het uitzicht echt totaal niet meer Vietnamees. Mark zegt dat ze het hier ook wel eens de Alpen van Vietnam noemen, aangezien er overal bergen vol met dennebomen zijn!

Ruim een uur later dan gepland worden we om kwart over 6 wederom op een hele vreemde locatie gedropt, vlak naast een grote rotonde aan de rand van de stad. Hier staan weer de nodige Grab scooters, maar wij kiezen voor een taxi. We besluiten een stukje terug te lopen naar de rotonde en hebben bij de tweede poging een taxi geregeld. De man weet niet helemaal waar het is, dus 400m voor bestemming wil hij nog eens kijken. We besparen hem de moeite en stappen daar maar uit. De taxi kost echt geen drol, tot onze grote verbazing hebben we hier nog nergens problemen gehad met foutieve meters en zijn we nog amper gescammed. Wel even afkloppen, deze statement haha.

Onze homestay kunnen we vervolgens niet zo goed vinden en als ik nogmaal op booking.com kijk, zie ik dat het nog maar vijf reviews heeft. De laatste twee daarvan zijn ook niet zo best, dus we raken wat zenuwachtig. Niks voor ons ook om iets te boeken met zo weinig reviews eigenlijk. We dwalen wat door de wijk en uiteindelijk komt er een vrouw naar buiten, die ons waarschijnlijk heel zoekend heeft zien kijken. Zelf spreekt ze geen Engels en als Mark op haar telefoon laat zien waar we heen moeten, roept ze haar zoon er bij. Deze is zo lief om ons de weg te wijzen, hij loopt zelfs een stukje mee!

Eenmaal bij de homestay gaat het ook niet helemaal van een leien dakje: de kamer die we krijgen is vrij vies, het bed is gewoon niet verschoond en er staat nog een half opgedronken kopje thee. De jongen die ons ontvangt, krabt zelf ook wat achter zijn oren en zegt dat hij nog twee andere kamers heeft. We lopen dus achter hem aan en de volgende kamer is gelukkig wél goed. Hij vertrekt vervolgens weer naar beneden, maar laat ons een beetje verward achter. Was dit het inchecken? Moeten we niet betalen? Hij heeft echt totaal niks gezegd, dus Mark stelt voor om het maar na te vragen. Ik loop dus terug naar beneden om te informeren en dat is maar goed ook: hij komt met een hele andere prijs dan waar we het voor geboekt hebben! Ik laat onze boeking zien op mijn telefoon, maar hij is niet overtuigd. Na een telefoontje vertelt hij mij dat de prijs van onze boeking niet klopt, dat ze een hogere prijs hanteren vanwege TET, maar dat dit blijkbaar niet goed online staat. Dat ze de prijs verhogen met TET begrijpen we, dat doen ze hier overal, maar hij komt nu met bijna een verdubbeling van de prijs tot een totaalbedrag van ruim 80 (!!!!) euro voor vier nachten! Ik ga dus terug naar boven om dit aan Mark te vertellen, want dit gaan we niet doen. We zoeken meteen een alternatief op en gaan dan samen terug naar de jongen: we willen óf de prijs waar we voor geboekt hebben, óf we gaan weg. Je raadt het al: hij wilt niet zakken in het tarief en dus vertrekken we weer. Hij verdient nu helemaal niks aan ons, dus dat vonden we een vreemd besluit, maarja.

We lopen naar het hotel dat we net last-minute geboekt hebben en worden daar super vriendelijk ontvangen. De vrouw heeft zelfs al gezien dat we echt een paar minuten geleden geboekt hebben en we krijgen een kamer upgrade, voor zolang deze niet geboekt wordt! Vanwege TET verwachten ze namelijk wel meer gasten de komende dagen. Voor de zekerheid informeren we nog maar naar de prijs, om zeker te weten dat dit klopt, maar het zit helemaal goed. 'You pay when you check out, don't worry about money as long as you stay with me!' Een heel ander ontvangst dan net en we zijn gelijk weer in een goed humeur!

Om 8 uur zitten we eindelijk aan tafel in een lokaal vegetarisch restaurant. We eten weer echt traditioneel Vietnamees en het smaakt heerlijk! We hebben rijst, tofu in een soort sweet chili tomatensaus, banana flower salad en groenten om te delen. Erg leuk is dat je dan ook een klein bakje krijgt waar je de hele tijd alles zelf een beetje kunt mixen! Rond 9 uur gaan we weer terug richting ons hotel, wat eigenlijk net zo goed een homestay had kunnen heten, want de eigenaren wonen hier zelf ook. Als we aankomen, zijn ze een soort paastak aan het versieren met lampjes en al. Zo leuk! We zijn erg benieuwd hoe wij het Vietnamese nieuwjaar hier zullen ervaren. Je merkt echt aan alles dat het iets heel speciaals voor ze is, veel belangrijker dan onze jaarwisseling!

Geschreven door Maritvhb