Er zit een voordeel aan een jaar lang bezig zijn met deze droomvakantie naar de USA maar zeker ook een nadeel.

Laat ik beginnen met het voordeel:
Vorig jaar april heb ik mijn eerste telefoontje gepleegd naar een reisbureau met gerichte vragen over een reis door West Amerika als gezin met 2 kinderen.
Menig discussie had thuis al plaatsgevonden over hoe de reis in te vullen, per auto of per camper. Eigenwijs als Chris en ik zijn kwamen we er totaal niet uit en we verkenden dan ook de mogelijkheid om dan maar gewoon beiden opties te gaan combineren.
Op verschillende reisbureaus adviseerden ze ons óf het een óf het ander te doen. Wisselen van auto naar camper of anderom zou relatief duur en ook wel tijdrovend zijn...

Echter begin augustus vonden we een reisbureau wat aangaf dat dit wel dégelijk mogelijk was en zijn we in gesprek gegaan. Na dit prettige gesprek en hun persoonlijke benadering zijn we in zee gegaan met dit bureau, helemaal in Tilburg.

Maar nu terugkomend op het voordeel: een jaar lang voorpret, eind augustus geboekt.....toen een tijd rustig....in januari alle campings geboekt (die hadden we namelijk niet via het reisbureau geboekt) wat toch nog wel een enorme puzzel was om de dagen zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen, steeds weer de juiste data in te vullen van verblijf, letten op het aantal miles per dag te rijden etc.

Toen weer even niks...in april de excursie Alcatraz geboekt, toen begon het steeds meer te leven.... daarna in mei langs het reisbureau om alle papieren op te halen, daar ter plekke een excusie naar Antelope canyon geboekt en laatst nog een paardrij excursie in Zion NP. Esta visum geregeld waar ik per kind moest aangeven of ze ooit betrokken zijn geweest bij een terroristishce aanslag?!
Allemaal leuke maar dus ook rare dingen. Maar die concrete voorbereidingen zorgen voor veel voorpret!

Maar over het nadeel heb ik het nog niet gehad:
Dat is er namelijk ook, zelf heb ik de reis in gedachten al 10x beleeft, alles (te) veel overdacht. Alles al 3x doorgelezen, op google earth incl streeteview gekeken waar we precies terecht komen, Chris aan zijn hoofd gezeurt om kleine details, en noem het maar op. Zelfs gekeken waar welke Walmart (soort Makro) zit, totdat ik dacht....nu stoppen...dit kan echt niet.

En wist ik in augustus veel dat Trump aan de macht zou komen (had de kans op 0,01% ingeschat), personenen uit diverse landen niet meer welkom zijn in de USA, eerst mijn laptop wel, daarna weer niet en nu blijkt toch weer wel in de handbagage mee mag....

Wist ik veel dat Chris inmiddels een nieuwe baan heeft, mijn baan op de tocht stond en nu waarschijnlijk toch weer niet op de tocht staat (nog niks officieels op papier overigens) en ik een enorm drukke periode achter mij zou hebben ivm implementatie van een nieuw electronisch patientendossier in het ErasmusMC. Veel overuren heb gemaakt en eigenlijk redelijk vermoeid ben.

Terugkijkend dus een enerverend jaar en deze droomreis komt dan ook meer als geroepen, 26 dagen gaat de reis duren. Start vandaag en 1 augustus landen we om 9.00 uur weer in ons kikkerlandje.

Wat ontzettend leuk dat jullie ons gaan volgen. Met dank aan de familie Korevaar die ons hebben getipt op de mogelijkheden van deze app Pindat en ook nog eens tijd hebben vrijgemaakt om mij wegwijs te maken binnen deze app.
Emma en Twan zullen ook stukjes gaan schrijven over hoe zij de reis beleven, uiteindelijk gaan we deze reisverslagen gebruiken in een album om zo deze, nu al, fantastische reis vast te leggen.

Maar genoeg over het afgelopen jaar, nu over vandaag:

Zoals verwacht heb ik ieder uur gezien vannacht, overdenkend of ik alles wel bij mij hebt en ho ehet allemaal zal gaan lopen.
Om 7.15 uur zijn we naar de trein gelopen, vervolgens in een overvolle trein met 3 zware koffers, 3 stuks handbagage en 2 kids was best een uitdaging. Zo handig is die trein dan toch ook weer niet.
Maar goed, veilig op schiphol aangekomen zagen we gelijk dat we vertraging hadden. 15 minuten dus daar doen we natuurlijk niet moeilijk over, de wachtrijen vielen allemaal erg mee dus we rekenden ons al rijk. Douane ging zonder problemen, de kids en wij werden gefouilleerd. Helaas ging het laatste deel minder voorspoedig, op Schiphol.
Nadat we 1 uur later dan gepland in het vliegtuig naar de startbaan gingen om op te stijgen moesten we plotseling terug omdat er een lampje brandde wat niet zou moeten branden. Zekerheid voor alles dus weer terug naar de gate, weer wachten en uiteindelijk ruim 1,5 uur later dan gepland de lucht in.

Emma zat witjes naast mij, toen ik vroeg of er wat was gaf ze aan toch wel bang te zijn, want wat zou er gebeuren als we in de oceaan zouden neerstorten... die vraag had ik even niet verwacht maar na wat statistische uitspraken over kansen vliegen versus auto is ze toch gerustgesteld.

We hadden een goede en rustige vlucht, en wat een eten en drinken kregen we aangeboden, ze bleven langskomen. Echt prima geregeld en nog lekker ook!
Kids zaten uiteraard gekluisterd aan het schermpje waar zelf films NL ingesproken te zien waren. Chris probeerde wat te slapen maar met zo'n kletskous als Twan naast je wordt dat een hele uitdaging.

In Minneapolis waren we snel door de douane heen, vingerafdrukken achtergelaten en we mochten door. ,Het weer lijkt op dat in NL, half bewolkt, 25 graden.
Auto opgehaald bij Alamo, een ruime SUV.

Na wat zoeken, want Chris was vergeten de kaart van Minnesota te downloaden op zijn Iphone, werden we welkom ontvangen door Mark en Leonie waar we 2 nachten blijven slapen. Wat wonen zij prachtig.... op een leuke plek en een prachtig huis met veel groen eromheen.
We hebben de complete basement tot onze beschikking, met 3 slaapkamers en een badkamer wat een luxe!

Gelijk deze avond nog bij Mark op de motor gezeten, helm is hier niet verplicht gek genoeg, en de kids hebben ook een klein rondje gereden achterop.
Guy (zoon van Mark en Leonie) kwam ook nog langs, leuk om elkaar hier te zien.

Het is inmiddels 22.00 uur (5.00 uur NL tijd) dus ga zo lekker slapen....

Geschreven door Fam.Stuij