De vaste prik: om 9 uur zitten we allemaal aan het ontbijt. Wat wél anders is vandaag, is dat we in zwemkleding aanschuiven. De reden daarvoor? We gaan canyoningen! Om 10 uur moeten we ons beneden melden voordat we beginnen aan de 3 à 4 uur durende route door de beek van de Kozjak waterval. We ontmoeten onze gids - de eigenaar van het appartement overigens - en krijgen onze kleding. Voor Mark was dit nog even spannend qua schoenen, gezien haar teen, maar we krijgen wetsuit sokken en schoenen voor onderweg! Esmee en ik willen zoals altijd nog even last minute plassen, maar dat gaat niet helemaal vlekkeloos. Es treft de wc in eh, slechte staat aan, en vervolgens komt er allerlei troep uit het putje omhoog.. Niet fijn. We zijn dus iets later weg, want de instructeur belt eerst maar even een loodgieter..

We gaan lopend naar het beginpunt van de route en dus begeven we ons in zwemkleding en wandelschoenen richting de rivier. Ik moet zeggen, dat voelt erg naakt. Onze wetsuits dienen als tas voor onze gordel en helm, dus dat tilt wel makkelijk! Sandra gaat niet mee, dus die heeft nog wat mooie foto's van deze ongemakkelijke outfits gemaakt ;)

Het is zogenaamd 10 minuten lopen naar het beginpunt, maar zoals we al vermoedden is dat wel iets langer. Onderweg lopen we over iemands land en de eigenaar komt naar beneden hollen om onze gids aan te spreken. Strekking van het verhaal: hij wilt graag geld zien omdat er gebruik gemaakt wordt van zijn land. Klinkt ook zo gek nog niet en onze gids vindt dit ook best, maar vertelt wel aan ons dat dit eigenlijk niet gegrond is: er is namelijk geen tresspassing verbod in Slovenië.

Bij de beek worstelen we ons in de wetsuits en betreden we het koude water. Het is hier eigenlijk echt nog maar een klein stroompje en we krijgen wat uitleg: loop voorzichtig en verlaag als het nodig is je zwaartepunt, want het kan glad zijn. Daarna wordt ons verteld hoe we van de rotsen moeten glijden en hoe we in diep en ondiep water moeten springen. Dit alles 'oefenen' we in het kleine beekje en dan begint het echte werk. Hij zegt dat er een splitsing is en dat we voor de makkelijke of moeilijke optie kunnen gaan, hij denkt dat we de moeilijke wel aan kunnen en dus stemmen we uiteraard in. Hierna is het meteen tijd voor de eerste sprong: we kunnen kiezen tussen een hoogte van 7 of 10 meter. We hadden al gehoord dat deze optie er zou zijn en ik had al tegen Mark gezegd dat ik heel graag van 10 meter hoogte wilde springen. Maar of ik dat nou ook echt voor de eerste sprong al wilde..? Kijken wil ik zeker, daar is ook Es het helemaal mee eens. Jel is al als eerste naar beneden gesprongen van 7 meter, in de veronderstelling dat niemand die 10 zou doen, zodat hij iedereen kan filmen met de GoPro. Alleen, iedereen wil uiteindelijk kijken bij de 10 meter hoogte. Mark is nog wel wat huiverig en terwijl we toekijken hoe Iv, Es en Patrick van de hoge rots sprongen, krijg ik ook echt de zenuwen..

We besluiten om toch in ieder geval te kijken hoe 10 meter hoogte er uit ziet en Mark springt ook naar beneden, die wilde namelijk niet als laatste. Nu sta ik daar dus met die gids, vrij zenuwachtig, en op het moment dat ik bijna klaar sta om te springen wil ik terugkrabbelen. Ik sta nog half gehurkt en denk: tering, dit is hoog. 'Ik wil niet meer!' roep ik naar beneden. Maar dan bedenk ik me dat ik van tevoren al riep dat ik van 10 meter wilde springen, dit het enige moment is in de route, iedereen al geweest is en ik me maar 1 seconde over mijn angst heen moet zetten voor het buiten mijn macht om is. Als je gaat, dan ga je!

Hierna is het hek van de dam. We springen overal vanaf waar we de optie hebben! We genieten echt enorm van de prachtige omgeving én de adrenaline. De gids vertelt ons dat we een snelle groep zijn: hij hoeft namelijk nergens het touw uit te gooien om ons te laten abseilen langs de rotsen. Op twee plekken doen we dit wel, waar je niet kunt springen. We dalen halverwege een stuk af door een kleine waterval heen - wat echt een van de gaafste dingen onderweg is - en helemaal aan het einde mogen we abseilen langs de Slap Kozjak om vervolgens de laatste 8 meter naar beneden te springen. We sluiten hier ook af met een publiek: er staan de nodige toeristen de waterval te bewonderen wanneer wij ineens naar beneden komen!

Helemaal voldaan lopen we terug naar boven met onze wetsuits op onze schouders. Wat was dit gaaf! Iets voor half 2 staan we weer bij het huisje en krijgen we bier aangeboden. Niet helemaal waar wij voor zouden gaan als je vier uur lang niks gedronken hebt en wel gesport, maar je slaat het natuurlijk ook niet af!

Na de lunch vertrekt de rest nog even richting een andere rivier, waar ook een klein strandje is. Ik ben niet zo lekker, dus blijf achter in het huisje en geniet ook even van de rust ;) Rond half zes zijn ze weer terug. We 'borrelen' wat en na het avondeten kletsen Mark en ik gezellig met Es, spelen we samen met Ivar nog een spelletje en dan gaan we lekker slapen. Morgen reizen we door naar Bohinj!

Geschreven door Maritvhb