Eerst een verslag van Emma:

Hallo allemaal (ik weet het, ik ben niet de beste met openingszinnen maar ik kon niks anders verzinnen)
Vandaag ga ik (alweer) eens wat vertellen over wat ik vandaag heb meegemaakt, dus ga er maar voor zitten en geniet van mijn schrijfkunsten.
Vanochtend moest ik wakker gemaakt worden (zucht) omdat we gingen paardrijden
We moesten er heen met de bus maar toen we op de plek kwamen waar de bus zou arriveren stond er een MEGA GROTE RIJ !!!
Dus sloten we maar aan in de rij… (we zouden dus gewoon te laat komen)
MAAR TOEN ging mama naar 1 van de mensen die ergens bij de bus iets stond te doen en vroeg of we naar binnen mochten omdat we anders te laat kwamen
En toen zei ze : (tenminste, wat ik kon horen) yes
Dus toen konden we meteen naar binnen
Toen we aankwamen zijn we meteen gaan rennen naar dat paardenkantoor ofzo
Meteen werd ons een paard aangewezen, ik had Ubee en mama had Barbara
Ubee was heel mooi en luisterde heel goed, maar mama’s MUILEZEL was de grootste van allemaal, had MEGA oren, was super traag, het enige wat ze deed was eten en liet HEEL VEEL SCHETEN, ik had echt medelijden met de mevrouw achter haar
Als je het zo hoort zie ik best een vergelijking
Het was echt heel erg leuk en grappig
Voor de rest hebben we ergens nog iets gegeten (ik had een lekkere hotdog)
Daarna gingen we meteen zwemmen
Waar we gingen zwemmen hadden ze een soort baan gemaakt van stenen waar een stroming doorheen stroomde
Alleen die stroming was heel sterk dus dat verliep niet altijd even soepeltjes
Daarna gingen we wat eten in Zion en gingen we weer naar huis
Dit was dan mijn verhaal (jammer he)
Groetjes van mij (dat ben ik)
Doeiii !!!

Om half 8 de wekker gezet, we wilden kwart over 8 met de shuttle bus dus we dachten, dat is ruim genoeg. Toen we in NL de reservering maakte voor het paardrijden werd aangegeven dat het wachten bij de bussen soms wel 3 kwartier kon duren. Gisteren viel dat wachten erg mee, dus (ja eigenwijs als we weer waren) hadden we dat advies in de wind gegooid. Eerst al sjorren en trekken aan Emma, kom nu je bed uit…..hup eten en tanden poetsen, smeer je in, pet op en bril op….. alles gaat traag. Dus uiteindelijk stonden we pas tegen half 9 bij de bus.

En ja hoor, een enorme rij, of dat we voor droomvlucht in de Efteling stonden te wachten. Balen want gisteren hadden we al getest dat het 17 minuten duurde om bij de lodge te komen met de shuttle bus, dus dat zouden we nooit gaan redden. Maar een brutaal mens heeft de halve wereld dus ben ik naar zo’n park wacht gegaan, Emma meegenomen en op mijn liefst gevraagd of wij voorrang mochten ivm een geboekte paardrij excursie. De dame in kwestie keek eerst mij en Emma aan en zei toen, 'dit horen we dagelijks'. Je had gewoon eerder moeten komen, uuh, ja…dat hadden we zelf ook al bedacht.
Maar zei ze toen: je mag mee met de volgende bus die over 5 minuten komt. En heb je nog meer familie bij je? Ja? Dan mogen die ook mee. Dus Chris en Twan ook heel de rij langs (best een genant gevoel eigenlijk want iedereen kijkt en vraagt zich af waarom wij voorrang krijgen) en zo hup de bus in. We hebben de dame uiteraard 100X bedankt en snel de bus ingelopen, dat liep dus met een sisser af.
Net op tijd waren we bij de Lodge aangekomen en rennend naar de paarden gegaan, 2 minuten voor 9 aanwezig….
Daar moesten we uiteraard tekenen voor eigen risico, in een goede conditie te zijn etc. Dat snel gedaan en toen kregen we allemaal een paard aangewezen, nou ja paard….er waren ook muilezels…dat leek me wel wat voor mij. Niet te groot wellicht…nou dat was fout gedacht, dat waren de grootste.
Je herkende ze aan de grote oren die ze hadden. Emma kreeg een beschaafd paard, Ubee genaamd. De cowboy gaf aan dat als de Ubee zouden roepen ze Emma zouden bedoelen, dus voor dat uur even een andere naam.
Toen kwam ik, 'heb je al eens eerder paardgereden', werd gevraagd. Uh, nou ja, ooit in Frankrijk max 1 uurtje.. door de bergen. Dus graag ‘an easy one’, gaf ik aan.
Doen we, zei de cowboy maar hij lachte er wel bij. Ik kreeg dus vervolgens de grootste, wel een muilezel maar ze was enorm. Barbara was haar naam, afijn, dus als er Barbara werd geroepen bedoelden ze mij. Eerst Emma op Ubee, dat deed ze heel soepel, mijn hart zat inmiddels in mijn keel want ik stond naast Barbara en dat was geen EASY ONE.

