The Gibbon Experience - Part II

Laos, Nam Kan National Park

Gisteravond vertelden de gidsen dat het sterk aanbevolen werd om al het eetbare uit onze tassen te halen en in een afgesloten bak te stoppen, aangezien hier ‘s nachts standaard ratten de hut in komen. Gelukkig hebben we een grote en stevige klamboe om ons heen die ervoor zorgt dat de ratten (en andere dieren) niet bij ons kunnen komen. Als ik aan het begin van de nacht wakker word omdat ik moet plassen, durf ik eigenlijk echt de klamboe niet uit. Je hoort de ratten lopen en ook hoor ik beneden onder onze hut wilde zwijnen. Piet en ik hadden afgesproken elkaar wakker te maken als er iemand naar de wc moest, maar ik zie ons al samen in de klamboe liggen zonder dat we naar buiten durven, dus ik besluit maar om te proberen verder te slapen en gelukkig lukt dit.

Na nog een paar keer wakker te zijn geworden en dan naar de jungle geluisterd te hebben, word ik om 06:15 weer wakker. De zon begint nu op te komen en daarmee gaat er een knopje om in de jungle. Alle dieren beginnen geluiden te maken en de vogels zingen. Nu het weer licht is kan ik hier heel erg van genieten en besluit ik Piet, 5 minuten voor onze wekker om half 7, alvast wakker te maken zodat we nog even samen met dit bijzondere geluid wakker kunnen worden, voordat we aan de volgende drukke dag starten. Daarna staan we snel op en hebben we nog even tijd om te genieten van het uitzicht hier. ‘s Ochtends hangt er nog redelijk veel mist in de vallei, wat een heel mooi beeld geeft.

Om 7 uur staat de hele groep klaar om een rondje van 4 ziplines te doen, zodat we de zon achter een berg vandaan kunnen zien komen. Kee neemt ons mee naar de “village” van de medewerkers van de Gibbon Experience: een terrein met een volleybal net, een hutje met een keuken erin waar al het eten voor de deelnemers en guides wordt klaargemaakt en een grote hut waar alle medewerkers kunnen rusten en slapen. De groep speelt hier een potje footvolley: volleybal, maar dan met alles behalve je romp en armen. footvolley is een hele grote sport in Azië en wordt ook hier fanatiek gespeeld. De meeste medewerkers moeten heel hard lachen om hoe slecht onze groep hier in is.

Na het spelen van footvolley, gaan we door met de laatste ziplines. De zon komt nu echt op, de mist trekt weg en de wind van het ziplinen zorgt ervoor dat we echt wakker worden. Om 8 uur zijn we terug in de boomhut en is het tijd voor het ontbijt: sticky rice met groenten en tofu, een lokaal ontbijt. Ik moest er in eerste instantie niet echt aan denken om hiermee mijn dag te starten, maar het smaakt eigenlijk heel goed.

Als onze magen goed gevuld zijn (en er helaas heel veel eten over is), is het tijd om in te pakken en de rest van de ochtend te hiken en ziplinen. Gister deden we de langste zip line, vandaag de hoogste. Op wel 150 (!) meter hoogte, schieten we van de ene berg naar de ander, met diep onder ons het oerwoud. Fantastisch! De natuur is vandaag op sommige stukken anders dan gisteren. We lopen hele stukken door alleen maar bamboe en voor mijn gevoel is het hier een stuk steiler. Niet dat ik het echt kan vergelijken, want gister klommen we vooral en vandaag is het voornamelijk dalen. Tijdens het hiken plukt Kee zo nu en dan een plant waar we aan moeten ruiken of die we kunnen eten. Zo eten we een blad dat smaakt naar een mengeling van appel en citroen en een tak die smaakt naar chai latte. Het is echt bizar hoeveel Kee (en de rest) weet over de jungle!

Kee is iemand die heel veel praat. Hij vertelt onder andere dat hij Engels leert door zo veel mogelijk films en series uit Europa en Amerika te kijken. Dit loont zeker want zijn Engels is echt bizar goed voor deze regio. Ook vertelt hij dat hij morgen een dagje vrij neemt, omdat hij een bruiloft van een vriend heeft waar wel 900 mensen komen! Het is hier gebruikelijk dat je wat uitnodigingen stuurt en dat iedereen dan weer andere mensen blijft uitnodigen. Dat zou in Nederland niet zo snel gebeuren.

Na de laatste zipline zeg ik tegen Kee dat ik het heel jammer vind dat het over is, waarop hij antwoordt dat hij dat ook vindt. Als ik vervolgens tegen hem zeg dat hij nog heel vaak kan ziplinen en slapen in boomhutten, zegt hij dat hij het jammer vindt omdat hij onze groep zo leuk vindt. Ik ben het helemaal met hem eens!

Om 12 uur zijn we beneden bij een rivier waarin we nog even lekker zwemmen om af te koelen en waar we lunch eten: rijst met groenten. We praten nog wat na en dan is het helaas alweer tijd voor de terugreis. Rond 13:00 stappen we weer in de truck (dit keer achterin, buiten) en beginnen we aan de rit. De gidsen zeiden dat we een uur op een bumpy road zouden rijden voordat we de hoofdweg zouden bereiken en ik verwachtte daarbij een weg met redelijk wat hobbels en drempels, maar dit is echt next level. Stel je voor: bergweggetjes met steile hellingen (omhoog en omlaag) en veel bochten. Vervang nu de ‘weg’ voor een zandpad met groeven en gaten en stenen met soms wel een diameter van 50 cm. Oh, en denk er ook nog random beekjes bij die af en toe dwars door het pad lopen. Wij dachten dat het ziplinen eng/gevaarlijk was, maar toen hadden we dit nog niet meegemaakt. Eigenlijk waren we stiekem heel hard aan het lachen.

Als we uiteindelijk terug zijn bij het kantoor van de Gibbon Experience, is het tijd om afscheid te nemen van de groep en lopen we naar ons hostel aan de overkant van de straat. We boeken hier onze tickets voor de slowboat die ons in twee dagen naar Luang Prabang zal brengen en frissen ons even op. Aan het eind van de middag lopen we nog even naar de tempel van dit dorp en halen we alvast wat snacks voor op de boot.

Als we ‘s avonds bijna ons eten op hebben (weer rijst met groenten), komen de twee Belgische zussen hetzelfde tentje inlopen en niet veel later ook de twee Franse vrienden. We schuiven met z’n alle aan een tafel en hebben een gezellige avond.

Het is nu half 11 en we liggen op bed, na twee geweldige dagen die ik echt voor geen goud had willen missen. Ik wil iedereen die hier ooit in de buurt komt echt aanraden om deel te nemen aan de Gibbon Experience. De gibbons hebben we niet gezien, maar hier zitten helemaal niet over in na zulke mooie dagen.

Geschreven door

Al 4 reacties bij dit reisverslag

Zo vet!!

Esmee 2019-12-18 17:05:21

Echt zo vet! Die weggetjes klinken bekend, heb dit in India ook meegemaakt. Zo vet, jullie hebben echt een avontuur wat je nooit meer zal vergeten! Volgende keer op sxm de flying dutchman! Stijlste zipline van t caribisch gebied en denk ongeveer 300m a 400m hoog🤗

Nastasia 2019-12-18 17:09:29

Zo vet! Alleen dat van die ratten, brrrr... No way dat ik onder die klamboe vandaan zou komen.

Rachel 2019-12-18 17:18:56

Overtreffende trap!! Wat mooi allemaal. Groetjes Opa en Oma

Lettie 2019-12-20 16:52:03
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.