Deze dag begon heerlijk fris en zonnig, nadat het gisteravond laat enorm had geregend, met onweer en bliksem.
Er was een mooie ontbijttafel gedekt op de veranda van een van de bijgebouwen. Tijdens het ontbijt waren we met z'n drieën, wij en Jean Francois, de eigenaar van La Bamba. We hadden een leuk gesprek. Hij was geïnteresseerd in onze ervaringen tijdens onze rondreis en nodigde ons uit om 's middags te komen kijken bij de polowedstrijd, die hij had georganiseerd op het landgoed. Wat een ultieme kans! Wie maakt dat nou mee? (Als je niet bij de superrijken behoort of zelf polo speelt)

Maar eerst gingen we in de ochtend naar het stadje San Antonio de Areco, hier vlakbij, waar veel ambachtslieden wonen en werken, die experts zijn in het maken van allerhande voorwerpen, die samenhangen met het gaucholeven. Leerbewerkers, zilversmeden en mensen die de geweven poncho's en paardenkleden maken. Dat was een boeiend bezoek.
Terug van San Antonio de Areco was het tijd voor lunch en ontdekten we dat er twee nieuwe koppels gearriveerd waren: Engelsen uit Londen en Zwitsers uit Luzern. Het klikte goed en het werd een gezellige, uitgebreide lunch. We hebben soms wel een beetje moeite met de enorme hoeveelheden eten die hier aangeboden worden. Maar het is wel zo:"niks moet, alles mag".
Na de lunch kwam gaucho Martín speciaal voor ons een demonstratie geven van wat mogelijk is als paard en mens elkaar volledig vertrouwen. Het was indrukwekkend. Ik heb het gefilmd, maar vanwege de wankele wifi hier kan ik dat pas later bijplaatsen. Een gewone blog online krijgen mèt foto's is al een hele toer!
Om 16.30 uur begon de polowedstrijd. We keken onze ogen uit. We hadden van tevoren wat uitleg gekregen over het hoe en wat van het spel. Maar het spektakel van die razendsnelle wendbare paarden en die rijders die met lange sticks een bal vooruitslaan... Het was fantastisch om mee te maken en ik heb heel veel foto's en filmpjes gemaakt.
Na de wedstrijd werd er tea met scones geserveerd. Daarna ben ik bij het mooie strijklicht van de late middagzon over het terrein gaan lopen en heb ook toen weer mooie plaatjes kunnen maken.
Vanavond zaten we met 12 mensen aan tafel en werden boeiende verhalen verteld over anekdotes uit het Argentijnse verleden. Af en toe moet ik me even in m'n arm knijpen: is dit allemaal echt? Het lijkt wel een film!

Geschreven door Molenaars.on.tour