Vandaag beginnen we aan onze tweedaagse tocht naar Luang Prabang met de boot over de Mekong. Na drie vroege ochtenden konden we vandaag 'uitslapen' tot 8 uur. Ik word 5 minuten voor de wekker uit mezelf wakker, wat een ritme. We sliepen vannacht in een gedeelde kamer met een ander Duits stel. Het hostel heeft maar 8 bedden en heet heel toepasselijk 'little hostel'. We zijn dit keer voor een dorm gegaan omdat het tegenover het kantoor van de Gibbon Experience ligt en een goede deal had voor de slow boat met een tuktuk naar de pier. Dus sliepen we vannacht voor de verandering in een stapelbed. Om 10 uur zullen we richting de boot gaan, die om half 12 vertrekt.

Een dorm betekent natuurlijk dat we niet ongestoord onze gang kunnen gaan. We moeten nog inpakken, maar het Duitste stel slaapt nog. Gelukkig weten we dat zij ook de slow boat nemen vandaag, dus ze zullen vast snel opstaan. Wij gaan maar eerst ontbijten! We eten allebei porridge met kokosmelk en banaan en drinken weer eens koffie. Wanneer wij bijna klaar zijn met eten schuiven onze kamergenoten aan de tafel naast ons om ook te ontbijten. Precies hoe we het bedacht hadden, dan kunnen wij nu lekker onze spullen pakken.

Om kwart voor 10 checken we uit en ontvangen we onze bestelde lunchbox (rijst met groenten) en wel in een papieren, afbreekbaar bakje! We hadden gisteren al wat extra water en snacks gekocht en Mark haalt nog snel wat banaantjes aan de overkant, terwijl ik onze sleutel inlever. De Belgische zussen nemen vandaag de slow boat net als wij en ze hebben ook bij ons hostel de tickets geboekt, dus die komen ook weer aan wandelen. Heel toevallig hebben ook de Franse jongens bij ons hostel ontbeten vanochtend en één van hen zit nog buiten op het terrasje als wij allemaal klaar zijn om te vertrekken. De Fransozen nemen vandaag aan het eind van de dag een nachtbus om ook richting Luang Prabang te gaan, dus wie weet zien we elkaar daar nog.

Azië zou Azië niet zijn als de tuktuk op tijd zou vertrekken: er mist een lunchbox van een van de mensen die ook met de tuktuk mee gaan, dus we moeten nog even wachten tot die klaar is. De keuken is gelukkig snel en we zijn kwart over 10 wel weg. De bagage ligt weer op het dak en wij zitten met 6 anderen achter in de tuktuk. Het laatste stuk van de weg naar de pier is onverhard en het stukje naar de boot is een en al zand: we hebben allemaal stoffige, oranje voeten (en schoenen) als gevolg. Bij de boot moeten we onze schoenen uit doen en krijgen we een plastic zak om deze in te stoppen. Als we onze tickets met zogenaamd gereserveerde stoelnummers laten zien, wordt ons verteld dat ze daar niks mee doen en dat we maar gewoon ergens moeten gaan zitten. Typisch!

We nemen plaats voorin de boot, in de buurt van onze daadwerkelijke stoelen, en de boot stroomt langzaam vol. De Belgische meiden zitten schuin tegenover ons en naast hen zitten drie stereotype backpackers, die we onmiddellijk irritant vinden. Het is 11 uur en ze zitten uiteraard al aan het bier.. Ook zitten ze redelijk asociaal, want de boot is overvol en zij nemen vier plekken in beslag en hebben zo alle ruimte. Een van de Belgische meiden beschrijft ze later als 'mensen die denken dat ze hippie zijn, maar eigenlijk gewoon zichzelf kapot drinken' en ik kan het zelf niet beter verwoorden! Tegenover deze mensen zitten nog drie van deze types, dan een man die alleen reist en naast mij zit een Frans stel. Dit stel weet echt binnen no time enorme irritatie bij ons op te wekken, ze kunnen namelijk echt niet van elkaar afblijven. We vinden dit nogal onbeschoft, aangezien iedereen op de boot echt dicht op elkaar zit en niemand hier naar wilt kijken, maar ook vooral omdat public display of affection niet echt geaccepteerd wordt in de Laotiaanse cultuur. Maargoed, we houden ons voor dat de bootreis vast heel mooi wordt!

De Mekong is vrij breed bij Huay Xai en het ziet er hierdoor niet uit alsof er een sterke stroming is. Wij waren dus nog niet echt onder de indruk van deze rivier. Meteen aan boord merken we echter dat de stroming wel degelijk sterk is en zodra we gaan varen wordt het water snel smaller en versnelt de stroming nog meer. De uitzichten langs de Mekong zijn waanzinnig en de stroming is erg sterk. Ik begrijp snel waarom men deze rivier ook wel 'the mighty Mekong' noemt. Ik zit vol bewondering naar het landschap te kijken en kan niet bevatten dat deze rivier bijna 5000 kilometer lang is. Er zijn hele stukken waar het lijkt alsof er niks anders op de wereld is dan dit stuk natuur en onze boot. Het is hierdoor ook overduidelijk dat Laos enorm dun bevolkt is. Af en toe zien we kleine dorpjes in de heuvels langs de rivier en spelen er kindjes langs het water, of wordt er gevist. Het leven hier is echt onaangetast door toerisme, mensen gaan gewoon hun gang.

Tegen het einde van de eerste dag op de boot, stoppen we af en toe in wat lijkt the middle of nowhere om wat locals te droppen. Mijn geduld met het Franse stel is inmiddels meer dan op: ze zitten herhaaldelijk aan boord te zoenen en kunnen elkaar nog geen 10 seconden loslaten. Constant zijn ze aan het strelen, of moeten ze in elkaars oor fluisteren, ze zitten echt verstrengeld met hun benen en gaan uiteindelijk daadwerkelijk bij elkaar op schoot zitten. Het laatste uur gedragen ze zich redelijk, ze zitten in ieder geval weer normaal naast elkaar (wel natuurlijk elkaar aan het strelen) en ze luisteren muziek. De stereotype backpackers hebben echter hardop muziek aan staan, wat ook behoorlijk irritant is. Van alle mensen besluit de Fransman dat hij hier iets van gaat zeggen, wat erg bijzonder is, aangezien zijn gedrag echt nog veel hindelijker is. Maarja, de muziek gaat wel uit.

Als we in Pakbeng aankomen, een dorpje halverwege naar Luang Prabang, wordt de boot al opgewacht op de pier door allerlei tuktuk drivers en hostel eigenaren. Gelukkig hebben wij al een kamer geboekt en op 5 minuten loopafstand, dan kunnen we al deze mensen afwimpelen! Het lossen van de bagage is wel chaotisch. Alle mensen gaan eerst van de boot en vervolgens worden de tassen uit het ruim gehaald. De pier loopt steil omhoog en er vormt een soort bagage slinger, alles wordt gewoon maar doorgegeven. Onze tassen zijn er gelukkig snel uit en we begeven ons naar ons hostel, we zijn behoorlijk rozig van de mooie dag op de boot met zon en wind. We eten nog wat en gaan dan redelijk op tijd slapen om morgen op tijd bij de boot te zijn. Deze vertrekt om 9 uur, maar we gaan vroeg om goede plekken te bemachtigen!

Geschreven door Maritvhb