Terwijl ik dit blog schrijf wil ik jullie toch de omgeving hier beschrijven: ik zit buiten in het donker naast de camper te typen. Midden tussen de hoge bergen/rotsen en ruwe natuur in Zion NP. Overal om mij heen hoor je de krekels en het is zwoel warm. Het heeft net enkele uren geregend nadat het echt heel heet was geweest vandaag. Redelijk dezelfde temperatuur als dat we in Page ervaarden.
We staan op een natuurcamping midden tussen de hoge bergen van Zion, wat een geweld…die grote rotsen die voor je gevoel elk moment naar beneden kunnen vallen. Wat ook is gebeurd in 2010. De Zion Lodge (wat verderop in het park ligt) was toen ineens niet meer bereikbaar omdat de Virgin River, die door Zion loopt, een andere weg had gevonden noodgedwongen door de verschuiving van de rotsen.
Je voelt je erg nietig tussen al dat geweld en we hebben vandaag weer onze ogen uitgekeken (het wordt bijna saai om te benoemen maar niks hiervan is overdreven).
Vanmorgen om 6.45 uur de wekker gezet, dat viel even tegen want ivm het uur tijdsverschil van de dag ervoor was het gevoelsmatig voor ons 5.45 uur.
Afijn, alles over voor een (nog) rustig Bryce Canyon. Dat bleek ook zo te zijn, om 7.15 uur de camper rijklaar gemaakt, de kids wakker gemaakt die luid mopperend toch maar hun bed uit kwamen.
We konden al zo vroeg uitchecken op de camping wonderlijk genoeg, de vuilnis nog even weggegooid en daarna het park ingereden. Weer of we alleen op de wereld waren, zo stil was het, we hebben 18 mile het park ingereden tot het laatste view point, namelijk Rainbow viewpoint, 9000 ft dus ruim 3000 meter. Daar aangekomen hebben we ontbeten, en heb ik zelf scrumbled eggs gemaakt. Dat is zo handig aan een camper, alles is voorhanden. Gas, was water elektriciteit, je eten, je drinken etc.
Dus weer een ervaring erbij, ontbijten op 3000 meter. Daarna foto’s gemaakt bij het uitkijkpunt, wat weer schitterend was. Met een blauwe lucht…dus alles zat mee!!
Onderweg hebben we kuddes herten gezien, weer eekhoorntjes en prairie hondjes, ook veel roofvogels die maar cirkelden in de lucht op zoek naar een prooi.
Daarna langs andere uitkijkpunten gereden en hier en daar nog foto’s gemaakt. We kwamen een amerikaanse familie tegen die aangaven dat we nog even van de temperatuur moesten genieten want Zion zou erg heet zijn. Dat wisten we eigenlijk al wel maar toch…
Daarna voorspoedig naar Zion gereden, was 160 km dus goed te doen (we vinden dit inmiddels nog maar een klein stukje). We kwamen bij het incheckpunt van Zion, daar moesten we onze parkenpas (Annualpas) laten zien. Tegelijkertijd werd medegedeeld dat we een bepaalde tunnel door moesten en dat je daar begeleiding bij krijgt ivm het feit dat we een camper hebben van een bepaalde hoogte. Of we gelijk 15 dollar wilden afrekenen, geen keuze natuurlijk dus hebben we dat maar braaf gedaan. Toen we Zion eenmaal in waren werd het landschap gelijk anders, hoge bergen, ruwe natuur, echt prachtig! En weer zo ander als Bryce Canyon. Gelijk samen een discussie welk park we nu mooier vinden, en we kwamen er eigenlijk niet uit. Ze zijn beiden uniek en mooi!
Al snel kwam de betreffende tunnel, we mochten van de verkeersbegeleider gelijk doorrijden, nadat we uiteraard hadden laten zien dat we die 15 dollar hadden betaald. We konden alleen in de midden van de weg rijden, anders zouden we met de hoogte van de camper de tunnel raken. Maar met Chris achter het stuur is dat natuurlijk geen probleem, moeiteloos reden we erdoor. Aan de andere kant werd het verkeer voor ons opgehouden, want passeren in de tunnel was echt geen optie.
Daarna kwam het echte stuurwerk werk weer aan de orde, weer Zwitserland formaat. Haarspeldbochten te over en zo daalden we steeds verder af. En werd het dus steeds warmer.
Bij het Visitors Centre was ook onze camping en kregen we echt een prachtige plek toegewezen, zie foto’s.
