Vandaag om half 9 wakker van de wekker. Voor het eerst ontbeten in een Amerikaans hotel voor de kids. Die keken dus ook echt hun ogen uit en wilden natuurlijk gelijk een wafel maken met het wafelijzer.
Uiteraard wilden ze daar slagroom en stroop op, bizar dat je slagroom kan krijgen bij het ontbijt ... ze maar laten gaan. Na een kwart wafel zaten ze er eigenlijk al van vol.

Zelf hebben we lekker scrumbled eggs op, lekker geroosterd brood, vers fruit en een kop koffie. Toch heerlijk zo'n ontbijt hier en met een gevulde maag op pad te gaan.

Het plan van vandaag was als volgt:
Sequoia bomen kijken (Wikipedia over uitleg Sequoia: De mammoetboom of reuzensequoia is een boom uit het geslacht sequoia van de cipresfamilie. Het is de zwaarste boom in de wereld. De soort komt van nature voor in Californië waar ze groeit op de westelijke hellingen van de Sierra Nevada) in Mariposa Grove (hier vlakbij) om vervolgens naar het uitzichtpunt Glacier te gaan waar je prachtige vergezichten hebt. Niet teveel rijden en een wat rustigere dag dus. Weer FOUT gedacht helaas.

Nadat we ons hadden ingesmeerd en onze wandeschoenen hadden aangedaan, rugzakken hadden gepakt met voldoende water erin zijn we eerst muggenspray gaan halen. Ik wilde echt Yosemite niet meer in zonder spray. Dat was al snel gelukt bij de eerste de beste Pharmacy.

Daarna het park in, al snel zagen we dat Mariposa Grove dicht was vanwege 'rehabilitation'. Lees: opknapwerkzaamheden.
Dat is nog eens balen, want de Sequoia bomen stonden toch echt op ons lijstje.
Daarom het Visitors centre opgezocht en daar advies gevraagd waar deze specifieke bomen ook nog te zien zijn.
De dame in kwestie gaf aan dat Merced Grove en Tolumoma Grove ook een optie waren. Maar die waren echt wel weer ver het park in. Weer een eind rijden.

Toch maar die kant op gegaan, want tja... we wilden ze toch echt zien.
Eerst ons nog ingesmeerd met die muggenspray, wat een spul was dat. Chris had het in z'n ogen gekregen en Twan ook. Dus dikke tranen bij Twan. Toen ik aangaf dat hij lekker even moest blijven huilen om het er zo uit te huilen werd hij ook nog eens boos. Nee Twan? Geen grapje... als jij huilt spoelt de spray vanzelf uit je ogen.
Ook werd je er helemaal vettig van en de spray droogde niet echt (ik had ook 'droge' spray kunnen kopen maar die was 2 dollar duurder dus ik dacht kostenbewust bezig te zijn, verkeerd gedacht dus). Heel de Jeep was inmiddels vet aan de binnenkant en vergeven van de anti muggenlucht. Doel in ieder geval behaald. Geen mug die nog in de buurt kwam bij ons!!

Eenmaal aangekomen bij de Merced Grove zijn we lopend op pad gegaan naar de bomen, 2,4 mile. Moet lukken toch? We keken eigenlijk niet naar alle bezweten mensen die terugkwamen.
De heenweg ging prima. Allemaal naar beneden, we realiseerden ons echter al snel dat we het ook nog naar boven moesten lopen. We doen het liever andersom, eerst naar boven en dan maar beneden maar afijn, alles voor de Sequoia bomen.
Al snel hoorden we ritselen tussen de bomen en dit keer werd dierenspotter Twan bang.
Gisteren hadden we namelijk in het krantje van Yosemite gelezen dat je je kids bij je moet houden in het bos en dat er zeker beren en mountain Iions (poema's) rondlopen.
Voor de grap hadden we de kids verteld dat ze hier wel vooruit konden lopen en misschien wel een beer zouden tegenkomen.
Twan vond het ineens niet zo leuk meer, en inderdaad hoorden we steeds geritsel. Waarschijnlijk takjes en dennenappels die naar beneden kwamen, plus heel veel eekhoorntjes.
Uiteindelijk heeft een tegenligger Twan verzekerd dat zij geen beer tegengekomen waren. Dus opgelucht liep Twan verder.

