Vroegertje vandaag! We zitten om 06:50 beneden aan het ontbijt dat Liem voor ons heeft gemaakt: fried rice met groenten. Best heftig zo op de vroege morgen, maar gelukkig is het niet te sterk gekruid. Liem helpt ons met het boeken van een Grab, zodat we op tijd naar het treinstation in Ninh Binh kunnen. Als we instappen in de auto en gedag moeten zeggen tegen Liem, vind ik dat best wel jammer. Hij heeft er echt voor gezorgd dat onze tijd in Tam Coc super fijn was en dat we er het maximale uit hebben kunnen halen. Elke keer als we hem zagen was hij super geïnteresseerd in hoe het met ons ging en hij deed er alles aan om ons verblijf zo comfortabel mogelijk te maken, zonder dat we ons opgelaten voelde.

De grab chauffeur is overduidelijk erg moe en ik houd hem de hele rit (van welgeteld 10 minuten) in de gaten om te controleren of zijn ogen niet dichtvallen. Gelukkig brengt hij ons veilig naar het station, waar we 30-60 minuten van tevoren aanwezig moeten zijn. Als we het station binnenlopen vragen we ons wel gelijk af waarom we hier zo vroeg moeten zijn. Er is een wachtruimte met plastic stoeltjes en we kijken uit op een hek dat met een fietsslot is dichtgemaakt. When in Asia... 10 minuten voor vertrek wordt het hek opengemaakt en wachten we op het perron op de trein. De trein is een stuk ouder en minder luxe dan de trein waarin we in Thailand zaten, maar desalniettemin hebben we prima plekjes en zijn de stoelen best wel comfortabel. Gelukkig maar, want we zitten wel 11 uur lang in deze trein vandaag.

We reizen van Ninh Binh in het noorden van Vietnam naar Hue in het midden van Vietnam en leggen zo bijna 600 kilometer af. Onderweg rijden we een stuk door een landschap wat eigenlijk best op Nederland lijkt: overal landbouw, vergelijkbaar met onze weilanden, sloten en vlakte. Naarmate we meer naar het zuiden rijden, wordt de omgeving steeds groener. Dit komt, bedenken we, omdat het regenseizoen hier net afgelopen is. Onderweg verbazen we ons over de ene na andere Vietnamees die de trein binnenkomt met een voorraad spullen waar je u tegen zegt. Een voorraad van twee verhuisdozen, een grote zak en een grote rugzak (een bunker, zoals we in de brugklas zouden zeggen) is denk ik de gemiddelde hoeveelheid baggage die de locals hier meenemen de trein in. Vervolgens worden de enkele Westerse jongens in de trein aangesproken of ze kunnen helpen, want de rekjes voor de baggage zijn te hoog voor de Vietnamezen. Wie deze trein ontworpen heeft, komt duidelijk niet uit dit land.

Eten is vandaag ook weer een dingetje. We gingen er vanuit dat er in de trein wel eten te krijgen zou zijn, aangezien deze trein helemaal van Hanoi naar Ho Chi Minh rijdt en dit blijkt ook zo te zijn. Het probleem is alleen dat niets vega blijkt te zijn en dat het personeel echt 0,0 Engels spreekt. Gelukkig hadden we gister al wat snacks gekocht. Rond half 4 krijgen we toch wel echt honger en lopen we een rondje door de trein, naar het restaurant, waar Piet gewoon uitgelachen wordt als ze probeert te vragen naar iets te eten. Een uurtje later komt er gelukkig een karretje langs met rijst, groente en vlees los en kunnen we met gebaren uitleggen dat we graag alleen rijst en groenten willen. Iets wat vervolgens ontzettend meevalt is de prijs: we betalen voor twee grote porties nog geen 2 euro. En dat in de trein!

Een uur voor aankomsttijd gaat de trein vrolijk een half uur stilstaan en we hebben geen idee waarom. Piet ziet nog een man met inbussleutels langslopen, maar het lijkt haar beter om dat maar niet tegen mij te zeggen. Uiteindelijk komen we dus na 11,5 uur rijden aan in Hue, waar we een taxi nemen naar ons hostel. We lopen nog snel even om de hoek om ergens wat te eten en gaan dan lekker slapen, zodat we morgen het meeste uit onze enige dag in Hue kunnen halen.

Geschreven door Maritvhb