Wij hadden toch zo'n tof schema gemaakt voor vandaag.
Ontbijten, uitchecken, naar de LX Factory (soort winkelcentrum in een oud fabriekscomplex), daarna de basiliek van binnen zien en dan schieten we alweer aardig op vandaag.

We hebben de bus genomen. Op enig moment stapt er een beer van een kerel in, met armen zo dik als een gemiddeld been, mondkapje voor en die ging precies staan waar ik de koffer neergelegd had. En maar zwaar ademen, Linda bleef maar omkijken of hij niet iets raars ging doen met die koffer. Maar hij stond er gewoon, voelde zich niet happy.
Wat overigens wel pittig was: tegenover ons zat een oud Portugees dametje, die wist met handgebaren duidelijk te maken dat zij hem wel in de gaten zou houden, dan hoefde Linda haar nek niet te verrekken steeds. Erg lief van haar.

Nou, daar stonden we dan. Waar stond dat de LX Factory om 09.00u open ging bleek ter plaatse dat dit 11.00u was. En nadat we toch even rondgekeken hadden kwamen we tot de conclusie dat dit niet ons soort winkeltjes was.
Dat kan, natuurlijk.
We zijn dus maar gaan wandelen, dwars door Lissabon. Omdat we naar de basiliek wilden en omdat het gewoon kan.
Maar ja. Dat schema dus. Putje. Zoiets. Want we waren op tijd bij die basiliek (schitterend gebouw trouwens) en wat dan nog verder?

We zijn het er wel over eens, Linda en ik. Wij zijn geen laatste-dag-mensen. Een na laatste, prima. Eerste, absoluut. Maar die laatste dag...
We hebben er zeker nog wat van gemaakt hoor. Even in de basiliek gekeken dus, daarna heerlijk van de zon en de rust genoten in het park er tegenover en we hebben een nieuwe poging gedaan om tram 28 te pakken. Dat was gelukt. Achterin, dicht bij de uitgang, mooi zicht rondom en voldoende interactie met mensen die zich niet zo goed vasthielden of - konden houden.
We hebben er een aantal gered van blauwe plekken en een gedeukt ego door ze op te vangen wanneer ze dreigden te vallen. Even een armpje ervoor, vrienden voor het leven.

We zijn ergens hartje Lissabon uitgestapt, op zoek naar een toilet. Die zijn er zat hoor, we hoefden dan ook niet lang te zoeken. Het was lekker levendig in de stad weer vandaag. Het was weer lekker warm vandaag. Vanmorgen in de bus spraken we twee dames die vandaag naar Belém gingen. Zij waren gisteren naar Sintra. Het was er super rustig, beetje mistig ook daar en dat had wel iets mysterieus vertelden ze. Ze hoefden in ieder geval niet zo lang in de rij te wachten, sterker nog: ze hebben foto's waar niemand anders op staat.
Dus, les voor een volgende keer: niet in het weekend.

Maar lekker weer dus vandaag, en we hebben dan ook flink wat momenten gepakt om die laatste zonnestralen te absorberen. Want dat het in NL koud is, dat hebben we wel gezien. Zon of niet, die temperatuur is wel erg belangrijk hoor.

We zijn uiteindelijk met de Metro naar het Vasco de Gama winkelcentrum gegaan. Dit lag op de weg naar het vliegveld en daar hebben we wat geluncht. Nog even een ijsje toe in de zon, heerlijk.

Na nog even wat winkels van binnen te hebben gekeken waren we het wel zat en zijn we richting Aeroporto gegaan. Beetje chillen, mensen kijken. Het normale ritueel op een vliegveld dus.

Nu zitten we te wachten tot we kunnen boarden. Op moment van schrijven is er nog geen gate bekend dus dat wachten we maar af.

Het was fijn om er even uit te zijn. Natuurlijk ben je wel vermoeid, maar dat is lichamelijk. Geestelijk hebben we flink kunnen uitrusten, al klinkt dat erg zwaar. Maar soms heb je gewoon even wat nieuwe prikkels nodig. Wat dat betreft kwam deze vakantie wel op tijd. We waren er wel aan toe.

Ik wil iedereen bedanken voor het meelezen, meeleven, voor het geven van tips en voor het reageren op de blog.
Voor ons is dit weer een mooi naslagwerk die we op ons gemak nog eens kunnen teruglezen.

Geschreven door RLML.op.reis