Ineens stonden we voor de Sequoia bomen, wauw... wat zijn die groot...
Inmens groot. We hadden onderweg al als tip gekregen ze met de panorama stand op de IPhone de bomen op de foto te zetten want anders kreeg je ze niet op 1 foto.
Zelf had ik de Canon Camera van Alexandra bij mij dus het zou wel goed komen.
Bij de bomen beland deed de camera het niet?!? Bleek dat het SD kaartje nog in de laptop op de hotelkamer te zitten. Nee, ik baalde enorm. Lopen we in dit prachtige park heb ik alleen mijn IPhone bij me..... maar goed. Chris kan mij altijd weer corrigeren. Wat kan ik er op dit moment mee? Niks? Dan stoppen met je druk maken...
Dus voor niks de zware rugtas met camera bij me... nou ja, goed voor de calorieën zullen we maar zeggen.
Inderdaad lukte het met de panorama knop de bomen erop te zetten. Echt heel gaaf (zie foto's).

Toen terug naar boven lopen, wat een tocht zeg. Dat viel niet mee. De zonnebrand en anti muggenspray liepen met het zweet in onze ogen. Twan uiteraard weer in tranen, vooral blijven huilen Twan!!
Maar uiteindelijk na veel bemoedigende woorden van ons naar de kids toe hebben we de eindstreep gehaald en moe/vies en voldaan kwamen we weer bij de auto aan.
Mijn, en van de rest ook,
enkels/benen gitzwart maar het gaf toch wel een goed gevoel dat we dit 'even' gedaan hadden.

Daarna richting Glacier point, onderweg kwamen we toch heel dichtbij de Breidalvail Fall, verleiderlijk om toch nog even van dichtbij te kijken en nu stond er geen rij voor de parkeerplaats zoals gisteren. Dus met 2 mopperende kids die kant op... zij wilden eigenlijk gewoon terug naar het hotel en zwemmen... en genoten van deze prachtige waterval. Inderdaad net een bruidssluier om te zien.

Daarna alsnog naar Glacier Point gegaan, een kronkelweg omhoog en Emma begon alweer moeilijk te kijken.. maar ze heeft zich goed gehouden. Zat lekker voorin naast haar vader haar muziek te kiezen vanaf Spotify. Beetje afleiding doet wonderen.
Bovenaan de top weer een fantastisch uitzicht!! Het is echt een prachtig park met steeds weer prachtige vergezichten. Ook hier konden we nog naar de Glacier Amphietheater lopen, 4 Miles heen en 4 Miles terug. Kijkend naar de stemming van de kids het maar niet ter sprake gebracht. Het was wel even genoeg geweest voor vandaag en het idee om een rustig dagje te doen was eigenlijk toch al niet gelukt.
Nog 76 km op een kronkelende weg naar huis. Pas 19:30 uur reden we Oakhurst binnen.
Daar een burger gegeten bij Carls Jr. Geen sjieke bedoening aangezien we allemaal onder de modder zaten.
Daarna naar het hotel gegaan, de kids uiteraard gelijk het zwembad ingedoken en wij schrobben onder de douche om ons weer een beetje toonbaar te krijgen.
De schoenen daarna geschrobd en de koffers alvast weer geordend.
Weer een dag voorbij. Over een week zitten we alweer in het vliegtuig onderweg naar huis...

Maar eerst morgen naar San Fransisco. Ook weer enorm veel zin in om deze stad te zien....
Maar concluderend over de laatste 2 dagen; wat een prachtige omgeving was dit. We hebben ons meer dan vermaakt!

Geschreven door Fam.Stuij