Vandaag is het weer tijd om te verkassen. Om 10 uur moeten we ons appartement in Mogazd uit en beginnen we aan de rit richting Ukanc, een dorpje aan het meer van Bohinj. De routeplanner geeft aan dat we 90 kilometer moeten rijden, maar dat we er wel 2 uur en 15 minuten over zullen doen. En dat terwijl je hier bijna overal 90 km/u mag rijden.

We verwachten dat we het wel iets sneller zullen rijden, maar niets blijkt minder waar. We rijden in een treintje van onze drie auto’s achter elkaar aan over de meest smalle bergweggetjes, met de ene blinde bocht na de andere. Ondanks dat de weg af en toe ontzettend slecht is en ik het in het begin wel een beetje spannend vind om te rijden, is het echt genieten. De uitzichten die we hebben zijn niet te omschrijven zo mooi. We stoppen twee keer langs de weg, om te genieten van de omgeving en om boven in Soriška Planina, een skidorp, even wat te drinken. Een seizoenspas kost hier minder dan een weekje skiën in Ischgl! Al moet ik er wel bij vertellen dat er maar 7 pistes aanwezig zijn. Onderweg rijden we ook door verschillende dorpjes, waar soms echt maar 20 huizen te vinden zijn. Bijzonder hoe afgelegen mensen hier wonen.

Rond 13:30 komen we uiteindelijk aan in Ukanc, waar we buiten aan een picknick tafel onze gesmeerde broodjes op eten en vlak daarna het appartement in kunnen. Ook dit huisje is weer erg mooi, om over het uitzicht maar te zwijgen. Iedereen is vandaag een beetje sloom, dus we kiezen ervoor om vanmiddag gewoon even lekker niets te doen. Gelukkig maar, want al snel begint het heel hard te onweren. De helft van ons slaapt, de andere helft zit lekker op de bank. Jelmer en Esmee zijn druk bezig met het zoeken van een nieuwe camping, want zij zouden volgende week doorreizen naar Kroatië en door de huidige reisadviezen zit dat er helaas niet meer in...

‘s Avonds vertrekken we nog even naar het centrum van het dorpje om hier een pizza te eten. De serveerster zet een aantal flessen hete saus op tafel en waarschuwt bij één fles “Be careful, it can kill you, really.” Ivar waagt toch de gok, en hoewel hij zich erg kalm weet te houden, zien we allemaal dat hij het toch wel erg zwaar heeft. De saus is 400 keer zo heet als een jalapeno peper (bron: Jelmer).

Eenmaal terug in het appartement doen we eigenlijk niet zo veel meer. Heerlijk, zo’n luie dag!

Geschreven door Maritvhb