Om geen tijd te verliezen hebben we gelijk een shuttle bus het park in gepakt, Emma en ik wilden graag even kijken waar we precies verwacht worden morgen met paardrijden. (In tegenstelling tot Bryce mag je in Zion echt niet met camper het park in). Je kan maar beter goed voorbereidt zijn. Het is net zo goed geregeld als in Bryce Canyon, je kan gratis de bus pakken en in totaal op 9 plekken uitstappen in het park. Het 9e plek (the narrows) is tevens de laatste en keert de bus weer terug naar het Visitors Centre, het eerste plek en tevens bij onze camping. Echt goed geregeld.
Wat ons al eerder opviel was dat het erg druk was in het park, hier zijn we al in NL op gewezen, in de weekenden gaan de Amerikanen ook graag even weg dus bezoeken ook de parken, hopelijk is het morgen wat rustiger.
Bij punt 5, de Zion Lodge, zijn we uitgestapt en hebben we bij de paarden gekeken en waar we ons morgen om 9.00 uur moeten melden. Makkelijk te vinden, nog even gevraagd of het niet te warm is voor de paarden aangezien wij het al nauwelijks volhielden in de warmte. De ranger gaf aan dat als de paarden stilstaan ze onder een soort koude watersproeier staan en dat vooral de vroege tochten echt nog goed te doen zijn. Dus gerustgesteld de shuttle bus weer in. We wilden toch wel eens even bij het 9e punt kijken, om zo toch een indruk van het hele park op te doen. Maar wat was het warm, ik heb op plekken gezweten waarvan ik niet wist dat dat kon. De kids klaagden ook steen en been dus Chris en ik probeerden zelf maar gewoon even door te bijten, als wij dan ook nog eens gaan klagen is het hek van de dam. Het moet echt boven de 40 graden geweest zijn, kan niet anders. En daarbij ook erg benauwd.
Bij het laatste punt uitgestapt en wat bleek, volle schaduw van een grote berg en de Virgin River stroomde daar flink. De kids gelijk het water in, kleding nat maar wat maak het uit in deze temperatuur. Echt heerlijk bijgekomen daar.
Uiteraard is het heus niet altijd pais en vree bij ons, Emma is momenteel behoorlijk aan het puberen, denk hierbij aan: niet uit bed willen komen ’s morgens, standaard vragen hoeveel er gereden moet worden en dan gelijk al (voordat ik überhaupt iets heb kunnen zeggen) zuur gaan kijken, constant in discussie gaan met Twan, grote mond tegen ons etc. Zo ook vanmiddag: Twan viel lelijk in het water, deed zich zeer en Emma lachte er vrolijk om. Vervolgens kreeg ze een preek van Chris en eigenlijk toevallig maakte ik er een foto van…die foto zegt alleen zoveel over hoe ze soms is dat ik hem jullie niet wil onthouden….. Vooral non-verbaal erg sterk. Nu kunnen we er natuurlijk weer om lachen maar soms…..
Na die preek (haha) zijn we terug naar de camping gegaan maar halverwege de rit al was het weer niet te harden. Eenmaal terug op de camping gelijk de Virgin River (nou ja, eigenlijk beek) ingelopen en afgekoeld, inmiddels was de lucht betrokken en begon het te onweren. Er werd steeds gewaarschuwd voor een flash flood en dat de beek ineens snel gevaarlijk hoog kon worden. Dus er toch maar weer uitgegaan. Vervolgens heeft het een aantal uur geregend, heb ik een tijdschrift gelezen en heeft Chris weer een hollands potje gekookt. Na het eten was het én droog én zeker 10 graden koeler. We zijn naar de overkant van de Virgin Beek gelopen en daar waren wat winkeltjes en terrasjes. Daar heeft Emma eindelijk haar hoedje gekocht (zeker 20 winkels afgelopen in de afgelopen tijd, zucht…) en Twan een nieuwe zonnebril want zijn vorige was ineens ?! kapot.
Daarna nog lekker een kopje koffie gedronken op een terrasje en de kids een ijsje. Daar hadden we toch nog even WiFi dus even het thuisfront laten weten dat we in Zion zijn, en de mededeling dat het blog later volgt. Op de camping is niet veel, geen douches en al helemaal geen WiFi. Dus daarom het verhaal maar even in een word document getypt omdat ik bang ben dat het anders weer vergeet. Zodra we op de volgende camping zijn is het alleen maar knippen/plakken en versturen.
Nu dus weer terug bij de camper. Zo lekker gaan slapen want morgen gaat weer de wekker vroeg ivm ons paardrij avontuur.
Oh er lopen hier erg veel dieren rond, overal eekhoorntjes waarvoor gewaarschuwd wordt omdat ze bijtgraag zijn en vervelende wonden kunnen veroorzaken, dus zeker geen eten geven. Nergens vuilnis buiten laten staan etc. Ook loopt er een hertje rond op de camping die absoluut niet schuw is. Hagedisjes en grote kevers hebben we ook al gespot.

Geschreven door Fam.Stuij