Vanmorgen vond Twan het nodig om mij om 7:00 uur wakker te maken met de vraag of hij naar beneden mocht, lees: achter de computer. Ik vond dat natuurlijk veel te vroeg aangezien hij gisteren pas 23:30 uur naar bed ging. Om 8:00 uur mocht hij van mij wel naar beneden maar ieder kwartier kwam hij vragen of het al 8:00 uur was. Resultaat: iedereen wakker en ik maar aangekleed om ontbijtje te halen in een buurtsuper hier 1 straat verderop. Chris ging mee en zo gezegd zo gedaan, 1 brood, 1 melk, 4 bananen, 2 toetjes, 1 pakje ham, 12 eieren en 1 kleine Nutella en we rekenden 38 dollar af!!!! Zooooo, best wel prijzig dus. Maar ja, we hadden niet veel te eten dus toch maar eieren (haha) voor ons geld gekozen.
Maar extra van dit ontbijt genoten en nog even met Twan gesproken over zijn korte nacht en dat we bang zijn dat we daar allemaal vanmiddag last van krijgen in de
vorm van dreinen en vooral zijn zus plagen. Iets wat we de laatste dagen helaas al iets teveel hadden gezien. Maar Twan beloofde beterschap en zou zijn best doen zich te gedragen vandaag.

Dus wij rond 10:00 uur op pad naar Georgetown, een superleuke wijk van Washington. Voelt wat meer dorps aan, mooie huizen en alles netjes opgeruimd. Volgens de taxichauffeur is het wonen daar niet te betalen.
In die wijk zouden we ook op de blauwe lijn van de ‘Hop on Hop of’ bus kunnen stappen en laat daar in die wijk nu ook een Apple store zijn. 2 vliegen in 1 klap. Iets waar ik al sinds we hier geland zijn naar op zoek zijn ivm de wens om een smartwatch te kopen en dat dat hier toch wel wat goedkoper zou moeten zijn dan in NL.
In de Apple store geslaagd, alles gelijk geïnstalleerd daar en met een prachtig horloge om (alvast voor mijn verjaardag gehad van Chris) op weg naar... ja, de beste cupcake winkel de omgeving. Er was zelfs een programma gemaakt op TV op TLC van deze 2 zussen die de lekkerste cupcakes maken. Daar konden we natuurlijk niet aan voorbij lopen. We waren vooraf gewaarschuwd voor lange rijen buiten om überhaupt een cupcake te kunnen kopen. Gelukkig viel dat erg mee, de rij was alleen in het kleine winkeltje wat alleen maar erg handig was omdat je dan even de tijd had om te kiezen uit misschien wel 30 verschillende soorten cupcakes. Gelukkig hadden we net op tijd een keuze kunnen maken en de kids kregen er 1 extra om samen te delen omdat het 6 cupcakes waren voor de prijs van 5.
Met de cupcakes onder onze arm naar het eerste de beste schaduwplekje gelopen met stoeltjes en een tafeltje. Want het was weer behoorlijk warm. Rond de 32 gr.
In de schaduw genoten van de cupcakes en hoewel Chris geen zoetekauw is vond ook hij zijn cupcakes ‘cheesecake lemon’ heerlijk. Zelfs fantastisch te noemen zei hij.

Daarna op naar het opstappunt van onze ‘blauwe lijn bus’.
Oeps, ik zou de kaart waar de opstappunten duidelijk opstonden in mijn beheer houden maar ergens ben ik hem verloren..... dus op de gok naar een grotere weg gelopen omdat Chris dacht dat de bus wel zou komen, Alexandra dacht daar anders over (het enige waar ze het de hele vakantie niet over eens waren was de route die te lopen was, zei de een rechts dacht de ander links).
Uiteindelijk een Free wifi punt gevonden en bleken we toch niet goed te staan, 1-0 voor Alex.
We moesten nog best een stuk lopen voordat we op het juiste punt waren beland en daarna hebben we wel ruim een
half uur gewacht op de goede bus. Gebraden door de zon en licht geïrriteerd ingestapt en bedacht dat we er bij het winkelcentrum zouden uitstappen om even airco te happen daar. Reed de bus er voorbij?! Bleek dat geen vast stoppunt meer te zijn. De bus ging gelijk door naar Arlington, een militaire begraafplaats. Echt enorm groot, het einde niet gezien, zo groot was het. Daar even rondgelopen en een stuk geschiedenis meegekregen over de oorlogen die Amerika heeft meegemaakt. Twan en Chris vinden dat beiden erg interessant en Chris weet er ook altijd weer verrassend veel van. Ik ben dan echt een leek daarbij vergeleken.
De bus konden we vervolgens niet pakken naar het koele shoppingcentre want die zou daar niet stoppen.
Uiteindelijk de bus dus vaarwel gezegd en zelf met een Uber die kant op gegaan.
Daar was het idd koel, bij een Italiaan gegeten en toch nog ‘even’ langs de winkels. Dat blijft toch trekken als je in zo’n immens centrum loopt. Chris is met Twan ergens wat gaan drinken en gaf even duidelijk de bandbreedte aan betreft eventuele uitgaven.
Goed geslaagd gingen we om 20:00 uur richting huis. Dit was nu ECHT de laatste keer naar de winkels.
Onderweg hadden we goed zicht op het Pentagon wat we uiteindelijk niet gezien hebben van dichtbij en ook de watertaxi wat op de planning stond niet gedaan. Helaas maar tis niet anders. Morgen willen we eerst een beetje uitslapen en dan naar de Washington Zoo. Gewoon met onze eigen auto. Daarna op tijd naar huis en koffers pakken. Alweer onze laatste dag hier in de USA.

Ohja, en niet te vergeten, Twan heeft zich uitstekend gedragen vandaag. Heeft niet gezeurd, goed gelopen en niet geklaagd over de warmte zelfs onze tassen gedragen na het winkelen. Hem uiteraard een dik compliment gegeven!

Geschreven door Fam.Stuij