Vanochtend hadden we de wekker gezet want we wilden tijdig gaan rijden richting Las Cuevas, het grensplaatsje in de Andes bij de Chileense grens. Op deze dag hadden we ons erg verheugd. Voor het eerst van ons leven voet op het Andesgebergte zetten. Een plek op aarde, die je alleen kent uit natuurdocumentaires op tv.
Nog even snel wat proviand gekocht en in het begin licht onwennig in onze huurauto, waarin we alleen nog maar die paar kilometers vanaf het vliegveld hadden gereden.
Maar het werd een prachtige dag. De Andes hebben we in al zijn majestueuze ruigheid leren kennen. De vele kleuren gesteenten, veroorzaakt door ijzer, koper en zwavel gaven de bergen telkens weer andere gedaanten. Ik heb ook nog stenen van alle kleuren meegenomen als souvenir. Onze Garmin gaf ook de hoogtemeters aan en uiteindelijk zaten we ruim boven de 3000 meter. Het was goed weer, hoewel met de hoogte ook de bewolking toenam en een koude wind maakte de hoogste plek echt onherbergzaam. We hebben indianenmarktjes langs de route bezocht en onverwacht een begraafplaats ontdekt. We zagen wonderlijke hoeveelheden met water gevulde petflessen bij Heilige Maagdkapelletjes. Later begrepen we dat het een nationale heilige betrof, die van dorst is gestorven, terwijl ze haar kind voedde.
En we wilden graag wat drinken in Café Tibet in Uspallata. Het schijnt dat Brad Pitt daar delen van de film "Seven years in Tibet" heeft opgenomen. Maar helaas, het was gesloten. Had zo graag even op de barkruk van Brad gezeten... maar ja.
Een hele bijzondere dag, alles bij elkaar!
Terug in onze Guest House hebben we de route uitgestippeld voor morgen, als we verder gaan trekken. En nieuwe accommodatie gereserveerd voor morgennacht.
Toen we om 21.00 uur op het punt stonden een restaurantje te gaan opzoeken, kwam Fede, onze gastheer, vragen of we zin hadden om met hem en zijn vrienden te barbecueën. En zo zaten we dus ineens achter in de tuin met vreemde, maar hele lieve mensen te eten en te drinken.

https://youtu.be/qwJKxsX5r_I

Woorden schieten te kort om de gevoelens, die dit warme afscheid bij ons opriepen, te beschrijven.
We verheugen ons er nu al op om aan het eind van onze roadtrip hier weer te overnachten voordat we terugvliegen naar Buenos Aires.

Geschreven door Molenaars.on.tour