Een knappe jonge cowboy kwam bij mij staan en maakte nog grapjes over dat het een moeilijk beest was, altijd wegliep etc. Maar snel erachteraan, I’m joking.
1 voet in de stijgbeugel was al een uitdaging en vervolgens voelde ik een enorme zet bij mijn been/bil en de knappe cowboy lichtte mij zo het zadel in. Opgelucht zat ik op dat hoge beest, eerste hobbel is genomen, nu nog blijven zitten. Chris stond uiteraard vanaf de zijkant vermakelijk toe te kijken….en schoot wat foto’s.
Eenmaal onderweg liepen we eerst te paard door de Virgin River heen, bijna natte voeten maar wat was dat leuk. In Zion te paard en daarna door de rivier….echt een droom.
Er werden foto's gemaakt tijden het lopen door de rivier maar ik had van tevoren bedacht dat het mij geen 10 dollar per foto waard was. Daarna eigenlijk kop aan kont achter elkaar gelopen, denk dat we met 20 man/vrouw waren. Echt heel leuk en er waren 3 cowboys als begeleiders. Die leuke verhalen vertelden, informatie over het park en de paarden en grapjes maakten (over onder andere schoonmoeders). Ze deden erg hun best het ons naar de zin te maken.
Ubee was een lief makkelijk paard en Emma hoefde haar nauwelijks te corrigeren.
Barbara echter was anders, ze at voortdurend van struiken, wilde niet lopen, ondanks mijn aansporen en liet voortdurende scheten. Dus de vrouw achter mij gaf gekscherend al aan dat ze het slechtste plekje had in rij, sorry… misschien had Barbara iets te zwaar getafeld gisteren??

De cowboys hadden aangegeven dat de paarden echt niet hoeven te eten en drinken, dat hadden ze namelijk net nog gedaan, dus gewoon doorlopen.
Uiteindelijk na 1 uur waren we weer terug, na weer een hulpje van een cowboy stond ik weer op mijn eigen voeten, wat een geweldige ervaring. Toch gezwicht voor de leuke foto's en met 20 dollar lichter richting de lodge gelopen.

Ook lekker wat gegeten met Emma bij de lodge en terug naar de camping. We hadden lange broeken aan ivm paardrijden dus die eerst maar uit gedaan. Daarna wilden we weer het park in naar de laatste stop om daar lekker in de Virgin River te zwemmen en af te koelen echter de rij was nog langer dan dat het vanmorgen was. Dus maar bij de camping gebleven. Dichtbij was een winkeltje met Laundromat (wasserette) dus daar al mijn was gewassen en gedroogd. We gaan langzaam naar richting de helft van de vakantie dus lekker als we dat maar vast gedaan hebben. Daar was ook WiFi dus weer even ge appt naar het thuisfront en mijn zus een goede vakantie gewenst want zij gaat morgenochtend naar Italie en het blog van gisteren kunnen versturen. Ideaal.
Kids liggen lekker in de Virgin River, iedereen blij.

Nadat de was weer was opgeborgen in de kasten hebben we met elkaar nog afgekoeld in de Virgin River. Wat was het weer ontzettend warm.
Einde van de middag naar Springdale gegaan, een klein dorpje hier vlakbij wat ook per shuttle bus te bereiken is. Daar in een typisch amerikaans restaurantje een hamburger met friet gegeten. Daarna nog wat souvenier winkeltjes bekeken en terug de bus in naar de camping. De bus zat vol met nederlanders en al snel hadden we een praatje over de route die zij namen en nog nemen en wij. We zijn nog niemand tegengekomen die een combinatiereis maakt, dus half camper half auto.
Eenmaal bij de camper betrekt de lucht weer (dat zien we toch wel vaak de afgelopen dagen, ’s avonds onweer en een bui) en onweert het in de verte.
Volgens die nederlanders was een deel van Zion ook vanaf nu afgesloten ivm grote kan op flash floods, ben dus benieuwd hoe morgen de Virgin River erbij ligt.
Morgen hoeven we pas 11.00 uur de camping af dus we hebben maar geen wekker gezet.

Geschreven door Fam.Stuij